Kostiumowy 2001

Francja za czasów Ludwika XVI, na krótko przed wybuchem rewolucji. Jeanne de la Motte de Valois (Hilary Swank) to czarująca i nieprzeciętnie inteligentna młoda kobieta, która w dzieciństwie straciła rodziców i cały majątek, a także została pozbawiona tytułu szlacheckiego. Dziewczyna postanawia poświęcić wszystko jednemu celowi - odzyskać to, co jej niesłusznie zabrano. Pierwszym ku temu krokiem jest małżeństwo z Nicolasem (Adrien Brody), kolejnym - bliska znajomość z dworskim intrygantem, Retaux de Villete (Simon Baker). Wkrótce Jeanne dowiaduje się, że król zlecił jubilerom wykonanie cennego naszyjnika z kilkuset diamentami dla swojej kochanki. Przedmiot ten odegra główną rolę w misternym planie przygotowanym przez Jeanne…

Starożytny Rzym, czasy cezara Nerona. Winicjusz, młody patrycjusz, zakochuje się w pięknej Ligii, córce poległego w bitwie barbarzyńskiego wodza i chce uczynić ją swoją nałożnicą. Dla Ligii, chrześcijanki, oznacza to ciężki grzech i hańbę. Petroniusz, wuj Winicjusza, esteta i znawca sztuk, z którego zdaniem liczy się Neron, próbuje pomóc siostrzeńcowi w zdobyciu dziewczyny. Po nieudanej próbie porwania Ligii Winicjusz zostaje ranny i przebywa w chrześcijańskim domu. Opiekuje się nim Ligia, której Rzymianin też nie jest obojętny. Nauka chrześcijańska robi na Winicjuszu coraz większe wrażenie. Podczas nieobecności cezara w Rzymie wybucha pożar. Winicjusz wraca pośpiesznie do miasta, by odnaleźć Ligię. Wkrótce też przyjmuje chrzest z rąk apostoła Piotra. W Rzymie wybuchają groźne rozruchy. By uspokoić wzburzenie tłumów, Neron oskarża chrześcijan o wzniecenie pożaru. Chrześcijanie są mordowani, więzieni, rozrywani na arenach przez dzikie zwierzęta. Wśród uwięzionych znajduje się Ligia...

W niewielkiej osadzie w południowo-środkowej Francji "Bestia z Gevaudan" dziesiątkuje miejscową ludność, najczęściej kobiety i dzieci. Król Ludwik XV wysyła do wioski dwóch kawalerów - de Fronsaca oraz Indianina Mani′ego by zbadali zjawisko i spróbowali rozwiązać zagadkę Bestii.

William Thatcher od kilkunastu lat jeździ ze swoim panem po turniejach, służąc mu jako giermek. Po ostatnich zawodach Sir Ector umiera, a nie chcąc by wygrana nagroda się zmarnowała Wiliam przebiera się w jego zbroję. Wszystko się udaje, a chłopak zawsze chcący zostać rycerzem, postanawia przyjąć fałszywą tożsamość i brać udział turniejach.

Komedia Aleksandra Fredry w reżyserii Wojciecha Pszoniaka z 2001 roku. Prof. Ignacy Chrzanowski, pisał o „Dożywociu”, że jego osnowa „nie jest jedwabna, tylko z pajęczyny, niewiele więcej warta, tak w swoich pomysłach konwencjonalnych słaba, wiotka, mało prawdopodobna. Tak, ale w tej pajęczynie zawisł wspaniały okaz pająka, któremu na imię Łatka”. Rzeczywiście, od tej postaci zależy sukces każdej inscenizacji „Dożywocia”, toteż w dziejach teatru grywali rolę Łatki najwięksi – Wincenty Rapacki, Ludwik Solski, Jacek Woszczerowicz, Tadeusz Łomnicki. Wojciech Pszoniak, odtwórca głównej roli w tym spektaklu, zarazem reżyser i autor adaptacji telewizyjnej, stworzył wizerunek zadziwiająco współczesnego małego człowieka do małych interesów, goniącego za pieniądzem nieustannie i… pechowo.