Dokumentalny 2009

All Tomorrow’s Parties to ogromny festiwal muzyczny, który odbywa się w Anglii (w East Sussex i Minehead) od 1999 roku. Impreza przyciąga rozmaitych twórców, których muzyka sytuuje się poza głównym nurtem – to zarówno muzycy tworzący post-rock, indie, underground hip-hop, jak i wiele innych. ATP przyciąga dziesiątki tysięcy fanów, którzy zamieszkują te same lokalizacje, co goszczący na festiwalu artyści. Od 2002 Festiwal organizuje osobne wydarzenia także w USA. Wśród jego kuratorów odnajdziemy również twórców spoza branży muzycznej m.in. Jima Jarmusha czy Matta Groeninga (autora Simpsonów). Ponad osiemdziesięciominutowy film Jonathana Caouette (firmowany również nazwiskami ekipy festiwalowej) opiera się na materiałach kręconych od pierwszej edycji festiwalu. Z ponad dwustu godzin filmów dostarczonych przez fanów imprezy, reżyser wraz z montażystą (Nick Fenton) zmontowali fascynujący dokument, który oddaje niezwykłą atmosferę koncertów, półprywatnych rozmów z uczestnikami i artystami oraz wydarzeń towarzyszących ATP Festival. Już od pierwszych ujęć film porywa rytmem dźwięków i obrazów, a całość zadziwia narracyjną płynnością i spójnością. W pulsujących kadrach dokumentu stajemy się uczestnikami wielkiego muzycznego święta.

Dokument ujawnia niewiarygodne historie opowiadane przez ludzi, którzy przeżyli tajne północnokoreańskie więzienia. Ich opowieści przeplatają się z archiwalnymi filmami propagandowymi z Korei Północnej, scenami ukazującymi codzienne życie narodu, którego każdy ruch jest śledzony, a każda niezależna myśl może mieć poważne konsekwencje. Doświadczenie autorki filmu w sztuce tańca wpłynęło na stylistykę filmu. Powstał poruszający obraz współczesnych tortur i poszukiwania swobody. Nie jest to jednak tylko film piętnujący działania rządu koreańskiego. To oryginalne spojrzenie na granice ludzkiej wytrzymałości. Bada, ile człowiek jest w stanie wytrzymać cierpienia, zachowując nadzieję na lepszą przyszłość. Tytuł filmu to nazwa wyhodowanej na 46. urodziny Kim Dzong Ila czerwonej begonii, symbolizującej mądrość, miłość, sprawiedliwość i pokój.

Do najbardziej efektywnych tajnych agentów w czasach II wojny światowej należeli: pracujący dla III Rzeszy Alaric i as brytyjskiego wywiadu - Garbo. Alarica, bohatera nazistów, nagrodzono Żelaznym Krzyżem. Dla Anglików prawdziwą legendą był Garbo, który za swoje zasługi dla Zjednoczonego Królestwa otrzymał Order Imperium Brytyjskiego. Jak potoczyły się ich losy? Pierwszy podobno zaginął w trakcie wojny, drugi miał umrzeć na malarię w Angoli. Obaj to… ta sama osoba - Juan Pujol, który 35 lat po wojnie żył w Wenezueli i miał się dobrze. Gdy na początku II wojny światowej Pujol złożył ofertę współpracy Brytyjczykom, ci nie uwierzyli w jego naiwny plan. Nie zrażony niepowodzeniem zgłosił się do… Niemców, którzy zaakceptowali jego propozycję. W końcu, za piątym razem, na współpracę z nim zdecydowali się także Brytyjczycy. Dzięki Pujolowi niemieckie dowództwo było przekonane, że atak sił sprzymierzonych nastąpi w Pas de Calais, co znacznie ułatwiło sukces inwazji aliantów w Normandii.

Znacznie więcej niż komik, Bill Hicks był i wciąż jest inspiracją dla milionów. W swoich występach showman rozwiązuje sprzeczności, jakie można znaleźć w Ameryce jak i we współczesnym życiu, mówi co myśli o religii, szydzi z hipokryzji rządu i ujawnia konszachty, jakie panują w mediach. Jego wypowiedzi są w USA cenzurowane, ale treści jakie przekazuje rozbrzmiewają wśród pokoleń. Dokument z narracją 10 ludzi, którzy znali Billa najlepiej.

Film jest pełnometrażowym dokumentem o legendarnej trasie koncertowej "SOMEWHERE BACK IN TIME WORLD", podczas której zespół przemierzył 50 000 mil, grając 23 koncerty na pięciu kontynentach w ciągu 45 dni. Dotarcie w tak krótkim czasie do 13 krajów było możliwe dostosowanym specjalnie do upodobań i potrzeb muzyków samolotem (jedna z "gwiazd" filmu) Boeing 757 nazywanym Ed Force One. Za sterami zasiadał wokalista zespołu Bruce Dickinson.

Film dokumentalny, którego bohaterem jest reżyser, scenarzysta i producent John Hughes. Jego filmy takie jak Klub winowajców i Szesnaście świeczek stały się jednym z symboli amerykańskiego pokolenia lat 80-tych.

Dokument o Hitchcocku, który tak naprawdę nie jest o Hitchcocku, lecz używa persony Hitchcocka jako lustra - zarówno dla reżysera, jak i dla całej epoki. Wielopoziomowa gra podwójności: odbić, sobowtórów, lustrzanych zbiegów okoliczności i profetycznych zdarzeń. Zimna wojna i wojna z terroryzmem, Hitchcock i jego sobowtór, historia i współczesność, kino i telewizja, USA i ZSRR, atak na WTC z 11 września 2001 i nalot ptaków na Empire State Building z 1948 r. - to zaledwie kilka duplikatów składających się na strukturę tego dokumentu. Ramą dla Double Take są Ptaki Hitchcocka, według Grimonpreza "skończone arcydzieło kultury strachu". W nią wpleciona jest historia spotkania Hitchcocka z własnym sobowtórem, oparta na opowiadaniu brytyjskiego pisarza Toma McCarthy'ego, oraz zgrabnie skrojone fragmenty telewizyjnych newsów z lat 60., relacjonujące spotkanie Roberta Nixona z kolejnym sobowtórem wielkiego reżysera - Nikitą Chruszczowem.

Istniejącą od 44 lat monachijską wytwórnię ECM znają przede wszystkim fani jazzu i muzyki poważnej. Jej oferta ogranicza się bowiem do tych dwóch gatunków. Znalezienie się w katalogu tej firmy to największa nobilitacja dla twórcy (jeśli chodzi o Polaków, sztuka ta udała się jedynie Tomaszowi Stańce oraz związanemu z nim przez długi czas Marcin Wasilewski Trio). ECM to muzyczny fenomen na skalę Europy, a być może nawet i świata. O wszystkim od początku decyduje tu jeden człowiek: Manfred Eicher - niestrudzony eksplorator nowych brzmień. To on odkrył Keitha Jarretta, Jana Garbarka i Arvo Pärta. Motto ECM brzmi: najpiękniejszy dźwięk poza milczeniem, sam Eicher zaś kieruje się w swojej pracy hasłem: szukaj "innego", a nie "dowiedzionego". Film Sounds and Silence to wyimek z tych poszukiwań.

„Czy można naprawić świat?” – proste, wręcz naiwne pytanie stało się kołem zamachowym działań dwóch alterglobalistów: Andy’ego Bichlbauma i Mike’a Bonanna. Duet wygłasza na przykład prowokacyjne przemówienie na konferencji firm naftowych, oferując nowy produkt – paliwo z… ludzkiego mięsa. Jako rzekomi przedstawiciele rządu USA, Yes-Meni obiecują oszukanym przez deweloperów mieszkańcom Nowego Orleanu uczciwe inwestycje. Zdemaskowani – wykorzystują zainteresowanie mediów do swoich celów. „Dokąd chciwość zaprowadzi ludzi?” – pytają. Po części dokument, po części mocumentary (fabularyzowany film dokumentalny). Autorzy poruszają w nim najbardziej palące problemy współczesności: globalny kryzys, niesprawiedliwość społeczną, zagadnienia ochrony środowiska.

Jesienią 1942 roku Adam i Bronisława Kowalscy z Ciepielowa ukryli swych sąsiadów m.in. Elkę Cukier i Bereka Pinechesa. 6 grudnia 1942 roku o świcie odział żandarmerii otoczył dom Kowalskich, a także domy Obuchiewiczów, Kosiorów, Skoczylasów…