Samotny emerytowany profesor zostaje zmuszony do konfrontacji z nowoczesnością, gdy grupa nieokrzesanych ludzi, na czele której stoi nieznośna markiza, wprowadza się do nieużywanego mieszkania w górnej części jego rezydencji.
W wyniku ingerencji obcych ziemski klimat zmienia się, a planeta ulega zlodowaceniu. Kilka lat później Ryan Murphy zostaje wysłany do odizolowanej szkoły kadetów, dowodzonej przez despotycznego sierżanta Bradleya. Chcąc odkryć co tak naprawdę się tam dzieje Murphy wpada na trop spisku obcych, mającego na celu zniszczenie rasy ludzkiej.
Pieśń miłości to erotyczna i romantyczna wizja miłości i pożądania między więźniami i pilnującymi ich strażnikami. Film miał wpływ na wielu queerowych twórców, m.in. Dereka Jarmana, Andy'ego Warhola i Paula Morrisseya. Ze względu na odważne treści homoseksualne był długo wstrzymany od dystrybucji.
Esej filmowy, zainspirowany książką João Silvério Trevisana "Zboczeńcy w raju" - najlepszym kompendium wiedzy o historii homoseksualizmu w Brazylii. Reżyserem filmu jest Daniel Nolasco, znany z "Mr. Leather", "Dry Wind" czy z "Pana Lisa" (kompilacja "Enter i inne historie").
Reżyser przygląda się figurze żołnierza – który nie walczy na wojennym froncie, a zdejmuje mundur przed obiektywem aparatu zafascynowanego jego ciałem fotografa. Zdjęcia, przez lata ukrywane w obawie przed homofobią, trafiły do reżysera filmu za pośrednictwem Stowarzyszeniu Lambda Warszawa, do którego zostały przekazane, aby ocalić je od zniszczenia. Autor „Mon chéri Soviétique” uzupełnia je o współcześnie zrealizowany materiał filmowy, w którym rekonstruuje przeszłe wydarzenia.
Narratorem filmu jest starszy, anonimowy mieszkaniec Wrocławia, który wraca pamięcią do początku lat 90. XX wieku i buduje opowieść o autorze zdjęć i jego projekcie życia. Opisuje świat zawieszony pomiędzy komunizmem a kapitalizmem, przez pryzmat relacji polskich homoseksualnych mężczyzn z radzieckimi żołnierzami, wracając pamięcią do przyjaźni, romansów, ale także plotek i legend.