Filmy wspomnienie, materiał archiwalny

Neapol w XX wieku. Inicjacyjna podróż Martina Edena (Luca Marinelli), młodego żeglarza, proletariusza, indywidualisty w epoce, której powstały wielkie ruchy polityczne. Dąży do wiedzy poprzez samokształcenie, ma nadzieję na osiągnięcie miejsca wśród literackiej elity.

Pewnej nocy w barze stary przyjaciel opowiada reżyserowi Ariemu powracający koszmar, w którym goni go 26 złych psów. Mężczyźni dochodzą do wniosku, że ma to związek z ich misją w izraelskiej armii podczas pierwszej intifady libańskiej na początku lat osiemdziesiątych. Zaskoczony Ari uświadamia sobie, że nic nie pamięta z tego okresu w swoim życiu. Zaintrygowany tą zagadką postanawia spotkać się i wypytać o to swoich starych kolegów i towarzyszy rozsianych po całym świecie. Musi poznać prawdę o tym czasie i o sobie samym. Poruszający i przerażający dokument animowany dotycząca niedawnej historii Bliskiego Wschodu.

Akcja filmu, rozgrywa się w dwóch planach czasowych – we wczesnych latach pięćdziesiątych oraz współcześnie. Główną bohaterką jest Sabina (Agata Buzek), "szara myszka", która właśnie przekroczyła trzydziestkę. W jej życiu wyraźnie brakuje mężczyzny. Matka (Krystyna Janda) wie o tym najlepiej, dlatego próbuje za wszelką cenę znaleźć dla swojej córki odpowiedniego kandydata na męża. Całą sytuację kontroluje babcia (Anna Polony), ekscentryczna dama o ciętym języku, przed którą nie uchowa się żadna tajemnica. W przedwojennej kamiennicy pojawiają się kolejni adoratorzy. Żaden z nich nie wzbudza jednak zainteresowania Sabiny. Pewnego dnia, "jak spod ziemi", zjawia się uroczy, inteligentny i diabelsko przystojny Bronisław (Marcin Dorociński). Jego obecność rozpocznie serię zaskakujących zdarzeń, które ujawnią drugą stronę kobiecej natury...

Poruszająca historia nastolatka uciekającego z matką i rodzeństwem z ogarniętego wojną Afganistanu do Europy. To także intymna opowieść o dorastaniu i odkrywaniu swojej seksualności. W życiu Aminą dominuje poczucie straty i to na wielu poziomach. Bohater musiał brutalnie wkroczyć w dorosłość i przez ponad 20 lat tłumił w sobie traumatyczne doświadczenia. Dziś, jako niespełna czterdziestolatek, odnosi sukcesy nauce jako naukowiec i planuje ślub ze swoim długoletnim partnerem.

W 1973 roku za rządów Salvadora Allende dyrektor prywatnej szkoły dla chłopców przyjmuje grupę biednych dzieci. Od samego początku pomiędzy nowymi uczniami i dziećmi bogaczy panuje niechęć i niezrozumienie. Wyjątkiem są fajtłapowaty Gonzalo i pewny siebie Pedro Machuca, którzy spontanicznie się zaprzyjaźniają. Gonzalo po raz pierwszy trafia do biednej dzielnicy Pedra, gdzie poznaje Chile, z którego istnienia nie zdawał sobie sprawy i zakochuje się w siostrze przyjaciela. Zaś Machuca nie może nacieszyć się rowerem, adidasami i zabawkami, które dawno już znudziły Gonzalo.

Salamanka, lato 1936 roku. Wybitny pisarz i filozof, Miguel de Unamuno postanawia publicznie poprzeć wojskowy zamach stanu, który zdaniem jego autorów ma służyć uporządkowaniu niespokojnej sytuacji w kraju. Bez sprzeciwu aprobuje rozwiązanie rady miejskiej, której był członkiem i uznaje nominację do nowych władz miasta. Piastując funkcję rektora uniwersytetu w Salamance, podpisuje oświadczenie wydane przez uczelnię, w którym popiera się obronę chrześcijańskiej cywilizacji zachodniej przed niosącą destrukcję ideologią Wschodu oraz przewodniczy pracom komisji redukującej obecność na uczelni profesorów o lewicowych poglądach. Rząd republikański zwalnia Unamuno z funkcji rektora, czego on nie przyjmuje do wiadomości. Tymczasem generał Francisco Franco ze swymi oddziałami łączy się z frontem rebeliantów i rozpoczyna udaną kampanię z zamiarem przejęcia wyłącznego dowództwa nad wojną oraz władzy w kraju. Krwawe oblicze konfliktu i liczne wyroki pozbawiające wolności powodują, że Unamuno zaczyna podawać w wątpliwość swoje poglądy. Kiedy generał Franco przenosi kwaterę główną do Salamanki, Unamuno udaje się do niego z petycją o uwolnienie uwięzionych przyjaciół.

Na festiwalu filmowym w Cannes, prezentowany jest dreszczowiec, którego nikt nie chce oglądać, ponieważ występują w nim nikomu nie znani aktorzy. Pewnego dnia sytuacja zmienia się diametralnie. W mieście mają miejsce morderstwa dokonywane w sposób identyczny, jak w filmie. Rzecznik prasowy filmu wykorzystuje te fakty do reklamy tego miernego filmu.

Dokument opowiada o ostatnim świadku katyńskich transportów śmierci, który był przewożony z obozu w Kozielsku do Smoleńska, Dziwnym trafem losu nie dotarł on na miejsce masowej egzekucji polskich oficerów. Mowa o profesorze ekonomii Uniwersytetu Wileńskiego, Stanisławie Swianiewiczu, który po latach na emigracji w Wielkiej Brytanii napisał książkę o sposobach działania NKWD. W filmie wykorzystano materiały archiwalne oraz wspomnienia dzieci pana Stanisława.