Filmy prl, lata 60.

Przez rok, od 1966 do 1967, Kazimierz Karabasz i Stanisław Niedbalski przyglądali się życiu Franciszka Wróbla. Poprosili go też, aby spisywał wszystkie swoje myśli, odczucia i wydarzenia, które odcisnęły na nim piętno, w pamiętniku. Ów pamiętnik prowadzi nas przez cały ten rok. Widzimy, jak Franek przybywa do OHP, uczy się tam zawodu, poznaje nowych ludzi i ogląda zupełnie inny świat niż w rodzinnej wsi.

Warszawa, rok 1968. Studenci protestują przeciwko bezprawnemu relegowaniu kolegów z uczelni oraz w obronie zdjętych z afisza „Dziadów”, w reżyserii Kazimierza Dejmka, wystawianych w Teatrze Narodowym. Wśród protestującej młodzieży są także Hania i Janek. Ich rodziny znajdują się po dwóch stronach marcowej barykady. Młodzi i szaleńczo w sobie zakochani, niczym w dramacie Szekspira „Romeo i Julia”, w ogarniętym buntem kraju, walczą o swoje uczucie. Czy ich miłość przetrwa? Czy zdołają pokonać przeciwności, które stawia przed nimi los?

Krynica, 1960. Do mieszczącej się przy deptaku pracowni Włosińskiego wchodzi Nikifor i rozpakowuje swój warsztat malarski. Spokojne, uregulowane, zaplanowane do ostatniego szczegółu życie Włosińskiego ulega zakłóceniu. Włosiński próbuje pozbyć się natrętnego gościa. Postanawia odnaleźć rodzinę Nikifora. Okazuje się, że Nikifor żyje całkowicie samotnie. Mieszka kątem, nie ma nawet metryki. Z punktu widzenia prawa… nie istnieje. Włosińskiemu udaje się tylko ustalić, że pochodzi z matki niemowy i nieznanego ojca. Włosiński nie należy do entuzjastów malarstwa ludowego. W miarę jak poznaje Nikifora, zaczyna doceniać jego dzieło. Widzi żarliwą wiarę Nikifora, a jednocześnie duchową wolność. Odkrywa, że malarstwie oznacza ona niezależność od opinii, w życiu – brak przywiązania do doczesności i głęboką pokorę. Widzi, jak sam jest głęboko zniewolony przez malarskie wykształcenie – uzależniony do malarskiej tradycji, od ocen i sądów. Od marzeń o sukcesie, o materialnej stabilizacji. Wychodzi na jaw, że Nikifor ma otwartą gruźlicę. Włosiński, dzieląc z nim pracownię ryzykuje nie tylko własnym życiem – ma rodzinę. Nikifor nie chce iść do szpitala, szkoda mu czasu, chce malować. Włosiński, aby umieścić go, musi wziąć nad nim opiekę oprawną. Na tę wiadomość żona wraz dziećmi przenoszą się do Krakowa. Nie pomagają tłumaczenia, że Nikifor jest umierający i ta opieka jest na kilka miesięcy. Jest rok 1967. Minęło 7 lat. Nikifor ciągle żyje.

Prowincjonalne miasteczko, rok 1964. Czterej uczniowie technikum, zafascynowani muzyką i stylem życia słynnych Beatlesów, zakładają zespół i przyjmują pseudonimy: John, Paul, George i Ringo. John (Piotr Siwkiewicz) jest zauroczony szkolną koleżanką Anią (Anna Kaźmierczak). Podczas akademii szkolnej na zapleczu sali gimnastycznej John i Ania zostają przyłapani "na gorącym uczynku" przez nauczyciela Biegacza (Krzysztof Majchrzak). Rekwiruje on bieliznę dziewczyny i każe jej zgłosić się po odbiór osobiście. Pociąga to za sobą serię wydarzeń, które dla młodych przeżywających silne emocje ludzi wydają się być wydarzeniami epokowymi. Ciotka Ringa obcina mu podczas snu włosy, Ania ucieka z internatu, John podejmuję próbę samobójczą.... Po latach Ania i John czekają na sprawę rozwodową. Nie łączy ich nic, nawet muzyka Beatlesów.

PRL-owska prowincja przełomu lat 60. Mały jest chłopcem ze wsi, który przyjechał, aby pracować na budowie. Piękna studentka Natalia przeprowadza z nim ankietę na temat hoteli robotniczych. Młodzieniec zaczyna się w niej podkochiwać, jednak bez wzajemności. Ta po jakimś czasie zaprasza go do siebie, jednak przed samym spotkaniem musi wyjechać z rodzicami. Chłopak po przyjeździe zastaje w domu tylko służącą Anię, która przekazuje mu list od Natalii…

Jest rok 1968. Wydalony z uczelni tuż przed obroną pracy magisterskiej Łazowski, wpada na sensacyjny trop, który może zmienić oblicze historii. Z jego dochodzenia wynika, że Witkacy nie popełnił samobójstwa w 1939 roku. Rzeczywistość podsuwa kolejne dowody zadziwiającej mistyfikacji. Kochanka Witkacego przynosi do Desy swoje nieznane portrety, jedna z jego dawnych kobiet przechowuje kartki, które dostała od artysty już po jego rzekomej śmierci. Wszystko wskazuje na to, że wielki mistrz, prowokator i skandalista wciąż żyje. Z lubością pije swoje ukochane piwo, podgląda młode dziewczęta, wydaje kobietom perwersyjne rozkazy i uprawia najpiękniejszą ze sztuk – kłamstwo i wszelkie jego odmiany – na dudka-wystrychizm, kłamizm, neo-naciągizm, fałszyzm, nabieryzm i w pole-wyprowadzizm...

Serialowa wersja kinowego hitu. Studenci protestują przeciwko bezprawnemu relegowaniu kolegów z uczelni oraz w obronie zdjętych z afisza „Dziadów”. Wśród protestującej młodzieży są także Hania i Janek. Ich rodziny znajdują się po dwóch stronach marcowej barykady. Młodzi, szaleńczo w sobie zakochani, w ogarniętym buntem kraju, walczą o swoje uczucie.

Gratka dla miłośników jazzu. W filmie przedstawiono unikalne nagrania polskich zespołów i muzyków jazzowych: Warszawscy Stompersi, Zbigniew Namysłowski, Andrzej Trzaskowski, Krzysztof Komeda, Tomasz Stańko, Krzysztof Sadowski. Jazz był wówczas symbolem nowoczesności, gdyż w okresie stalinowskim był zakazany.

Do działu kadr fabryki zgłasza się młody robotnik Henio. Zanim zostanie zatrudniony, musi dostarczyć najpierw mnóstwo dokumentów i wykonać badania lekarskie. Potem musi przejść kurs BHP i instruktaż przeciwpożarowy...

Film opowiada o maturzystkach z 1964 roku, które skończyły jeden etap w życiu młodych kobiet, a teraz czeka je dorosłość. Dziewczyny odbierają świadectwa dojrzałości, spędzają czas na tańcach i na basenie, są fankami włoskiego piosenkarza. Przed kamerą snują plany na przyszłość.