Filmy na podstawie sztuki, film czarno-biały

„Kartoteka” wydaje się dziś wyjątkowo wiernym odwzorowaniem świata przedstawionego w sztuce. Siła wizji reżysera poraża do dzisiaj. To on pierwszy z taką mocą ukazał tragizm, grozę i ciemność Różewiczowskiego dramatu. Reportażowe, realistyczne „dokrętki”, przedstawiające świat wokół domu Bohatera paradoksalnie pogłębiły surrealistyczną aurę, w której toczy się akcja. „Kartoteka” to ciąg luźno powiązanych epizodów. W ich centrum znajduje się leżący w łóżku Bohater, nazywany przez odwiedzających go ludzi rozmaitymi imionami. Czyżby więc uosabiał całe pokolenie? Spektakl otwiera scena mierzenia pokoju i łóżka przez dwie anonimowe postacie. Rodzi się sugestia, że to fragment przygotowań do pogrzebu. Kolejne sceny zaś są chaotyczną projekcją wstecz, dotyczącą wybranych epizodów z życia Bohatera. W tej gmatwaninie wspomnień, lęków, wizji i obsesji szamocze się „ja” Bohatera, wspaniale granego przez Tadeusza Łomnickiego.

Dziady (fragmenty to najstarszy zachowany telewizyjny spektakl z wielkiego repertuaru romantycznego. Telewizyjna inscenizacja Adama Hanuszkiewicza z 1959 roku miała premierę 1 listopada 1959 pod tytułem „Sceny dramatyczne z Dziadów Adama Mickiewicza”. Dzisiaj, po ponad 60 latach, przedstawiamy wersję po rekonstrukcji cyfrowej, zawierającą tak cenny archiwalny materiał. Spektakl zachował nadzwyczajną świeżość i wyrazistość formy, przy jednoczesnej szlachetności wyrazu. Możemy podziwiać w nim legendy polskiego teatru: Jan Świderski, Tadeusz Łomnicki czy Adam Hanuszkiewicz. Wielki atut tego przedstawienia to świadome, skupione aktorstwo, oszczędna ekspresja, wysmakowane czarno-białe kadry i pomysłowe efekty specjalne.