Filmy relacja rodzinna, warszawa

Opowieść o trzypokoleniowej rodzinie Mostowiaków. Seniorzy rodu – Barbara i Lucjan Mostowiakowie wiodą szczęśliwe życie, na ogół pozbawione kłótni i nieszczęść, lecz ich dzieciom układa się różnie. Głównym wątkiem serialu jest oczywiście tytułowa miłość.

Kasia po ślubie z Pawłem zamieszkała w jego domu nieopodal rodzinnej wsi. Paweł marzy o dzieciach oraz prowadzeniu specjalistycznego gospodarstwa. Rodzice Kasi marzą o wnukach i pod tym warunkiem zgadzają się przepisać swoje gospodarstwo dzieciom. Natomiast marzeniem Kasi jest powrót na studia. Wzajemne i różnorodne oczekiwania w rodzinie rodzą prawdziwy galimatias. Dopełnia go wizyta małego Piotrusia, którym Kasia opiekowała się podczas pobytu w Warszawie.

Serial ukazuje codzienne życie policjantów z warszawskiego Wydziału Zabójstw. Codziennie muszą dokonywać bardzo trudnych, życiowych wyborów. Niestety wiele spraw przenoszą z pracy do domu, co bardzo niekorzystnie wpływa na ich stosunki domowe. Niektórzy nie wytrzymują presji i popadają w alkoholizm lub narkotyki.

Bohaterowie filmu w Wigilię Bożego Narodzenia przekonują się, że od miłości nie ma ucieczki.

Karierowicz z Pułtuska marzy tylko o jednym – o władzy. Pewnego dnia dostaje nominację na „eksponowane stanowisko” w stolicy. Ma być gospodarzem domu w jednym z bloków na Ursynowie. Mieszkańców zniechęca do siebie już podczas przeprowadzki, która obfituje w niespodzianki i konflikty. Okazuje się, że operator dźwigu Zbigniew Kotek i lekarz Zygmunt Kołek otrzymali przydział na to samo mieszkanie. Jedynym wyjściem jest przedzielenie lokalu na pół. Ubecy mają założyć podsłuch u opozycjonisty prof. Dąb-Rozwadowskiego, ale pluskwa trafia do innego lokatora. Tajniacy podsłuchują nauczycielkę flirtującą z zapalonym myśliwym, docentem Furmanem. Ten opowiada jej o wyczynach na polowaniu. Nic dziwnego, że UB uznaje profesora za groźnego terrorystę. Najbardziej niezadowolonym z przydziału M jest weteran praskich podwórek, wielbiciel wódki i gołębi, Józef Balcerek. Robi wszystko, by pozostać wśród kumpli. Ale i jego opór zostaje złamany przez władzę. Gospodarz domu z finezją zatruwa życie lokatorom. Wydaje zarządzenia, orzeka w kwestiach spornych, nie waha się inwigilować życia sąsiadów. W końcu mieszkańcy tworzą tajną opozycję i zaczynają bojkotować rządy Anioła.

Konfrontacja syna-technokraty z ojcem - przedwojennym przemysłowcem posłużyły jako pretekst do rozważań o kondycji etosu polskiej inteligencji. Życie rodzinne to portret mieszczańskiej rodziny z przedwojennymi, wielkoprzemysłowymi tradycjami. Warszawska willa w zarośniętym ogrodzie, niegdyś zapewne z pretensjami do dworku, teraz mocno podupadła, to rodzinne gniazdo młodego inżyniera, Wita, robiącego karierę na Śląsku. Dom zamieszkują despotyczny ojciec, zblazowana ciotka, ekscentryczna siostra (pierwsza, świetna rola muzy reżysera - Mai Komorowskiej) i wielki pies o kinofilskim skądinąd imieniu Caligari. Aktywnym widzem rodzinnej psychodramy jest Marek, kolega Wita.

Satyryczna opowieść o losach dwóch rodzin, które borykają się z problemami dorastających dzieci. Anula i Paweł są typowymi przedstawicielami młodzieży lat 60. Marzą o wolności i dorosłości. Łatwo ulegają modom, zwłaszcza tym zachodnim. Ich opiekunowie, choć mają dobre intencje, nie radzą sobie z wyzwaniami stawianymi im przez dzieci i normy obyczajowe PRL. To staje się powodem wielu komicznych pomyłek. Scenariusz serialu powstał na podstawie książki, zawierającej felietony publikowane przez Mirę Zientarową na łamach „Przekroju” w latach 50. i 60. ubiegłego stulecia. Autorka z niezwykłym poczuciem humoru i ironią, opisywała stosunki rodzinne oraz obyczajowość polskiego społeczeństwa.

Jest to opowieść o relacjach damsko-męskich współczesnych trzydziestolatków, robiących karierę w Polsce i za granicą. Ale po raz pierwszy chyba nie jest opowiadana w tak eksploatowanej ostatnio w naszym kinie formie komedii romantycznej. Film nie jest pozbawiony dawki humoru, który miesza się ze wzruszeniami, ale całość tworzy obraz, który nie obraża inteligencji wyrobionego widza i zdaniem wielu krytyków znacznie przewyższa większość polskich produkcji tego typu.

Sympatyczna, ale nieco nieokrzesana Frania Maj (Agnieszka Dygant) zostaje nianią trójki dzieci bogatego i popularnego producenta seriali telewizyjnych, Maksymiliana Skalskiego (Tomasz Kot).

Dzieje mieszkańców kamienicy przy ul. Złotej w Warszawie. Ich losy zostają wplecione w wydarzenia związane z odbudową stolicy oraz nową sytuacją polityczną kraju. Akcja rozpoczyna się wiosną 1945 roku. Jeszcze trwa wojna, z wyzwolonych terenów warszawiacy wyruszają w drogę powrotną do domów. W Warszawie wyląduje również osiemnastoletni Andrzej Talar, do niedawna partyzant, później ochotnik w Wojsku Polskim. W drodze do stolicy poznaje Basię Lawinównę, która podąża do dawnego mieszkania w domu przy ulicy Złotej. Wraz z nią przybywają tu i inni lokatorzy.