Filmy seks, biuro

Nimfomanka kontynuuje swoją opowieść, która staje się coraz bardziej brutalna i perwersyjna.

Tom jest niepoprawnym romantykiem. Wierzy, że nawet w obecnych cynicznych czasach prawdziwa miłość zdarza się tylko raz. Niestety Summer nie podziela jego zdania. To nie przeszkadza Tomowi walczyć o uczucia dziewczyny. Jest jak współczesny Don Kichote – marzyciel próbujący osiągnąć nierealne cele. Po jakimś czasie nie jest zakochany w Summer, tylko w idealizowanym obrazie dziewczyny, który sam stworzył. Historia zaczyna się w dniu gdy piszący teksty na kartki z życzeniami Tom (Joseph Gordon-Levitt) poznaje nową sekretarkę swojego szefa, Summer (Zooey Deschanel). Dziewczyna wydaje się być poza jego zasięgiem, ale okazuje się, że mają ze sobą dużo wspólnego. Oboje uwielbiają The Smiths i surrealistyczne obrazy Magritte’a. Do tego Tom kiedyś mieszkał w Jersey, a Summer ma kota o imieniu Bruce. Pasują do siebie jak dwie połówki jabłka… Po trzydziestu jeden dniach akcja powoli się rozwija. Trzydziestego drugiego dnia Tom jest już zakochany na zabój. Summer jawi mu się jako ideał. Sto osiemdziesiątego piątego dnia przychodzi lekkie zawirowanie, ale Tom wciąż ma nadzieję. Jego relacja z Summer jest raz lepsza, raz gorsza – spotykają się, po chwili przestają do siebie odzywać. W filmie pojawiają się skoki w czasie, sceny na dzielonym ekranie, karaoke. Wszystko to składa się na kalejdoskop przeżyć i skłania do refleksji na temat tego, czemu próbujemy zrozumieć czym jest miłość.

Brandon (Michael Fassbender), 30-letni Nowojorczyk, pracownik firmy komputerowej świetnie zarabia, ma przestronne mieszkanie, jest przystojny. Mężczyzna uzależniony jest od seksu. Sypia z wieloma kobietami, zamawia dziewczyny na telefon lub spędza czas na portalach pornograficznych. Sytuacja komplikuje się, gdy do mieszkania wprowadza się jego siostra, Sissy (Carey Mulligan).

Film opowiada o perypetiach życiowych pracowników restauracji Shenanigan. Monty (Ryan Reynolds) i Dean (Justin Long) to zaprzyjaźnieni kelnerzy; poznajemy ich kiedy Monty zaznajamia "nowego" - Mitcha (John Francis Daley) z tajnikami pracy, a Dean zastanawia się nad swoją przyszłością. Komedia pokazująca przy okazji realia pracy w restauracji od kuchni.

Will Francis, wraz ze swym przyjacielem i współpracownikiem Sandym, prowadzi dobrze prosperującą londyńską firmę, specjalizującą się w architekturze krajobrazu. Eleganckie biuro staje się obiektem zainteresowania małych włamywaczy. Will trafia na trop jednego z nich, młodocianego Miro. Zaprzyjaźnia się z jego matką, Amirą, emigrantką z Bośni. To powoduje komplikacje w jego związku z Liv, z którą jest od wielu lat.

Szklane biurowce wypełnione pracownikami rozmaitych korporacji to wręcz idealne środowisko życia... dla mikrobów, bakterii i innych zabójczych wirusów. Zwłaszcza zaś dla tych, które sprawiają, że łagodni jak baranki pracownicy open space’ów stają się żądnymi krwi zabójcami. Derek Cho (Steven Yeun) został właśnie niesprawiedliwie zwolniony z pracy. Nie zamierza jednak poddać się i swej posady bez walki. W obliczu chaosu wywołanego atakiem tajemniczej choroby i kwarantanną, którą objęty został cały budynek firmy mężczyzna rozpoczyna prywatna wojnę z korporacyjną wierchuszką.

Młody i zdolny prawnik, absolwent Harvardu - Michel McDeere - dostaje bardzo korzystną ofertę pracy w znanej firmie prawniczej w Memphis. Wysoka pensja, drogi dom, luksusowy samochód - w zamian firma wymaga tylko oddania i posłuszeństwa. Wkrótce Mitchel odkrywa, że za firmą stoi mafia. FBI zwraca się do niego z propozycją współpracy. Mitchel musi teraz dokonać trudnego wyboru: jeżeli będzie milczeć - czeka go więzienie, jeżeli zdradzi - wyda na siebie wyrok śmierci.

Nowy serial twórców Włatców móch opowiada o przygodach rodziny Rogowieckich, którzy wprowadzają się do pustego lokalu pod numerem 18. Każdy odcinek jest niezależnym, odrębnym epizodem. Elementem wiążącym i progresywnym dla całości są wątki „piekielne” głównych bohaterów.

Miłość jest wszędzie. Premier zakochujący się od pierwszego wejrzenia w jednej z pracownic swojego biura już w kilka chwil po wejściu do siedziby przy 10 Downing Street? Pisarz uciekający na południe Francji, aby wyleczyć złamane serce i odnajdujący nad brzegiem jeziora nową miłość ? Zamężna kobieta podejrzewająca, że jej mąż wymyka jej się z rąk ? Młoda mężatka błędnie interpretująca dystans jaki ma w stosunku do niej najlepszy przyjaciel jej męża ? Uczeń pragnący zwrócić na siebie uwagę najbardziej nieosiągalnej dziewczyny w szkole ? Owdowiały ojczym usiłujący nawiązać kontakt z synem, którego prawie nie zna ? Szukająca miłości pracownica biura zauroczona swoim kolegą z pracy ? Starzejący się "wszystko widziałem, ale mało z tego pamiętam" gwiazdor rocka pragnący na swój własny sposób, u zmierzchu kariery powrócić na scenę... Miłość powoduje w życiu każdego z nich chaos.

Mężczyzna (zwany po prostu Naszym Bohaterem) (Philippe Harel), rozczarowany współczesnym społeczeństwem i wciąż w szoku po romantycznym rozstaniu, widzi, jak jego mizoginia narasta z dnia na dzień, w następstwie licznych frustracji wobec kobiet i niemożności normalnego współdziałania z nimi. Podczas podróży służbowej w towarzystwie Raphaëla Tisseranda (José Garcia), swojego zawodowego przełożonego, ale podwładnego pod względem przeżyć romantycznych, znajdzie sposób, aby głębiej pogrążyć się w swoich mrocznych myślach, wciągając kolegę ze sobą w spiralę patetyki. Jakby było mało, Nasz Bohater niechcący doprowadzi do śmierci Tisseranda, co zakończy się pogrążeniem postaci w całkowitej depresji. Na emeryturze w szpitalu psychiatrycznym w dalszym ciągu narzeka na kobiety i społeczeństwo, których stereotypowe wartości odrzuca. Film i tak kończy się pozytywnie, gdy Nasz Bohater bierze lekcje tańca i staje twarzą w twarz z kobietą, która jest wyraźnie wyższa od niego i która się do niego uśmiecha.