Filmy na podstawie sztuki, nowy jork

Ameryka połowy lat osiemdziesiątych. Dwaj główni bohaterowie są chorzy na AIDS. Jeden z nich, Prior, zastanawia się, czy zwariował, ponieważ widzi duchy i anioły. Drugi - Roy Cohn - to postać, która została stworzona przez autora na podstawie prawdziwej figury ze świata polityki, nie może uwierzyć w diagnozę, że ma AIDS, ponieważ uważa, że tylko "szarzy ludzie" mogą zachorować na tę chorobę.

Pisarz (Alec Baldwin), który jest życiowym pechowcem, postanawia sprzedać swoją duszę diabłu (Jennifer Love Hewitt), w zamian za sławę i pieniądze. Kiedy jednak próbuje wycofać się z umowy, zostaje postawiony przed pozaziemskim sądem...

Zakochana w Davidzie, synu szefa jej ojca, dziewczyna wyjeżdża za granicę. Po powrocie jest dojrzałą kobietą, której urok działa na mężczyzn.

Trzy osoby. Jeden trójkąt. Bogaty i wpływowy mąż. Inteligentna, młoda i piękna kobieta, którą poślubił. Jej sentymentalny i atrakcyjny kochanek. Niebezpieczna kombinacja, być może nawet śmiertelna...

Przed sądem staje oskarżony o zabójstwo Latynos. Jego wina jest oczywista. Osądzić go może tylko społeczeństwo, reprezentowane przez 12 ławników, którzy rozpoczynają naradę. Czy wina oskarżonego jest naprawdę taka oczywista? Czy może nam wygodniej jest nie myśleć i ślepo podążać krótszą drogą znakowaną stereotypami i uprzedzeniami. Wśród tych 12 sprawiedliwych znajdzie się jeden, któremu droga na około wydaje się słuszniejsza i stara się przekonać innych, by pochylili się nad losem człowieka i oddali mu prawo do sprawiedliwego osądu. Czy moralność i człowieczeństwo znajdą więcej sprzymierzeńców?

Dwie pary, niegdyś żyjące w przyjaźni, spotykają się po latach i dochodzą do wniosku, że w ich życiu liczą się tylko pieniądze, seks i kariera.

Antyczna tragedia Sofoklesa, przeniesiona do zamieszkanego przez bezdomnych parku na dolnym Manhattanie, ma wymiar tragifarsy, okrutnej, ale i śmiesznej. W Tomkins Square Park drzemie na ławce Sasza (Jerzy Trela), rosyjski Żyd, malarz z Petersburga, zamknięty w sobie, milczący, wieczny uciekinier. Za chwilę pojawią się Portorykanka Anita (Anna Dymna) i Pchełka (Jan Peszek), cwaniaczek z Polski, epileptyk, mitoman, błazen, który z każdego nieszczęścia potrafi zrobić wygłup. Kiedyś byli normalnymi, inteligentnymi ludźmi, mieli swoje pragnienia i aspiracje. Teraz park i ta ławka to wszystko, co pozostało im z życia. Anita chce wyprawić godny pogrzeb swemu ukochanemu, który zamarzł w parku, i pochować go w osobnym grobie, nie we wspólnej mogile, gdzie bezimiennie grzebie się wszystkich bezdomnych. Za niecałe 20 dolarów Sasza i Pchełka podejmują się odnaleźć nieboszczyka. Jadą na Bron, odbijają po kolei wieka czekających na wywóz trumien,zabierają ciało. W parku wyprawiają stypę, w której z godnością uczestniczą zwłoki niby-Johna, bo dwaj przyjaciele omyłkowo wykradli innego trupa. Też był brodaty i w łachmanach, więc szalona nowojorska Antygona nie poznała, kogo zakopali pod ławką. Sasza jeszcze raz próbuje się zmobilizować, pójść do ambasady po wizę, Pchełka popisuje się swoją zaradnością, ale daremne są nadzieje na jakąkolwiek odmianę ich losu.