Komedia 1942

Kaczor Donald ma koszmarny sen, że mieszka w Niemczech poddanych nazistowskiemu reżimowi. Od świtu ulice miasteczka udekorowanego drzewami w kształcie swastyk przemierza orkiestra wojskowa grająca głośno i z przytupem wojskowe marsze. Donald pragnie spać, ale nie dość, że przeszkadza mu donośne rzępolenie zbliżającego się zespołu, to jeszcze specjalny automat musztrujący wyrzuca go z łóżka. Otwiera oczy i co widzi? Na stoliku obok widzi portret Fuhrera oraz statuetkę salutującą w geście „sieg-hail”, następnie zegar z kukułką, która zamiast wyśpiewywać kuranty wyskakuje salutując na baczność, a na podwórku pręży się kogut w pozie oddającego honory wodzowi. Donald próbuje wrócić do łóżka, ale czujna maszyna nakierowuje go do garderoby, gdzie kaczor niechętnie zakłada czarny mundur z czerwoną opaską na przedramieniu, gdzie widnieje na białym tle znak III Rzeszy. Rzucając jednym okiem za okno, jak daleko znajduje się wojskowa czujka, Donald otwiera skrytkę za portretem wodza i wyjmuje amerykańską kawę oraz aromat jaj na bekonie w spray’u, którym spryskuje sobie podniebienie dla kurażu. Szybko umieszcza cenne przedmioty w schowku i mozolnie odpiłowuje kromkę z przydziałowego chleba, który próbuje jeść popijając kawą. Za chwilę automat przypomina o porannym czytaniu biblii, i „Mein Kampf” wjeżdża na stół przerywając kaczorowi konsumpcję. Następnie Donald jest odprowadzony pod eskortą do fabryki amunicji, gdzie obsługuje taśmę z nabojami, na której co jakiś czas pojawiają się portrety fuhrera, któremu musi salutować. W przerwie na ścianie za plecami kaczora pojawia się dekoracja z uroczym górskim widoczkiem. Teraz jest czas na gimnastykę polegającej na ćwiczeniu salutowania. Kaczor wraca do pracy, ale nie nadąża za taśmą, na której pojawiają się naboje coraz większego kalibru, i przeżywa załamanie nerwowe, w którym ma wizje pląsających i śpiewających pocisków. Donald budzi się we własnym łóżku, w piżamce w gwiazdki i paski z amerykańskiej flagi. Portret na stoliku obok przedstawia prezydenta USA, a statuetka prezentuje się w dumnym geście, symbolu amerykańskiej wolności i niepodległości.

Saludos Amigos to hybryda filmu aktorskiego i animacji, będąca feerią barw, dźwięków, smaków i przygód w rytmie samby. W międzynarodową podróż zapraszają znani i lubiani: Kaczor Donald oraz Goofy. Donald spotka upartą lamę, natomiast Goofy „El Gaucho” pozna życie połudiowoamerykańskiego kowboja. Od szczytów Andów przez argentyńskie pampasy aż po Rio de Janeiro – Saludos Amigos to prawdziwa uczta dla oczu, która zachwyci całą rodzinę.

W czasie II wojny światowej Frank Raymond (Jon Hall), wnuk Jacka Griffina, pierwszego "niewidzialnego" człowieka, wykorzystuje formułę swojego dziadka, by potajemnie przeniknąć do faszystowskiego sztabu i ukraść tajne plany wojenne Hitlera.

Tom poluje na Jerry'ego w wiejskim gospodarstwie. Przebiegła mysz znajduje schronienie przed prześladowcą dosłownie pod opiekuńczymi skrzydłami pewnej kury. Tom w żaden sposób nie może przekonać rozwścieczonego ptaka, że Jerry nie jest jednym z jej kurcząt.

Goofy pokazuje, jak gra w baseball. Gra na wszystkich pozycjach, w obu drużynach i pokazuje różne rodzaje boisk.

Narrator opowiada o historii sportowych dyscyplin olimpijskich, a Goofy pokazuje, jak powinny wyglądać.

Używając eksperymentalnej farby Kaczor Donald staje się niewidzialny. Niewidoczny dla innych żołnierz to jednak duży kłopot dla całej jednostki.

Tess Harding jest samodzielną, niezależną kobietą. Pracuje jako dziennikarka w jednej z lokalnych gazet, udziela się także w radiu. W Stanach Zjednoczonych zasłynęła dzięki swoim odważnym poglądom. Pewnego dnia jej redakcyjny kolega z działu sportowego Sam Craig, zaprasza ją na mecz Baseballu, który wcześniej skrytykowała. Po pewnym czasie zakochują się w sobie i wkrótce biorą ślub. Samowi jednak nie odpowiada styl życia Tess.

Kot Tom i mysz Jerry tym razem wybierają się do kręgielni. Oczywiście nie toczą między sobą normalnej gry, ale na wszelkie sposoby próbują zrobić drugiemu na złość - Jerry zrzuca Tomowi na stopę kulę, a on rewanżuje się wykorzystując gryzonia jako kręgiel.

Uszczypliwy krytyk Sheridan Whiteside (Monty Woolley) poślizguje się na frontowych schodach domu prowincjonalnego biznesmena z Ohio, przewraca się i rzekomo łamie sobie biodro.