Filmy nihilizm, kobieca nagość

Patrick Bateman ma 26 lat, jest przystojnym, wykształconym i inteligentnym maklerem z Wall Street. Może poszczycić się licznymi sukcesami, mieszka w luksusowym apartamencie, ubiera się w najdroższych sklepach. W dzień zarabia fortunę na operacjach giełdowych, w nocy wiedzie drugie życie, o którym wie tylko on sam... i jego ofiary. Patrick jest bowiem seryjnym zabójcą. Czuje się bezkarny i drwi sobie ze wszystkiego i wszystkich. Nikt ani nic nie jest w stanie go powstrzymać. Jak daleko zdoła się posunąć?

Bohaterem jest były hipis, abnegat żyjący w ubogiej dzielnicy Los Angeles. Pewnego dnia zostaje napadnięty przez zbirów, którzy demolują mieszkanie i żądają zwrotu pożyczki. Ofiara napadu dowiaduje się, że zaszła pomyłka. Dłużnikiem jest miejscowy milioner, noszący to samo nazwisko.

Mondo Cane można by tłumaczyć jako "Pieskie Życie". Z tym związkiem frazeologicznym kojarzy się zazwyczaj szarówa, pustka w portfelu i nieprzejednany wykidajło w gospodzie. Taki był słodko-gorzki film Charliego Chaplina pod tym właśnie tytułem. Trudno o większe nieporozumienie. Mondo Cane opowiada o życiu skundlonym, atawistycznym, sprowadzonym to najniższych instynktów – chuci, głodu i chęci przeżycia. Nakręcony w 1962 roku film, wprowadzony na ekrany jako dokument etnograficzny, to w istocie najczystsze kino eksploatacji. Wątpliwości cenzury budziły przede wszystkim sceny bezwzględnego uboju dziesiątek zwierząt, które w spazmach dogorywają na ekranie, oraz zarejestrowana w trakcie encierro – gonitwy byków i ludzi w Pampelunie – śmierć człowieka. Ironii całemu przedsięwzięciu dodaje jaskrawa kolorystyka, wynikająca z zastosowania w filmie Technicoloru.

Ilsa była komendantem w rosyjskim gułagu, gdzie więźniowie przechodzili pod jej okiem, tzn. "reedukację". Kiedy Stalin umiera, Ilsa niszczy wszystkie dowody i ucieka do Kanady. Jednak tam dogania ją jej przeszłość, kiedy jeden z więźniów rozpoznaje w niej swojego oprawcę. Ilsa po raz kolejny musi uciekać przed zemstą swoich ofiar.

Zagadkowy tytuł oznaczający w dialekcie romańskim "pamiętam" znakomicie oddaje poetykę i nastrój tego obrazu. Jest to opowieść o jednym z miasteczek włoskiej prowincji w latach 1930 - 35, kiedy to największy wpływ na sytuację ówczesnych Włoch wywierał kościół i ideologia faszystowska. Przede wszystkim jest to jednak historia mieszkańców włoskiej prowincji - ludzi, których życie upływa obok głównych nurtów życia politycznego i społecznego. Jest to historia leniwego, zamkniętego w sobie, nieprzeniknionego życia włoskiej prowincji, historia obijactwa, mizernych uczuć, śmiesznych po trosze aspiracji i pragnień - mówił o swym filmie Fellini. Reżyser jest daleki od idealizowania wspomnień z dzieciństwa. Jego film jest w równej mierze krytyczny co szyderczy. A mimo to z każdego kadru przebija wzruszenie i czułość wobec spraw i ludzi tamtego świata. Wobec wspomnień, których okruchy uwiecznione zostały z niezwykłą siłą artystycznej wizji.

Idylliczna wyprawa na wieś staje się niekończącym się koszmarem korków, rewolucji, kanibalizmu i mordowania, gdy francuskie społeczeństwo burżuazyjne zaczyna się załamywać pod ciężarem własnych zainteresowań konsumenckich.

Gilles (Cyprien Fouquet) i Christine (Virginie Ledoyen) mieszkają na przedmieściach Paryża. Ich rodzice są nieskuteczni i prowadzą bezcelowe życie. Gilles zdominowany przez swego ojca, podejmuje liczne próby wyzwolenia się z krępujących więzów jego opiekuńczości. Kradnie drobne rzeczy w supermarkecie. Pomaga mu zbuntowana Christine, ale zostają przyłapani i wysłani siłą do domu opieki. Uciekają i udają się do domu, w którym mieszkają inni młodzi ludzie. Następnie decydują się udać na południe, gdzie jest komuna, w której działają artyści. Podejmą decyzję, która zmieni całe ich życie ...

Nowy Jork, rok 1985. Świat ogarnięty jest strachem i paranoją. Ludzie, którzy kiedyś nosili maski, by walczyć z przestępczością, teraz są pozbawionymi praw banitami, ukrywającymi swoją tożsamość. Jedynie nieliczni pracują dla ludzkości, pod ścisłą kontrolą rządu Stanów Zjednoczonych. Pewnego dnia, w tajemniczych okolicznościach, ginie Komediant, jeden z najbardziej znanych superbohaterów, wypchnięty z 30 piętra swojego apartamentu. Rorschach, jego dawny kompan, rozpoczyna śledztwo. Jest przekonany, że jego śmierć nie była przypadkowa. Podejrzewa, że ktoś pozbywa się bohaterów, a jego pierwszym celem był właśnie Komediant. Zamierza przestrzec członków grupy, którzy kiedyś walczyli u jego boku...

Główny bohater, grany przez Edwarda Nortona, cierpi na bezsenność. Jest całkowicie rozczarowany i znudzony swoją monotonną egzystencją. Do czasu, gdy spotyka dziwnego mężczyznę podczas podróży samolotem. Nieznajomy przedstawia się jako Tyler Durden (Brad Pitt). Kieruje się w życiu dziwną filozofią – dąży do samodestrukcji. I kiedy mieszkanie Narratora zostaje zniszczone, wprowadza się właśnie do Tylera. Wkrótce obaj mężczyźni, odkrywszy, że fizyczny ból sprawia im satysfakcję, organizują cotygodniowe walki, które systematycznie przyciągają rzesze spragnionych bólu mężczyzn. Powstaje nielegalny klub, zwany „Podziemnym Kręgiem”. Wkrótce potem działalność klubu przybiera postać tajnej organizacji, która powoli przeistacza się w groźną grupę terrorystyczną…

Film powstał na podstawie powieści M. D. Sade "120 dni Sodomy". Jego akcja toczy się w czasie II Wojny Światowej we Włoszech. W republice Salo trwają poszukiwania młodych, atrakcyjnych ludzi, którzy zostaną wykorzystani do orgii kierowanej przez nazistów.