Filmy na podstawie sztuki, aktor

Historia grupy aktorów pozbawionych pracy i domu, którzy podróżują po Ameryce Południowej, szukając swojej nowej szansy.

Filmowa wersja sztuki o tym samym tytule. Opowiada o postaci słynnego belgijskiego barda, podróżnika i aktora, Jacquesa Brela.

Podczas gdy sztuka może się nie powieść z powodu niespodziewanej nieobecności aktorki, Sylvestre (Daniel Ceccaldi) musi natychmiast znaleźć zastępstwo. Próbuje przekonać Hugo Martiala (Richard Berry), aktora na wezwanie i wściekłego człowieka, do zagrania z Gigi Ortegą (Josiane Balasko), która jest jego byłą żoną, bardzo pretensjonalną alkoholiczką. Reżyser Léon (Daniel Prévost) nagle zostaje sam na sam z dwójką ludzi, z którymi próby szybko zamieniają się w piekło, podczas gdy Sylvestre opracowuje serię planów, z których każdy jest okropniejszy od drugiego, aby móc zapewnić promocję swojej sztuki w medialnej aferze...

Autorem dramatu jest Zdzisław Skowroński, który napisał sztukę dla 70-letniego wówczas aktora, Janusza Warneckiego, człowieka schorowanego, u schyłku kariery zawodowej. Przedstawia aktora tułającego się w młodości po prowincjonalnych teatrach, człowieka, który przeżył Pawiak, okupację, poniżenie i wielkie cierpienie. Przeszłość powraca we wspomnieniach młodego aktora, który kreuje postać mistrza sprzed wielu lat. W czasie okupacji przygotowuje się do roli „Makbeta”, wierząc, że zagra wymarzoną rolę po wojnie. Kiedy zjawia się gestapo, zabiera zakładników, zostawiając mistrza, który ma dokumenty księgowego…

Brawurowa komedia o niemłodym i niespełnionym zawodowo małżeństwie aktorów z Hollywood. Emily (Ewa Wiśniewska) i Henry (Sławomir Orzechowski) całe życie marzyli o statusie gwiazd filmowych, pięknej posiadłości w Beverly Hills i bywaniu na oscarowych galach. Tymczasem ich rzeczywistość to skromny domek na przedmieściu, w którym wcielają się z werwą w swoje ukochane role (te, które zbudowali lata temu, grając w „Romeo i Julii”), dawno niewidziany dorosły syn i codzienne spotkania z Jeffem, który codziennie dostarcza im jedzenie. Kim naprawdę są Emily, Henry, Bill oraz Jeff? Nie ustalimy tego tak łatwo, bo w utworze Bohneta i Alexy’ego życie sprzęga się nierozerwalnie z teatrem, choroby wieku starczego (demencja) zaczynają wyznaczać rytm codzienności. Siłą komedii są dialogi. Zasadniczo niezwykle ciepłe, pełne humoru i dramatyzmu, a czasem złośliwe.

Historia trzy pokoleniowej rodziny: seniorki rodu Lili (Halina Łabonarska), jej zięcia Patryka (Wojciech Wysocki) oraz trzech jego córek, najstarszej Judyty (Edyta Olszówka), średniej Róży (Monika Buchowiec) i najmłodszej Moniki (Katarzyna Kołeczek). Matka dziewczyn – Esther – opuściła rodzinę wiele lat temu, od tego czasu jej mąż często się upija, a córki na skutek tego wydarzenia mają problemy miłośne. Pewnego dnia w domu rodziny pojawia się Jan (Marcin Dorociński), który ma zagrać rolę Yeatsa w filmie realizowanym nieopodal. Pojawienie się mężczyzny zmienia życie całej rodziny.

„Komedianci, czyli Konrad nie żyje” jest utworem komediowym, nie pozbawionym elementów groteskowych, czerpiącym z klasycznych tradycji tego gatunku. Akcja rozgrywa się dziś, we współczesnym teatrze, a bohaterami są aktorzy i aktorki, którym przypisano określone role. Zrywają oni z dotychczasowym porządkiem, zakładają inne kostiumy, by stworzyć „nowy wspaniały świat”. Na czele aktorów staje Kaliban. Zbieżność imienia bohatera, tak jak i innych postaci występujących w tej komedii (Prospero, Trynkulo, Stefano, Miranda, Albertynka…) nie jest przypadkowa. Imiona niczym role przylgnęły do postaci i determinują ich postępowanie. Czy możemy kreować rzeczywistość pozbawiając się pamięci? Odcinając się od swoich korzeni, wyrzekając tradycji? to tylko niektóre z pytań postawionych w tym przedstawieniu.

Wolny styl życia i geniusz to cechy, które najlepiej pasują do Edmonda Keana (Ivan Mozzhukhin), brytyjskiego aktora kochanego przez kobiety. Ale jest znienawidzony przez arystokrację. Umrze w biedzie.