Filmy Estonia

Historia księgowej w średnim wieku, samotnej matki, stała się głośna w Finlandii, po tym, jak wyszło na jaw, że uzależniła się od hazardu i przegrała ukradzione klientom ponad 800 tysięcy euro. Johan Karrento na podstawie tej historii opowiada o uzależnieniu od hazardu. Firma mająca monopol na gry hazardowe na fińskich Wyspach Alandzkich, gdzie mieszka reżyser oraz jego bohaterka, w 2007 roku miała depozytów na ledwie 957 euro, a w maju 2011 już ponad 152 tysiące euro. Liczby rosną. Najbardziej uzależniającą formą hazardu są automaty do gier, nazywane crackiem hazardu. Najczęściej grają w nie najstarsi gracze, bezrobotni, przewlekle chorzy, ludzie o niskich dochodach. Społeczeństwo czerpie zyski z dochodów tej gałęzi gospodarki. Czy chcemy żyć w systemie napędzanym uzależnieniem od hazardu i kradzionymi pieniędzmi?

Morten marzy o dalekich podróżach. W swoim domku na drzewie spędza wolny czas, chowa się przed ciotką i pisze listy do swojego taty. Pewnego dnia do miasta portowego przyjeżdża tajemniczy gość. Okazuje się, że to magik, który obsypuje chłopca czarodziejskim proszkiem. Morten kurczy się do rozmiaru mrówki. Jego marzenia o podróżach w pewien sposób się spełniają. Chłopiec przenosi się na pokład zabawkowego statku i wyrusza na przygodę. Nie jest jednak jedynym członkiem załogi, czeka go spotkanie z Królową Pająków.

Jesień – ulubiona pora roku poetów i melancholików – to też czas, w którym w jednych z sadów w Abchazji dojrzewają mandarynki. Od morza wieje jeszcze ciepły wiatr, lasy na wzgórzach pokrywają się złotymi liśćmi. Jest rok 1992, więc ciszę przerywają odgłosy toczącej się wokół wojny. Mało kto je słyszy, bo okolica zagrożona wojenną pożogą jest już praktycznie wyludniona. Swoich domów nie opuścili tylko bezstronni Estończycy – Markus (Elmo Nüganen) i jego sąsiad Ivo (Lembit Ulfsak). Córka Iva wróciła do Estonii, uciekła przed wojną. Mężczyzna nie ma w sobie siły, by zerwać więź z przeszłością i opuścić miejsce, w którym została pochowana jego żona. Markus pielęgnuje sad mandarynkowych drzew, Ivo wyplata kosze, w których obaj plantatorzy sprzedają owoce regularnie pojawiającym się w okolicy żołnierzom. Konflikt zbrojny w okolicy nabiera jednak na sile. Po jednej z bitew Ivo znajduje ocalałego z potyczki, rannego Czeczena Ahmeda (Giorgi Nakashidze). Nie zważając na niebezpieczeństwo zabiera go do swojego domu. Grzebiący zmarłych Gruzinów Markus znajduje tymczasem młodego rannego Gruzina o imieniu Niko (Mikheil Meskhi). Bezstronni plantatorzy mają teraz pod swoim dachem żołnierzy wrogich sobie armii. Czy mężczyźni będą potrafili się porozumieć i w małej abchaskiej wiosce nie rozleje się więcej krwi?

II wojna światowa nie zdążyła jeszcze przejść do historii, a w Europie już zmienia się geopolityczny ład. Kraje bałtyckie zostają wcielone do ZSRR. Dla rdzennych mieszkańców Estonii rozpoczyna się dramat masowych wywózek na Syberię. Wśród ponad czterdziestu tysięcy wysiedleńców jest Erna, matka małej dziewczynki, rozdzielona ze swoim mężem – wojskowym. To jej historię oglądamy na ekranie.

Frank i Wendy to agenci FBI do zadań specjalnych. I chociaż dyndające piersi Wendy oraz szpetna twarz Franka mało kojarzą się z bohaterami Archiwum X, to jednak cała reszta ich fizjonomii oraz zadania, jakie mają do spełnienia, przywodzą na myśl parę heroicznych agentów. Ratowanie świata to dla nich chleb powszedni, dlatego też na kolejną misję zostają skierowani do światowej wylęgarni zła, którą jest... Estonia. Frank i Wendy obserwują fabrykę kiełbas prowadzoną przez nazistowskich karłów, (którzy w rzeczoną kiełbasę przerabiają co bardziej niepokornych obywateli), knujących spisek zmierzający do podbicia świata. I chociaż wydaje się, że nic nie jest w stanie powstrzymać naszych tajnych agentów od ostatecznego zwycięstwa, to oś zła nie więdnie i naciera na nich od strony, z której najmniej spodziewaliby się ataku.

Aby naprawić swój związek, Anna (Mirtel Pohla) i Juhan (Priit Võigemast) wyjeżdżają do szklanej willi nad morzem, wynajętej im przez świetnie sytuowanych znajomych. Na miejscu bohaterowie są świadkami wypadku na skalistym wybrzeżu. Udzielają pomocy i schronienia rannej kobiecie oraz jej mężowi. Szybko okazuje się, że obie pary mają ze sobą zaskakująco wiele wspólnego. Goście sądzą, że dom należy do Anny i Juhana, a oni nie wyprowadzają ich z błędu. Wchodzą w nowe role. Rozpoczyna się destrukcyjna gra...

Tysiące lat temu w starożytnych Chinach, miłość, która natrafiła na wielkiego wojownika pomimo rozpaczliwej walki nie może wygrać z jego przeznaczeniem. Jednak dostaje kolejną szansę - w odległym miejscu i czasie, daleko na zimnej północy, w nowoczesnej Finlandii. Film "Nefrytowy Wojownik" (Jadestouri) rozgrywa się w starożytnych Chinach, w czasach wczesnej epoki żelaza i w czasach dzisiejszych, w XXI wiecznej Finlandii. Przeszłość powoli odkrywa przed bohaterem jego prawdziwe pochodzenie, umiejętności i przeznaczenie. "Nefrytowy Wojownik", pierwszy fiński film karate, łączy w jedną historię fińskie i chińskie mitologie. Jest hołdem dla klasycznego gatunku karate, ale z silnym akcentem i oryginalnym podejściem fińskiego kina.

Bohaterką filmu "Kuhu Põgenevad Hinged" (pl. Gdzie Idą Dusze) jest szesnastoletnia Ann (bohaterka książek Aidiego Vallika - estońskiego pisarza). Całe życie dziewczyny zaczyna się walić - nowo narodzony braciszek może umrzeć, matka nie chce z nią rozmawiać, a ojciec zaczyna pić. Ann musi sama znaleźć odpowiedzi na dręczące ją pytania. Najpierw szuka pomocy w kościele i u wróżki, potem u mrocznej, gotyckiej sekty. Choć życie nie układa się po myśli Ann, dziewczyna zaprzyjaźnia się z Mayą (w tej roli estońska piosenkarka, wokalistka zespołu Vanilla Ninja), z kimś, na kim może polegać.

Natalia, zakonnica z odległego rosyjskiego klasztoru, przyjeżdża do Moskwy 17 lat po zamachu terrorystycznym w teatrze na Dubrowce. Została tam wysłana, aby zorganizować wieczór pamięci ofiar dramatu, który miał miejsce w październiku 2002 roku. Wkrótce okazuje się, że kobieta i jej rodzina byli świadkami tych wydarzeń. Niemal zapomniani przez świat organizatorzy i uczestnicy wieczoru, czy Konferencji (jak wydarzenie oficjalnie nazywano), czują się ciężarem dla reszty społeczeństwa. Śledząc chronologię wydarzeń opowiedzianą przez kilkoro uczestników pamiętnego wieczoru, film prezentuje mroczne szczegóły osobistej historii Natalii. Obraz w reżyserii wielokrotnie nagradzanego na międzynarodowych imprezach filmowych Ivana I. Tverdovskiego przywołuje wstrząsający atak terrorystyczny.

Fin Juha Kinnunen przyjeżdża do Tallina, aby tu właśnie znaleźć kandydatkę na żonę, bo - jak twierdzi - w Estonii wszystkie kobiety to babochłopy. Kinnunen nie zna co prawda estońskiego, ale od czego są kursy językowe?