Filmy socjalizm, przemoc, związek zawodowy

Druga połowa lat siedemdziesiątych. Pełna temperamentu młoda reżyserka realizuje swój film dyplomowy, który będzie opowiadał historię błyskawicznej kariery i upadku jednego z bohaterów pracy socjalistycznej. Zbierając materiały, Agnieszka odkrywa coraz to nowe kulisy wydarzeń, dociera do ludzi, którzy znali Mateusza Birkuta i współtworzyli jego legendę. Bardzo szybko okazuje się, że rzeczywistość dokumentowana na czarno-białych taśmach była kreowana w o wiele większym stopniu, niż wolno o tym mówić. Gdzieś w tle cały czas stoją ludzie, którzy wszystkim mającym coś do powiedzenia chętnie zamknęliby usta. Agnieszka coraz bardziej emocjonalnie angażuje się w swoją pracę i nawet kiedy promotor odbiera jej sprzęt, nie zamierza się poddać. Sprawa zatacza coraz szersze kręgi, ale ciągle brakuje w niej najważniejszej postaci, nikt nie wie, co tak naprawdę stało się z Birkutem. Udaje się jednak znaleźć kogoś innego - jego syna, Maćka..

Jak się uczymy? Co wiemy? Patricia (Juliet Berto) i Émile (Jean-Pierre Léaud), spotykają się w studio dźwiękowym, aby omówić naukę i drogę do rewolucji. Sceny buntu studenckiego w Paryżu, wojny w Wietnamie i innych wydarzeń z końca lat 60. wraz z plakatami, zdjęciami i rysunkami są tłem dla ich słów. Oprócz rozważań dwóch postaci, przedstawiona jest ścieżka dźwiękowa zawierająca narrację, muzykę, klipy informacyjne i hałas. Efektem jest montaż, medytacja, refleksja nad pomysłami oraz sposób mieszania słów i obrazów.