Filmy francja, areszt, fotografia

Akcja obejmuje okres od zimy 1957 do końca 1960, cofając się w retrospekcji do wypadków 1954 roku. Dały one początek narodowowyzwoleńczej walce ludu algierskiego. Opis ogranicza się do miasta Algier, a właściwie do jego arabskiej dzielnicy Kazby.

Nick ma 16 lat i wszystkie problem typowe dla tego wieku. Albo nawet więcej – nie każdy nastolatek mieszka bowiem w starej przyczepie z porąbanymi (delikatnie mówiąc) rodzicami na granicy rozwodu. Kiedy Nick poznaje Sheeni, jego życie komplikuje się jeszcze bardziej... Dziewczyna jest uosobieniem jego marzeń i pragnień. To z nią Nick chciałby stracić dziewictwo. Jest tylko kilka drobnych problemów do pokonania: Sheeni mieszka daleko, ma chłopaka oraz bardzo religijnych rodziców, którzy starają się trzymać ją z dala od wszelkich pokus. Nick nie radzi sobie z tymi przeciwnościami - aż do chwili, kiedy nagle pojawia się jego demoniczne alter ego, szepczące mu do ucha rady, których żaden grzeczny chłopiec słuchać nie powinien…

Scarlett O'Hara jest kapryśną córką właściciela posiadłości w Georgii i zakochuje się w Ashleyu Wilkes. On jednak zaręcza się z inną kobietą.

Laura Ash jest uwodzicielką, zabójczą pięknością: "femme fatale" w pełnym tego słowa znaczeniu. Siedem lat po nieudanej kradzieży brylantów podczas festiwalu w Cannes, ze zmienioną tożsamością powraca do Francji. Fotograf Nicolas odkrywa jej mroczną przeszłość. Czy jego zainteresowanie tą kobietą okaże się fatalne?

Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".

Biograficzna historia Sida Viciousa - basisty punkowej grupy Sex Pistols i jego dziewczyny Nancy Spungen. W 1977 roku Sex Pistols odnoszą największe sukcesy. Gwiazdami zespołu są Sid Vicious i Johnny Rotteni. Niedługo po tym jak Sid poznaje młodą Amerykankę – Nancy, grupa się rozpada. Sid planuje rozpoczęcie kariery solowej. Jest coraz bardziej uzależniony od Nancy i heroiny. Gdy w październiku 1978 w nowojorskim hotelu Chelsea zostaje znaleziona martwa Nancy, Sid zostaje aresztowany i oskarżony o jej morderstwo.

W Wigilię świąt Bożego Narodzenia w 1914 r. w okopach żołnierzy niemieckich, francuskich i angielskich doszło do spontanicznego zawieszenia broni. Przyczyniła się do tego głośno śpiewana kolęda. Duńska śpiewaczka Anna Sorensen (Diane Kruger) zostaje zaproszona blisko linii frontu, by zaśpiewać dla niemieckich oficerów. Kiedy rozbrzmiewa kolęda "Cicha noc", żołnierze z przeciwnych stron wychodzą z okopów i razem uczestniczą we mszy. Nazajutrz dzielą się jedzeniem, odbywa się nawet mecz piłki nożnej. Ale przecież zawieszenie broni nie może trwać wiecznie...

1943 rok - wyzwalanie Francji spod okupacji niemieckiej. Losy czterech żołnierzy pierwszej armii francuskiej zwerbowanej w Afryce. Abdelkader, Saïd, Messaoud oraz Yassin znani ze swojej odwagi zostają wysłani na pierwszą linię frontu. Pieniądze, miłość do Francji lub armii francuskiej, a także wiara w zwycięstwo czy też równość - różne powody kierują kazdym z nich, aby z bronią w ręku przynosić wolność Francji!

Francja w 1942 roku. Tytułowy bohater korzystając z sytuacji w jakiej znalazł się jego kraj zajmuje się handlem dziełami sztuki, kupując je od Żydów po paskarskich cenach. Poza tym jest ogólnie szanowanym obywatelem, mającym wpływy oraz przyjaciół, żyjącym w zgodzie z nowym porządkiem. Pewnego dnia okazuje się, iż ktoś, prawdopodobnie Żyd, ukrywa się pod jego nazwiskiem. Pan Klein próbuje wyjaśnić to nieporozumienie na własną rękę.

Rok 1977. Roman Polański, który po sukcesie filmów Chinatown i Dziecko Rosemary ma u stóp cały filmowy świat, zostaje aresztowany w Los Angeles. Oskarża się go o uprawianie seksu z 13-letnią dziewczynką. Reżyser staje się ofiarą bezprecedensowego w dziejach Hollywood medialnego spektaklu. Brukowce oskarżają go o organizowanie satanistycznych orgii. Sędzia przed ogłoszeniem wyroku zwierza się znajomemu, że "da popalić temu polskiemu sukinsynowi". Polański ucieka ze Stanów w dniu ogłoszenia wyroku, łamiąc zasady zwolnienia warunkowego. Nie wraca tam już nigdy. Marina Zenovich poświęciła pięć lat życia na rozjaśnienie mroków tamtego procesu. Powstał film wyciągający na światło dzienne nieznane wcześniej fakty. Pojawiają się w nim ludzie, którzy nigdy dotąd nie wypowiadali się w tej sprawie. Dość szybko okazało się, że proces był skandaliczną mieszanką uprzedzeń, niepohamowanych ambicji i chęci zaspokojenia społecznej żądzy odwetu na przybyszu znikąd, który w kilka lat podbił Fabrykę Snów. Część amerykańskich mediów postrzegała Polańskiego jako "dziwacznego karła mówiącego ze śmiesznym akcentem". Podczas gdy dla europejskich dziennikarzy był wielkim artystą, który padł ofiarą purytańskiej moralności i hipokryzji, dla ich kolegów zza oceanu stał się obcym, któremu należało dać nauczkę. Reżyserka, umiejętnie wplatając w narrację fragmenty filmów Polańskiego, udowadnia, że ci, którzy go sądzili, brali fikcję za rzeczywistość.