Filmy relacja rodzinna, samotność, warszawa

Codzienna opowieść, rozgrywająca się współcześnie w Warszawie, a opowiadająca o losach wielopokoleniowej polskiej rodziny. Serial prezentuje kilka równoległych wątków i zobaczymy w nim wielu interesujących bohaterów, lecz na początku opowiadanej historii wiodącą postacią jest Justyna (Aleksandra Popławska) - ładna, energiczna, inteligentna, dowcipna i bardzo zaradna młoda kobieta, samotnie wychowująca córkę Kaję. Justyna jest córką Barbary i Kazimierza, którzy wciąż żyją w cieniu tragedii sprzed lat oraz siostrą Tomka i Marty, którzy z większym lub mniejszym szczęściem założyli już własne rodziny. Justyna właśnie przygotowuje się do ślubu ze swoim zamożnym i przystojnym szefem, Robertem. Nadal przyjaźni się też z ojcem swojej córki, renomowanym dziennikarzem - Jackiem, który zbyt późno zrozumiał, że matka jego dziecka jest również kobietą jego życia. Czy dostanie drugą szansę? Wtedy pojawia się ten trzeci - Alek. Justynę i Alka różni właściwie wszystko, ale może to ta jedyna, prawdziwa miłość?

Opowieść o trzypokoleniowej rodzinie Mostowiaków. Seniorzy rodu – Barbara i Lucjan Mostowiakowie wiodą szczęśliwe życie, na ogół pozbawione kłótni i nieszczęść, lecz ich dzieciom układa się różnie. Głównym wątkiem serialu jest oczywiście tytułowa miłość.

Serial ukazuje codzienne życie policjantów z warszawskiego Wydziału Zabójstw. Codziennie muszą dokonywać bardzo trudnych, życiowych wyborów. Niestety wiele spraw przenoszą z pracy do domu, co bardzo niekorzystnie wpływa na ich stosunki domowe. Niektórzy nie wytrzymują presji i popadają w alkoholizm lub narkotyki.

Satyryczna opowieść o losach dwóch rodzin, które borykają się z problemami dorastających dzieci. Anula i Paweł są typowymi przedstawicielami młodzieży lat 60. Marzą o wolności i dorosłości. Łatwo ulegają modom, zwłaszcza tym zachodnim. Ich opiekunowie, choć mają dobre intencje, nie radzą sobie z wyzwaniami stawianymi im przez dzieci i normy obyczajowe PRL. To staje się powodem wielu komicznych pomyłek. Scenariusz serialu powstał na podstawie książki, zawierającej felietony publikowane przez Mirę Zientarową na łamach „Przekroju” w latach 50. i 60. ubiegłego stulecia. Autorka z niezwykłym poczuciem humoru i ironią, opisywała stosunki rodzinne oraz obyczajowość polskiego społeczeństwa.

Serial przedstawia losy pochodzących z różnych warstw społecznych mieszkańców przedwojennej, warszawskiej kamienicy, mieszczącej się przy ulicy Złotej, począwszy od końca II wojny światowej, aż po współczesność; przy okazji będąc cennym i pouczającym zapisem przemian społecznych i politycznych, mających miejsce w Polsce na przestrzeni ostatniego półwiecza.

Artur (Roman Wilhelmi) w wieku 45 lat wyprowadza się z domu. Zostawia porządną pracę w instytucie, rodzinę i przyjaciół. Takie zachowanie wprowadza nie lada zamieszanie w gronie jego bliskich, którzy starają się pomóc. Chociaż Artur zadbał o kwestie finansowe swoje i rodziny, nikomu się nie naprzykrzał i nie wchodził w drogę, jego otoczenie uważało, że potrzebuje opieki. Zaczęto go nachodzić. Osobnik mieszkający w dworcowym hotelu i stołujący się w dworcowych barach, potrzebujący oddechu i samotności stanowi temat wart drążenia zarówno dla psychiatry dr Barcza (Janusz Zaorski) jak i Marka (Jan Englert) dziennikarza o podupadającej pozycji, który dzięki materiałowi o Arturze chce powrócić na szczyt.

Młode małżeństwo - około trzydziestki, z dwójką dzieci - ma wkrótce odebrać klucze do swojego wymarzonego mieszkania. Żeby zaoszczędzić trochę pieniędzy na ostatnie kilka miesięcy, rodzice z dziećmi wprowadzają się do mieszkania matki chłopaka. Dramat rozpoczyna się w momencie, kiedy okazuje się, że ich developer zbankrutował. W związku z tym nie wiadomo, czy w ogóle otrzymają swoje upragnione mieszkanie.