Filmy cisza, surrealizm

Bohater filmu, Marcus, młody muzyk z detektywistyczną pasją, usiłuje rozwikłać zagadkę tajemniczych morderstw dokonywanych tasakiem. Był w pobliżu, gdy zamordowano pierwszą ofiarę. Jest przekonany, że widział jakiś ważny szczegół, lecz nie jest w stanie go odtworzyć. Kolejne osoby, które mogłyby przyczynić się do wyjaśnienia zagadki giną z ręki mordercy...

Film jest rozłożony na trzy, w szczególny sposób powiązane ze sobą historie. W pierwszej obserwujemy życie przodków ludzi - małp. Pewnego dnia z kosmosu na Ziemię spada tajemniczy monolit, który inspiruje małpy, które wynajdują broń. Akcja przenosi się w przyszłość. Doktor Floyd udaje się na Księżyc, gdzie dokonano odkrycia monolitu - tajemniczy kamień wysyła sygnał, ogłuszając wszystkich obecnych tam naukowców. 18 miesięcy później wyprawa, dowodzona przez Davida Bowmana udaje się na Jowisza, z ważną misją. W trakcie lotu uczestnicy muszą zmierzyć się ze zbuntowanym, super-inteligentnym komputerem, H.A.L-em, który usiłuje przeszkodzić kosmonautom w dotarciu do celu...

Opowieść o dwóch kobietach mieszkających w odosobnionym domku nad brzegiem morza. Znana aktorka Elizabeth Vogler (w tej roli Liv Ullmann) uparcie milczy, by w ten sposób zdystansować się do świata i ludzi... Pielęgniarka Alma (Bibi Andersson), której zadaniem jest opieka nad Elizabeth, wręcz przeciwnie - wierząc w sympatie milczącej pacjentki opowiada jej o swoich najintymniejszych przeżyciach.

Syn burmistrza Portland, Scott Favor (Reeves) przyjaźni się z Mike'em Watersem (Phoenix). Nie byłby w tym nic dziwnego, gdyby nie to, że Scott rzadko bywa w domu, a jego główną rozrywką są narkotyki i męska prostytucja. Mike, poszukujący matki, jest zmuszony do takiego życia. Scott wybrał je jako bunt przeciw ojcu.

Świat, który Sharunas Bartas tworzy w swoich filmach, jest projekcją wewnętrznych stanów bohatera, skomplikowanym emocjonalnym uniwersum. Mieszają się w nim symbole kultury, archetypy, wspomnienia, zdarzenia realne i wyobrażone, intuicje, sny, przeczucia i twarze. To kino, które znajduje najbardziej ekstremalny wyraz właśnie w Domu, wędrówce przez pokoje realnego budynku, a jednocześnie przez czas i pamięć, przez podświadomość młodego mężczyzny, „podmiotu lirycznego” tego filmowego poematu. U Bartasa wszystko zaczyna się od uczucia. Wstępem do fabuły jest pełen smutku list do matki czytany przez narratora, ilustrowany ujęciem fasady szlacheckiego pałacyku, w którym toczy się akcja. Trudno jest mi powiedzieć, na jakim końcu świata znajduje się mój prawdziwy dom, jaki jest jego obraz – mówił reżyser. Zawsze chciałem się dowiedzieć, ile osób w nim mieszka, kim są. To trudne zadanie, ponieważ ludzie znikają, przemieszczają się. Czasami opuszczają ów dom, czasami siedzimy przy wspólnym stole. Nigdy jednak nie jesteśmy razem.