Niemy 1911

Treść filmu znamy tylko z relacji Władysława Jewsiewickiego: „W pewnej wsi mieszka żydowska rodzina rolnika Zachara. Swoją piękną córkę Rachelę, mimo jej sprzeciwu, Zachar przyrzekł dać za żonę bogatemu, ale niemłodemu już sąsiadowi. Rachel jednak kochała innego i kiedy urodziła dziecko, zawiedziony ojciec w napadzie szału wrzucił je do stawu. Rachela topi się z rozpaczy, a okrutny ojciec, myśląc ciągle o swej zbrodni, rzuca się ze skały w przepaść”.

Film pokazuje losy biedaka, który doprowadzony do rozpaczy przez bogatego kupca zamordował go. Stał się bogaty, dzięki zagarnięciu pieniędzy zamordowanego, ale sprawiedliwość go w końcu filmu dosięgła.

Rudi (Emil Artur Longen) na próżno zaleca się do pewnej damy, która następnie udaje się na wełtawską pływalnię. Młodzieniec rusza za nią i przebiera się w damski kostium, sądząc, że żadna z pań go nie zauważy. Staje się jednak inaczej.

Zakochani w sobie młodzi ludzie chcą się pobrać. Gdy okazuje się, że rodzice nie zgadzają się na ślub, decydują się uciec. Córka po paru latach zostaje wdową i sama musi wychowywać dziecko. Ojciec odrzuca wszelki kontakt z córką, ale jej matka postanawia pomóc córce. Gdy widzi przez okno, jak dziadek zabawia swojego wnuka, dochodzi do pojednania z ojcem.

Komiczne przygody młodzieńca – łobuza i psotnika – o imieniu Rudi, które spotkały go w Pradze.