Filmy reżyser, materiał archiwalny

Filmy, sukces, rozczarowania, przyjaciele, rodzina, okrucieństwo, dzieciństwo, władza, bunt, wolność – to filary widowiskowo zrealizowanego w warstwie wizualnej dokumentu w reżyserii Miloslava Šmídmajera. Obraz szuka odpowiedzi na kilka kluczowych pytań: dlaczego Miloš Forman musiał kręcić niektóre filmy właśnie w taki sposób, jak to robił? Skąd bierze się jego wewnętrzna siła? Jaka jest historia jego życia? Nie jest to typowy portret, który tylko przypomina kamienie milowe w karierze artysty. To raczej historia o okrucieństwie, utracie rodziców i synów oraz sile pokonywania demonów. O chęci odniesienia sukcesu i znalezienia wolności…

Na festiwalu filmowym w Cannes, prezentowany jest dreszczowiec, którego nikt nie chce oglądać, ponieważ występują w nim nikomu nie znani aktorzy. Pewnego dnia sytuacja zmienia się diametralnie. W mieście mają miejsce morderstwa dokonywane w sposób identyczny, jak w filmie. Rzecznik prasowy filmu wykorzystuje te fakty do reklamy tego miernego filmu.

Ojciec i syn. Ojciec był przez wiele lat szefem kijowskiego studia filmów popularnonaukowych. Syn opuścił Związek Radziecki, emigrując do Nowego Jorku, gdzie został reżyserem. To on jest autorem tego osobistego, wielowymiarowego dokumentu, w którym rodzinne relacje stają się tłem do zarysowania społeczno-politycznej historii komunistycznej Ukrainy. Rarytasy kronik filmowych z epoki zostały tu skonfrontowane z materiałami z archiwum reżysera.

Druga połowa lat siedemdziesiątych. Pełna temperamentu młoda reżyserka realizuje swój film dyplomowy, który będzie opowiadał historię błyskawicznej kariery i upadku jednego z bohaterów pracy socjalistycznej. Zbierając materiały, Agnieszka odkrywa coraz to nowe kulisy wydarzeń, dociera do ludzi, którzy znali Mateusza Birkuta i współtworzyli jego legendę. Bardzo szybko okazuje się, że rzeczywistość dokumentowana na czarno-białych taśmach była kreowana w o wiele większym stopniu, niż wolno o tym mówić. Gdzieś w tle cały czas stoją ludzie, którzy wszystkim mającym coś do powiedzenia chętnie zamknęliby usta. Agnieszka coraz bardziej emocjonalnie angażuje się w swoją pracę i nawet kiedy promotor odbiera jej sprzęt, nie zamierza się poddać. Sprawa zatacza coraz szersze kręgi, ale ciągle brakuje w niej najważniejszej postaci, nikt nie wie, co tak naprawdę stało się z Birkutem. Udaje się jednak znaleźć kogoś innego - jego syna, Maćka..

Rok 1977. Roman Polański, który po sukcesie filmów Chinatown i Dziecko Rosemary ma u stóp cały filmowy świat, zostaje aresztowany w Los Angeles. Oskarża się go o uprawianie seksu z 13-letnią dziewczynką. Reżyser staje się ofiarą bezprecedensowego w dziejach Hollywood medialnego spektaklu. Brukowce oskarżają go o organizowanie satanistycznych orgii. Sędzia przed ogłoszeniem wyroku zwierza się znajomemu, że "da popalić temu polskiemu sukinsynowi". Polański ucieka ze Stanów w dniu ogłoszenia wyroku, łamiąc zasady zwolnienia warunkowego. Nie wraca tam już nigdy. Marina Zenovich poświęciła pięć lat życia na rozjaśnienie mroków tamtego procesu. Powstał film wyciągający na światło dzienne nieznane wcześniej fakty. Pojawiają się w nim ludzie, którzy nigdy dotąd nie wypowiadali się w tej sprawie. Dość szybko okazało się, że proces był skandaliczną mieszanką uprzedzeń, niepohamowanych ambicji i chęci zaspokojenia społecznej żądzy odwetu na przybyszu znikąd, który w kilka lat podbił Fabrykę Snów. Część amerykańskich mediów postrzegała Polańskiego jako "dziwacznego karła mówiącego ze śmiesznym akcentem". Podczas gdy dla europejskich dziennikarzy był wielkim artystą, który padł ofiarą purytańskiej moralności i hipokryzji, dla ich kolegów zza oceanu stał się obcym, któremu należało dać nauczkę. Reżyserka, umiejętnie wplatając w narrację fragmenty filmów Polańskiego, udowadnia, że ci, którzy go sądzili, brali fikcję za rzeczywistość.