Filmy cisza

Świat, który Sharunas Bartas tworzy w swoich filmach, jest projekcją wewnętrznych stanów bohatera, skomplikowanym emocjonalnym uniwersum. Mieszają się w nim symbole kultury, archetypy, wspomnienia, zdarzenia realne i wyobrażone, intuicje, sny, przeczucia i twarze. To kino, które znajduje najbardziej ekstremalny wyraz właśnie w Domu, wędrówce przez pokoje realnego budynku, a jednocześnie przez czas i pamięć, przez podświadomość młodego mężczyzny, „podmiotu lirycznego” tego filmowego poematu. U Bartasa wszystko zaczyna się od uczucia. Wstępem do fabuły jest pełen smutku list do matki czytany przez narratora, ilustrowany ujęciem fasady szlacheckiego pałacyku, w którym toczy się akcja. Trudno jest mi powiedzieć, na jakim końcu świata znajduje się mój prawdziwy dom, jaki jest jego obraz – mówił reżyser. Zawsze chciałem się dowiedzieć, ile osób w nim mieszka, kim są. To trudne zadanie, ponieważ ludzie znikają, przemieszczają się. Czasami opuszczają ów dom, czasami siedzimy przy wspólnym stole. Nigdy jednak nie jesteśmy razem.

Jack (Eddie Murphy) to mówiący wszystko co mu ślina przyniesie na język, bardzo często pomijając prawdę agent, który dzięki swej słownej broni robi zawrotną karierę. Jednocześnie przez swój niewyparzony język naraża się hinduskiemu guru, doktorowi Sinja. Ten dzięki swym mocom sprawia, iż Jack zaczyna cierpieć reperkusje za swe czyny - każde wypowiedziane słowo przybliża go do śmierci. Gdy wypowie tysięczne słowo - zginie.

Krótka etiuda filmowa rozpoczynająca się pożegnalną fetą z transparentem, na której załoga PKP żegna swojego towarzysza pracy – Zygmunta odchodzącego na emeryturę. Nazajutrz wita go już tyko szara rzeczywistość: puste mieszkanie, obcy, zabiegani ludzie na ulicach, niedostępne dla emeryta dobra i uciechy, samotność. Pozostały tylko wspomnienia z… pracy na kolei.

Głuchoniemi Flavy (Seema Biswas) i Joseph (Nana Patekar) mimo wielu trudności tworzą bardzo szczęśliwą, chrześcijańską rodzinę. Ich córka Annie (Manisha Koirala) słyszy normalnie, co jest dużą pomocą w domu. Dziewczyna troszczy się o ukochanych rodziców i czuje się za nich odpowiedzialna. Jej pasją staje się nauka śpiewu u Mariam (Helen). Wkrótce poznaje przystojnego Raju (Salman Khan), z którym zachodzi w ciążę...

Historie czworga ludzi wykonujących niecodzienne zawody. Każdy z nich jest w jakiś sposób związany z naszą podstawową aktywnością - nieopanowaną konsumpcją.

Alma (Anna Castillo) to młoda dziewczyna z problemami emocjonalnymi. Łączy ją szczególny związek z dziadkiem Ramonem (Manuel Cucala), starym już człowiekiem, który przestał mówić około 12 lat temu, gdy jego syn, ojciec Almy, sprzedał 2000-letnie drzewo oliwne, aby otworzyć restaurację. Zdominowany przez smutek i melancholię po stracie ukochanego drzewa, Ramon spędza dni w miejscu, w którym zostało zasadzone drzewo oliwne. Nie mogąc znieść dłużej tej sytuacji, Alma szuka drzewa oliwnego, odkrywając, że zostało przejęte przez spółkę energetyczną w Niemczech, w Düsseldorfie. Bez pieniędzy i zasobów, Alma przekonuje swojego wuja Alcachofa (Javier Gutiérrez) i Rafa (Pep Ambròs), który smoli cholewki do niej, do wyjazdu do Niemiec w celu odzyskania drzewa.

Hélène (María Casares) cierpi z powodu opuszczenia jej przez kochanka Jeana (Paul Bernard). Udaje, że już go nie kocha, by zobaczyć jego reakcję. Z przerażeniem rozumie, że ulżyło mu to jej fałszywe objawienie. Rozdzielają się, ale Hélène, ranna, postanawia się zemścić...

"Życzliwy" gangster wypożycza samochód sklepikarzowi, który staje się nieświadomie przemytnikiem narkotyków i innych kosztowności ukrytych w różnych częściach samochodu.

Grupka przyjaciół urządza imprezę na jachcie u wybrzeża niewielkiej wysepki. Gdy jeden z nich kaleczy się w nogę przyjaciele postanawiają zejść na ląd i poszukać pomocy w pobliskiej wiosce. Swoją obecnością zakłócają wszechobecną ciszę, za co przyjdzie im słono zapłacić.

Dramat dwojga ludzi, którzy nie mogą już żyć ze sobą, ale nie mogą również żyć bez siebie. Starsze małżeństwo z Paryża: 50-letnia Clémence (Simone Signoret) i 60-letni Julien (Jean Gabin), kiedyś bardzo się kochali. Teraz tysiące nagromadzonych nieporozumień zamieniło miłość w nienawiść. A nienawiść objawia się w drobiazgach: kot, na którego Julien przelał swoją czułość, staje się absurdalnym rywalem Clémence.