Filmy lgbt, pocałunek mężczyzn

Wielka szansa to serial o drugich szansach, pogoni za marzeniami i sięganiu po to, co nam się należy. Bohaterowie, których mimo różnorodności łączy dotychczasowy brak szczęścia, decydują się postawić wszystko na jedną kartę i wziąć udział w tanecznym reality show, które może jednak zrujnować im życie.

Martin Clément (Finnegan Oldfield), urodzony jako Marvin Bijou, ciągle ucieka. Uciekł z małej wioski w Wogezach. Uciekł z rodziny, z tyranii ojca, od zrezygnowanej matki. Uciekł od nietolerancji i odrzucenia, znęcania się, na które był narażony. Od wszystkiego, co uczyniło go "innym" chłopcem. Mimo to nadal znajduje sojuszników. Najpierw Madeleine Clément (Catherine Mouchet), dyrektorkę college'u, która sprawiła, że odkrył teatr, którego imię zapożyczył jako symbol jego zbawienia. A potem Abla Pinto (Vincent Macaigne), życzliwego człowieka, który zachęcił go do opowiedzenia całej swojej historii na scenie.

Dwoje przyjaciół spotyka się w Nowym Jorku po latach rozłąki. Muszą rozliczyć się z tym, co zostawili za sobą w Hiszpanii, i z tym, co z ich przyjaźnią zrobił czas.

Wraz ze zbliżającym się rozpoczęciem kręcenia filmu reżyser nawiązuje z jednym z aktorów coś więcej niż tylko zawodową więź. Gdy wybierają się razem na imprezę, sprawy przybierają nieoczekiwany obrót. Złudzenie czy prawda, obaj kończą bez odpowiedzi.

Marokańsko-holenderski Karim (Fahd Larhzaoui) wraca do rodzinnego domu. Otwiera się przed rodzicami na temat bycia mężczyzną. Ich reakcja jest inspiracją do odkrywczej podróży przez izolację Karima, który próbuje przełamać zakorzenioną kulturę milczenia.

Po śmierci sąsiada sześcioro przyjaciół bierze udział w świątecznym poszukiwaniu skarbów w rodzinnym mieście.

„Anhell69” to film przekraczający granice - płynnie przepływa od dokumentalnego zapisu życia grupy przyjaciół do wykreowanej przez reżysera wizji świata, w którym zachodzi utopijna seksualno-obyczajowa rewolucja. Theo Montoya pokazuje miasto Medellín żyjące wciąż w cieniu Pablo Escobara, pełne przemocy nadchodzącej z różnych stron, karteli narkotykowych, brutalnej i homofobicznej policji czy fanatyków religijnych. W tym świecie grupa queerowych, młodych artystów stara się rzucić wyzwanie rzeczywistości, szukając dla siebie bezpiecznej przestrzeni. Tylko czy taka przestrzeń może zaistnieć w podobnych warunkach? Ich życie istnieje tylko tu i teraz, podczas gdy ludzie wokół nieustannie przedawkowują narkotyki, popełniają samobójstwa lub są zabijani. Oni starają się być razem, eksperymentować z płcią i seksem, swój bunt wyrażając nieustannym podkreślaniem własnego statusu społecznych wyrzutków. Śmierć nie jest dla nich przerażająca, staje się niemal ukochanym kresem nieustannego cierpienia. W ich nihilistycznej postawie kryje się jednak marzenie o innym świecie. „Anhell69” to piękny wizualnie, transowy labirynt, w którym publiczność może zgubić się razem z bohaterami. To także dramatyczny krzyk pokolenia, które chciałoby móc marzyć i przeżyć, ale zamiast tego stara się jak najintensywniej wykorzystać każdy dzień, bo następny może nie nadejść.