Obyczajowy

Witold Patyk jest kierownikiem sklepu GS-u, w którym wiecznie jest pusto. Nie ma nic z tego, czego chłopi potrzebują na wsi. Brak nafty, sznurka, mydła i gwoździ. Puste półki sklepowe są wynikiem matactw Patyka, który odsprzedaje towar prywatnemu sklepikarzowi… Petronela Patykowa, żona Witolda, ma sen – śnią jej się kraty. Czy matactwa jej męża zostaną odkryte, a sen okaże się proroczy?

Józek i jego dziewczyna Misza mieszkają w Warszawie. Wyjeżdżają razem do wsi Babie Lato, aby zrelaksować się na łonie natury, ale też odnowić stare znajomości, ponieważ są to rodzinne strony chłopaka. Misza ma okazję poznać jego krewnych, on - spotkać się z rodziną i dawno niewidzianymi znajomymi. Dziewczyna przy okazji dowiaduje się, że w jego rodzinie nie zawsze wszystko było w zgodzie z przykazaniami, szczególnie z szóstym. Misza zaczyna mieć wątpliwości, czy związek z Józkiem będzie trwały…

Krawczykowie i Norkowie po zarobieniu dość dużej sumy pieniędzy, którą zdobyli po sprzedaży praw do założonej przez siebie strony internetowej, postanawiają sprzedać swoje mieszkania i przeprowadzić się na przedmieścia stolicy. Jako że Karol z Tadzikiem nie mogą kontynuować swoich poprzednich prac, zmuszeni są do poszukiwania nowych sposobów na zarobienie pieniędzy, co jak zwykle niesie ze sobą wiele zabawnych sytuacji.

Cztery pielęgniarki przed kilkunastu laty ukończyły liceum medyczne. Tylko jedna pracuje w wyuczonym zawodzie. Hanka, Wanda, Dorota, Wiktoria, kobiety piękne i dowcipne, dzielne i zaradne, odpowiedzialne za siebie i swoich najbliższych, mądre żony, troskliwe matki i czułe kochanki muszą podejmować decyzje za niezdecydowanych, słabych mężczyzn. Wielkie sukcesy i porażki, kłopoty zawodowe, namiętności, miłości i zdrady małżeńskie bohaterek skłaniają do zastanowienia nad życiem i przewartościowania wielu problemów.

Adaptacja powieści Jerzego Stefana Stawińskiego pt. „13 dni z życia emeryta. Dziennik Adama Bzowskiego”. Książka będąca – zdaniem krytyki – „próbą stworzenia Piszczyka na emeryturze”, ukazuje modelowe losy polskiego inteligenta (urodzonego zresztą grubo przed wojną) i jego przodków. Dzieje tych ostatnich poprzez ruch endecki i legiony Piłsudskiego sięgają aż do powstania styczniowego. Retrospekcje mieszają się u Stawińskiego z teraźniejszością, czyli z grudniem 1979 roku, a dokładniej ze świętami Bożego Narodzenia. W serialu jest podobnie. Każdy z odcinków ukazuje jeden dzień z życia Bzowskiego -–niegdyś cenionego planisty, teraz emeryta. Emerytura, jak wiadomo, sprzyja życiowym podsumowaniom; rachunkom sumienia; refleksjom, na które nie było czasu wcześniej. Także pan Adam zaczyna dostrzegać, że na świecie istnieje nie tylko praca, pogoń za karierą i dobrami materialnymi, lecz także rodzina obdarzona nieraz niezwykłą i barwną historią, czekającą na odkrycie i przypomnienie. Obserwuje życie z większym dystansem, z niepokojem przygląda się bliskim, goniącym za pieniędzmi i płacącym za to bardzo wysoką cenę. Częściej uczestniczy też w codziennej mitrędze, kolejkowych przepychankach i sprzeczkach. Dowiaduje się wielu ciekawych rzeczy o ludziach, których wydaje się znał całe lata. Wpada mu np. w ręce pamiętnik sąsiada-Żyda, zawierający m.in. dramatyczną relację o ucieczce mężczyzny wraz pięcioletnią córeczką z warszawskiego getta.

Akcja filmu rozgrywa się w czasach wojny secesyjnej. Dwaj żołnierze w dwóch przeciwnych obozach muszą się poddać działaniu absurdalnych praw wojny, które łamią ich z żelazną konsekwencją.

Młoda dziewczyna podejmuje „z ogłoszenia” pracę sekretarki u znanego podróżnika i literata, Włodzimierza Okszy. Jest on człowiekiem niezwykłym i, mimo że niewidomy, potrafi dziewczynie zaimponować i zaintrygować ją. Powoli rodzi się między nimi wyraźna sympatia, która ma szanse przerodzić się w romans. Sielankę przerywa pojawienie się bratowej – osoby nieco tajemniczej i trzymającej dom i szwagra „żelazną ręką”. Rwie się pisanie nowej książki, którą Oksza dyktuje sekretarce, kawa i koniak nie sprawiają już bohaterowi takiej przyjemności jak przedtem. Przyjęcie dla przyjaciela także nie wypada najlepiej. Pozostaje dom – enklawa, w której nikt nie jest w stanie naruszyć spokojnego życia Okszy i bratowej.

Filozoficzna refleksja o przemijaniu, sensie życia i nieuchronności śmierci. Film nie ma spójnej i konkretnej fabuły. Obraz codziennych czynności, obowiązków, zwyczajnych rozmów i zdarzeń: budowa domku letniskowego, opieka nad ciężko chorym ojcem. Pies i kot, dzikie kaczki pływające po stawie. Bohaterowie z dala od wielkiej metropolii żyją w zgodzie z naturą.

Telewizyjna adaptacja opowiadania Józefa Hena „Mgiełka” (1970) to obyczajowo-psychologiczne widowisko o uczuciach łączących dojrzałego mężczyznę i młodą dziewczynę. W rolach głównych wystąpili Marta Klubowicz i Janusz Gajos. Rzecz rozgrywa się w Warszawie, w naturalnych plenerach i autentycznych wnętrzach, a w liryczno-towarzyską grę wplątani są – poza parą głównych bohaterów – patronujący ich związkowi stołeczny playboy oraz dziarski porucznik z prowincji, aspirujący do roli narzeczonego dziewczyny, zwanej Mgiełką…

Adaptacja filmowa noweli Jarosława Iwaszkiewicza. Czterdziestoletni Karol Starski mieszka samotnie w leśniczówce. Nie osiągnął sukcesu zawodowego, nie ułożyło się też życie osobiste. Rozpadło się jego małżeństwo, a chory na serce mężczyzna pragnie tylko spokoju. Nawet w imieniny, które przypadają w listopadowy ponury dzień. Spotyka go jednak niespodzianka – zjawia się nagle matka, której nie widział cztery lata. Karol ma do niej żal, że poświeciła się karierze aktorskiej, nigdy nie ofiarowała mu macierzyńskiej miłości. Czy szczera i bolesna rozmowa matki z synem jest w stanie cokolwiek zmienić po tak wielu latach?