Filmy nihilizm

Paul zrobi wszystko, żeby ochronić swoją rodzinę przed nadciągającym tajemniczym wirusem. Na całym świecie nie ma dla nich bezpiecznego miejsca, oprócz opuszczonego domku w środku lasu. Żyją według surowych zasad, chcąc przetrwać najgorsze. Sytuacja komplikuje się, gdy do chatki trafia kolejna rodzina poszukująca schronienia... Jak daleko można się posunąć, by ocalić najbliższych?

Evelyn Wang (Michelle Yeoh), borykająca się z trudami codzienności mama w średnim wieku, natrafia na klucz do „multiwersum”: sieci przecinających się ze sobą światów, gdzie może zbadać wszystkie drogi życiowe, którymi nie poszła: począwszy od gwiazdy filmowej do uznanego szefa kuchni Teppanyaki. Kiedy pojawiają się mroczne siły, Evelyn będzie musiała wykorzystać wszystko co ma i wszystko czym kiedyś mogła być, aby ocalić to, co jest dla niej najważniejsze: jej rodzinę.

W niedalekiej przyszłości wszechwładna korporacja powierza szalonemu geniuszowi komputerowemu zadanie udowodnienia przełomowego twierdzenia matematycznego.

Mondo Cane można by tłumaczyć jako "Pieskie Życie". Z tym związkiem frazeologicznym kojarzy się zazwyczaj szarówa, pustka w portfelu i nieprzejednany wykidajło w gospodzie. Taki był słodko-gorzki film Charliego Chaplina pod tym właśnie tytułem. Trudno o większe nieporozumienie. Mondo Cane opowiada o życiu skundlonym, atawistycznym, sprowadzonym to najniższych instynktów – chuci, głodu i chęci przeżycia. Nakręcony w 1962 roku film, wprowadzony na ekrany jako dokument etnograficzny, to w istocie najczystsze kino eksploatacji. Wątpliwości cenzury budziły przede wszystkim sceny bezwzględnego uboju dziesiątek zwierząt, które w spazmach dogorywają na ekranie, oraz zarejestrowana w trakcie encierro – gonitwy byków i ludzi w Pampelunie – śmierć człowieka. Ironii całemu przedsięwzięciu dodaje jaskrawa kolorystyka, wynikająca z zastosowania w filmie Technicoloru.

Ilsa była komendantem w rosyjskim gułagu, gdzie więźniowie przechodzili pod jej okiem, tzn. "reedukację". Kiedy Stalin umiera, Ilsa niszczy wszystkie dowody i ucieka do Kanady. Jednak tam dogania ją jej przeszłość, kiedy jeden z więźniów rozpoznaje w niej swojego oprawcę. Ilsa po raz kolejny musi uciekać przed zemstą swoich ofiar.

W Nowym Jorku dochodzi do serii makabrycznych zabójstw, których ofiarami padają homoseksualiści. Kapitan Edelson (Paul Sorvino), zdeterminowany chęcią rozwiązania zagadki, postanawia zastosować policyjną prowokację, by złapać zabójcę na gorącym uczynku - do nietypowego zadania wyznacza młodego oficera Steve'a Burnsa (Al Pacino), którego nowe wcielenie zmienia nie do poznania.

Zagadkowy tytuł oznaczający w dialekcie romańskim "pamiętam" znakomicie oddaje poetykę i nastrój tego obrazu. Jest to opowieść o jednym z miasteczek włoskiej prowincji w latach 1930 - 35, kiedy to największy wpływ na sytuację ówczesnych Włoch wywierał kościół i ideologia faszystowska. Przede wszystkim jest to jednak historia mieszkańców włoskiej prowincji - ludzi, których życie upływa obok głównych nurtów życia politycznego i społecznego. Jest to historia leniwego, zamkniętego w sobie, nieprzeniknionego życia włoskiej prowincji, historia obijactwa, mizernych uczuć, śmiesznych po trosze aspiracji i pragnień - mówił o swym filmie Fellini. Reżyser jest daleki od idealizowania wspomnień z dzieciństwa. Jego film jest w równej mierze krytyczny co szyderczy. A mimo to z każdego kadru przebija wzruszenie i czułość wobec spraw i ludzi tamtego świata. Wobec wspomnień, których okruchy uwiecznione zostały z niezwykłą siłą artystycznej wizji.

Rok 1968. Wielka Brytania. Szkoła dla chłopców. Uczniowie zostają oskarżeni o bunt. Poznajemy Micka i jego młodszych przyjaciół, którzy się zbuntowali przeciwko dotychczasowemu porządkowi panującemu w szkole...

Pokolenie „Egoistów” to pokolenie ludzi żyjących w niezwykłym tempie, wspomagających się psychotropami i narkotykami, płacących za sukces atrofią uczuciową i skrajnym cynizmem. Do ich karier tęskni młodzież, o nich marzą dziewczyny z prowincji. To wreszcie ich finansowy sukces budzi odrazę, gdyż w tym kraju pieniądze są oznaką moralnej i duchowej klęski. Główny bohater, Smutny, nie znajduje w swoim świecie wartości, z którymi chciałby się związać. Nie jest jednak nihilistą, pod maską cynizmu ukrywa wrażliwość, która w jego świecie poczytywana jest za słabość.

Zed jest młodym, amerykańskim specem od włamań do sejfów. Na prośbę przyjaciela Erica przylatuje do Paryża, by pomógł jego bandzie w napadzie na bank. Zaraz po przylocie w jego pokoju hotelowym zjawia się atrakcyjna prostytutka Zoe, studentka zarabiająca w ten sposób na dalszą naukę. Wkrótce dochodzi do planowanego napadu na bank, w trakcie którego bandyci zmuszeni są wziąć zakładników. Pośród uwięzionych jest także Zoe, która pracuje tutaj dorywczo jako sekretarka. Niespodziewanie dochodzi do strzelaniny, padają strzały do bezbronnych zakładników...