Filmy lata 70., nastolatek, relacja mąż-żona

Film jest fabularnym zapisem dramatycznych wydarzeń z 30 stycznia 1972 roku, kiedy z przedmieść Derry (zamieszkanego w większości przez katolików) w Irlandii Północnej wyruszył pokojowy marsz zorganizowany przez społeczny ruch Civil Rights. Protestujący zamierzali dotrzeć do centrum miasta, gdzie miał odbyć się wiec. Mimo starań organizatorów nie udało się uniknąć starć z brytyjskim wojskiem, w których zginęło 14 osób. To wydarzenie, nazywane dziś Krwawą Niedzielą, stało się punktem zwrotnym w historii wielowiekowego konfliktu między Irlandczykami, którzy w większości są katolikami, a Brytyjczykami, wśród których przeważają protestanci. Po masakrze w Derry, Irlandia Północna stanęła w obliczu wybuchu wojny domowej. Wielu młodych ludzi wstąpiło w szeregi katolickiej organizacji terrorystycznej IRA i protestanckiej UVF, co rozkręciło spiralę przemocy trwającą już 30 lat.

Najmłodszy syn George Khana (Om Puri), Pakistańczyka mieszkającego w Anglii, przeżywa trudny okres dojrzewania. Szanujący i krzewiący tradycję przodków ojciec, postanawia zabrać piętnastoletniego Sajida (Aqib Khan) w podróż do rodzinnego Pendżabu.

Nastolatka z pomocą przyjaciół walczy z wampirami, demonami i innymi piekielnymi stworzeniami.

Pi, syn właściciela zoo w Indiach, od najmłodszych lat poszukuje własnej duchowej drogi. Na kluczowe pytania szuka odpowiedzi zarówno w hinduizmie, w którego duchu został wychowany przez matkę, jak i chrześcijaństwie czy islamie. W każdej z tych religii odnajduje prawdę o Bogu. Kiedy Pi ma 17 lat, ojciec z przyczyn finansowych podejmuje decyzję o przeprowadzce rodziny do Kanady. Podczas morskiej przeprawy rozpętuje się burza i statek tonie. Przeżywa tylko Pi i kilkoro dzikich zwierząt, w tym tygrys bengalski o imieniu Richard Parker. Przez ponad siedem miesięcy dryfują na otwartym ocenie na małej szalupie ratunkowej. Żeby przetrwać, Pi próbuje oswoić drapieżnika.

Josey Aimes wraca do rodzinnego miasteczka, gdzie znajduje pracę w miejscowej kopalni. Niestety, wraz z innymi kobietami jest fizycznie i psychicznie molestowana przez męską załogę. Kobieta postanowiła wytoczyć kopalni pierwszy w historii proces, w którym molestowanie kobiet rozpatrywano jako "class action" i który na zawsze zmienił prawo.

Jest rok 1975. Göran i jego przyjaciele decydują się na eksperyment - postanawiają żyć razem pod jednym dachem. Dni upływają im na medytacji, rozmowach, piciu wina i uprawianiu wolnej miłości. Pewnego dnia do komuny przybywa siostra Görana. Zmęczona swoim małżeństwem, chce ułożyć sobie życie od nowa. Jednak życie w komunie, ze swobodnym stosunkiem do seksu, palenia trawki, jest bardzo różne od tego, do jakiego przywykła. Jej niespodziewane pojawienie się, powoduje zamęt wśród mieszkańców wspólnoty, odsłaniając ich skrywane dotąd fantazje i pragnienia.

Augusten to chłopiec, który ma nietypowe dzieciństwo, nie musi chodzić do szkoły. Jego matka (Deirdre) to niespełniona poetka, która wszystko poświęca pisaniu kolejnych wierszy, które mają zapewnić jej sławę. Bardziej ona jest tu dzieckiem, a chłopiec jej opiekunem. Wszystko staje się jeszcze bardziej zakręcone, kiedy Deirdre zaczyna wizyty u psychiatry. Po jednej z nich postanawia oddać syna na wychowanie swojemu lekarzowi (za jego namową). Dopiero tu Augusten zaczyna życie, w którym nie będą obowiązywać żadne zasady.

W 1973 roku za rządów Salvadora Allende dyrektor prywatnej szkoły dla chłopców przyjmuje grupę biednych dzieci. Od samego początku pomiędzy nowymi uczniami i dziećmi bogaczy panuje niechęć i niezrozumienie. Wyjątkiem są fajtłapowaty Gonzalo i pewny siebie Pedro Machuca, którzy spontanicznie się zaprzyjaźniają. Gonzalo po raz pierwszy trafia do biednej dzielnicy Pedra, gdzie poznaje Chile, z którego istnienia nie zdawał sobie sprawy i zakochuje się w siostrze przyjaciela. Zaś Machuca nie może nacieszyć się rowerem, adidasami i zabawkami, które dawno już znudziły Gonzalo.

Dewey Cox (John C. Reilly) ma wszystko. Sprzedał miliony płyt, podbił serca setek kobiet, a wśród jego przyjaciół znaleźli się Elvis i członkowie grupy The Beatles. Życie Coxa jest pełne zwariowanych, suto zakrapianych alkoholem imprez. Artysta popada w różnego rodzaju uzależnienia i nie potrafi zbyt długo wytrwać w związku z jedną kobietą. Przede wszystkim ma jednak swoją muzykę, dzięki której z prostego wiejskiego chłopaka stał się jedną z największych gwiazd rocka.

Rok 1977. Roman Polański, który po sukcesie filmów Chinatown i Dziecko Rosemary ma u stóp cały filmowy świat, zostaje aresztowany w Los Angeles. Oskarża się go o uprawianie seksu z 13-letnią dziewczynką. Reżyser staje się ofiarą bezprecedensowego w dziejach Hollywood medialnego spektaklu. Brukowce oskarżają go o organizowanie satanistycznych orgii. Sędzia przed ogłoszeniem wyroku zwierza się znajomemu, że "da popalić temu polskiemu sukinsynowi". Polański ucieka ze Stanów w dniu ogłoszenia wyroku, łamiąc zasady zwolnienia warunkowego. Nie wraca tam już nigdy. Marina Zenovich poświęciła pięć lat życia na rozjaśnienie mroków tamtego procesu. Powstał film wyciągający na światło dzienne nieznane wcześniej fakty. Pojawiają się w nim ludzie, którzy nigdy dotąd nie wypowiadali się w tej sprawie. Dość szybko okazało się, że proces był skandaliczną mieszanką uprzedzeń, niepohamowanych ambicji i chęci zaspokojenia społecznej żądzy odwetu na przybyszu znikąd, który w kilka lat podbił Fabrykę Snów. Część amerykańskich mediów postrzegała Polańskiego jako "dziwacznego karła mówiącego ze śmiesznym akcentem". Podczas gdy dla europejskich dziennikarzy był wielkim artystą, który padł ofiarą purytańskiej moralności i hipokryzji, dla ich kolegów zza oceanu stał się obcym, któremu należało dać nauczkę. Reżyserka, umiejętnie wplatając w narrację fragmenty filmów Polańskiego, udowadnia, że ci, którzy go sądzili, brali fikcję za rzeczywistość.