Filmy socjalizm, relacja mąż-żona

Gdzieś w głębi Rosji, w niewielkiej Anatewce żyje mała społeczność żydowska. Na jej losy i codzienność spoglądamy oczami ubogiego mleczarza, Tewiego. Mimo prostego życia, patrzy on na świat w sposób mądry i przenikliwy. Jego rodzina i znajomi zmagają się z niemałymi trudnościami szarej rzeczywistości.

W 1980 roku władze radiokomitetu wysyłają do Gdańska nie stroniącego od alkoholu redaktora Winkla, aby zebrał informacje oczerniające jednego z organizatorów stoczniowych strajków, Maćka Tomczyka. Wspomnienia ludzi, z którymi Winkiel przeprowadza wywiady, wykorzystują prawdzie materiały filmowe z protestów 1968 i 1970 roku oraz z okresu powstawania wolnych związków zawodowych i narodzin Solidarności.

Druga połowa lat siedemdziesiątych. Pełna temperamentu młoda reżyserka realizuje swój film dyplomowy, który będzie opowiadał historię błyskawicznej kariery i upadku jednego z bohaterów pracy socjalistycznej. Zbierając materiały, Agnieszka odkrywa coraz to nowe kulisy wydarzeń, dociera do ludzi, którzy znali Mateusza Birkuta i współtworzyli jego legendę. Bardzo szybko okazuje się, że rzeczywistość dokumentowana na czarno-białych taśmach była kreowana w o wiele większym stopniu, niż wolno o tym mówić. Gdzieś w tle cały czas stoją ludzie, którzy wszystkim mającym coś do powiedzenia chętnie zamknęliby usta. Agnieszka coraz bardziej emocjonalnie angażuje się w swoją pracę i nawet kiedy promotor odbiera jej sprzęt, nie zamierza się poddać. Sprawa zatacza coraz szersze kręgi, ale ciągle brakuje w niej najważniejszej postaci, nikt nie wie, co tak naprawdę stało się z Birkutem. Udaje się jednak znaleźć kogoś innego - jego syna, Maćka..

Film opowiada o dojrzewaniu wrażliwego chłopca. Jest jednym z ważniejszych debiutów w powojennym kinie polskim. Stanowi ciąg luźno powiązanych epizodów i ukazuje, jak na pozór mało ważne momenty życia kształtują charakter człowieka. Jest buntem przeciwko tłamszeniu indywidualności przez totalitarny system polityczny i służące uniformizacji metody wychowawcze.

Pochodzący z różnych grup społecznych mieszkańcy zaczynają tworzyć zgraną wspólnotę. Na przeszkodzie staje im jednak pewien marzący o władzy karierowicz z Pułtuska – gospodarz domu Stanisław Anioł.

Nowe spojrzenie na Hollywood lat 30. XX wieku oczami zjadliwego krytyka społecznego i uzależnionego od alkoholu scenarzysty Hermana J. Mankiewicza, który ściga się z czasem, aby ukończyć scenariusz Obywatela Kane’a dla Orsona Wellesa.

Główną bohaterką filmu jest Irlandka Mary Lavelle’a, która przybywa do Hiszpanii, by uczyć języka angielskiego córki doktora Vicente’a Areavaga. W malowniczych krajobrazach Półwyspu Iberyjskiego poznaje nową fascynującą kulturę i obyczaje. Jednocześnie jest świadkiem rozpoczynającej się wojny domowej w Hiszpanii. W tych okolicznościach zakochuje się w żonatym synu swojego chlebodawcy.

Jest rok 1975. Göran i jego przyjaciele decydują się na eksperyment - postanawiają żyć razem pod jednym dachem. Dni upływają im na medytacji, rozmowach, piciu wina i uprawianiu wolnej miłości. Pewnego dnia do komuny przybywa siostra Görana. Zmęczona swoim małżeństwem, chce ułożyć sobie życie od nowa. Jednak życie w komunie, ze swobodnym stosunkiem do seksu, palenia trawki, jest bardzo różne od tego, do jakiego przywykła. Jej niespodziewane pojawienie się, powoduje zamęt wśród mieszkańców wspólnoty, odsłaniając ich skrywane dotąd fantazje i pragnienia.

Akcja filmu toczy się we Włoszech. Poznajemy historię dwóch osób. Pierwszy z nich jest synem wieśniaka (Gerard Depardieu), drugi właściciela ziemskiego (Robert De Niro). Fabuła filmu skupia się na powstawaniu faszyzmu, reakcji wieśniaków popierających komunizm, oraz na tym, jak te zmiany wpływają na przeznaczenie tych dwóch mężczyzn.

Lata 30. XX wieku, Oklahoma. Czasy wielkiego kryzysu. Rodzina biednych farmerów, po tym jak musieli opuścić swoje gospodarstwo z powodu suszy, a co za tym idzie niewypłacalności, wyrusza do Kalifornii. Jazda zdezelowanym pojazdem nie należy do przyjemności, a i El Dorado, które mieli nadzieję ujrzeć, mija się z ich wyobrażeniami. Pełno tam bowiem ludzi takich jak oni. Ubogich rolników, którzy przybyli z nadzieją na znalezienie pracy i lepszego życia.