Dokumentalny 2009

Film ten oferuje fanom i miłośnikom muzyki na całym świecie rzadką szansę spojrzenia zza kulis na artystę podczas prób do koncertów, które miały mieć miejsce na początku lata na scenie londyńskiej O2 Areny, i na które wszystkie bilety zostały wyprzedane. Ukazane są kilkomiesięczne przygotowania od kwietnia do czerwca 2009. Widzowie będą mogli zobaczyć Michaela Jacksona, jakiego nigdy nie widzieli.

Tom DiCillo stara się rzucić nowe światło na owiany legendą i wciąż cieszący się ogromnym kultem, zespół "The Doors". Korzystając jedynie z oryginalnych nagrań z lat 1966-71 reżyser stara się oddzielić prawdę od mitu na temat zespołu, a także ikony muzyki, człowieka uzależnionego od alkoholu i narkotyków, nietuzinkowego artysty – Jima Morrisona.

To podróż w głąb australijskiej rafy koralowej, wędrówka przez niebezpieczne amazońskie lasy, bezkresną pustynię Gobi i industrialne dzielnice Szanghaju... Podróż przez wszystkie kontynenty, której celem jest zwrócenie uwagi świata na problemy i zagrożenia środowiska naturalnego: globalne ocieplenie, umierające lasy, wymieranie gatunków zwierząt i roślin, na kończące się zasoby naturalne. Efekt przewracającego się domina klęsk ekologicznych może zapoczątkować katastrofalne konsekwencje. Film S.O.S. Ziemia! to ostrzeżenie przed zagładą, to wołanie naszej Planety o ratunek...

Połączenie filmu dokumentalnego z dramatyczną relacją. Ocean to miejsce spotkania morskiej fauny, ludzi, którzy z nią obcują i ludzi, którzy ją eksploatują. Unikalne świadectwo wrażliwego piękna świata, który znika na naszych oczach.

Josh Harris spędził swoje życie starając się zrealizować unikalną wizję przyszłości, gdzie technologia i media dyktują społeczne zachowania i definiują osobistą tożsamość. Na początku milenium stworzył projekt pt.: „Quiet: We Live in Public”. W centrum Nowego Yorku w podziemiach jednego z budynków stworzył coś na kształt szklanego terrarium, w którym 24h/dobę miały żyć chętne osoby, głównie artyści. Wszystko pod okiem kamer. Projekt po 30 dniach przerwała FEMA (Federalna Agencja Zarządzania Kryzysowego). On się jednak od razu nie poddał.

Płytka woda. Głęboka tajemnica. W latach sześćdziesiątych Richard O'Barry był czołowym światowym autorytetem w dziedzinie tresury delfinów. Pracował na planie popularnego serialu telewizyjnego Flipper. Dzień w dzień O'Barry sprawiał, że delfiny pracowały, a widownia telewizyjna się śmiała. Pewnego dnia wszystko się skończyło. Nagrodzona tegorocznym Oscarem, w kategorii za najlepszy dokument, Zatoka delfinów opowiada prawdziwą, niewiarygodną historię tajnej misji Psihoyosa, O'Barry’ego oraz elitarnego zespołu aktywistów, filmowców i nurków. Badają oni ukrytą zatokę koło Taiji w Japonii, aby rzucić światło na śmiertelnie mroczny sekret. Odkryte przez nich tajemnice to dopiero wierzchołek góry lodowej. Z szokującym znęcaniem się nad delfinami związane jest także poważne zagrożenie dla ludzkiego zdrowia. Toksyny zanieczyszczające wodę są niebezpieczne nie tylko dla delfinów, które znajdując się na szczycie łańcucha pokarmowego mogą mieć nawet milion razy więcej rtęci, niż woda wokół nich. Spożywająca mięso delfina lokalna społeczność cierpi na zatrucia rtęcią, objawiające się niedorozwojem czy porażeniem mózgowym u dzieci i demencją u dorosłych.

Po trzydziestu latach wojny i rządów Talibów Afgańczyków połączył jeden program – Idol. Tam jest to jednak więcej niż pokazanie swego talentu w telewizji... W Afganistanie ryzykujesz swoje życie, aby móc zaśpiewać.

Bohaterami filmu Kucharze historii są wojskowi kucharze – dla nich nie ma raczej miejsca w podręcznikach historii. Okazuje się, że kuchnie polowe odgrywają w czasie wojen nie mniejszą rolę niż czołgi i karabiny, a zaspokajanie apetytów żołnierzy może mieć przemożny wpływ na losy świata. Bo jak mówi jedna z bohaterek filmu: – Dobrze najedzeni żołnierze wysadzają innych w powietrze o wiele lepiej niż zwykle.

Królik po berlińsku to opowieść o tysiącach dzikich królików, które przez 28 lat zamieszkiwały Strefę Śmierci Muru Berlińskiego. 120 kilometrów pasa zieleni, do którego nikt, poza królikami i pilnującymi ich żołnierzami – nie miał dostępu. Tam odnalazły swój raj na ziemi. Oazę spokoju i bezpieczeństwa.

W maju 1942 roku do warszawskiego getta przybyła ekipa filmowa Urzędu Propagandy III Rzeszy. Operatorzy pracowali przez miesiąc, rejestrując sceny z życia ulicy, pokazując skrajną nędzę i świat dobrze odżywionych, wchodząc do zabiedzonych podwórek i wykwintnych restauracji, kreując świat kontrastów i pracując nad "uchwyceniem żydowskiego charakteru". Zapis odnaleziono zaraz po wojnie, w archiwach filmowych nazistów. Przez lata uważano go za prawdziwy portret życia w warszawskim getcie. Reżyserka Yael Hersonski postanowiła zbadać okoliczności powstania filmu. 50-minutowy zapis przestudiowała ujęcie po ujęciu, przejrzała archiwa, prywatne zapiski na temat obecności ekipy w getcie, dotarła do materiałów z przesłuchań niemieckiego operatora filmowego, Willy'ego Wista. Mozolna analiza pokazuje, że dokument to jeszcze jedna mistyfikacja propagandy nazistów, a "normalne" życie od początku do końca zaaranżowano, pod bacznym okiem pilnujących porządku esesmanów. Na film składają się wspomnienia i komentarze ocalonych, fragmenty niesławnego filmu, sylwetki uchwyconych w kadrze niemieckich operatorów i przerażone spojrzenia filmowanych mieszkańców getta. Wychwycone przez reżyserkę niuanse przenoszą film na poziom uniwersalny, każą zastanowić się nad naturą i uwarunkowaniami każdego zapisu archiwalnego.