Filmy perkusista, chłopiec

Opowieść o dwunastoletnim japońskim chłopcu imieniem Atari, którego wychowuje skorumpowany burmistrz wielkiego miasta Megasaki. Gdy na mocy specjalnego dekretu wszystkie psy domowe wygnane zostają na ogromne wysypisko odpadów, Atari leci na miniaturowej machinie powietrznejna „wyspę śmieci”, by odnaleźć swego ukochanego psa. Na miejscu gromadzi wokół siebie grupę czworonożnych przyjaciół i wraz z nimi wyrusza na wielką wyprawę, która zadecyduje o losach i przyszłości całej Prefektury.

Aktorka zostaje zamordowana przez męża, który zazdrosny jest o wszystkich jej młodych towarzyszy. Następnego dnia pisarz Robert Tisdall (który akurat jest jednym z tych młodzieńców) odkrywa jej ciało na plaży. Biegnie wezwać policję, ale dwóch świadków myśli, że to on jest uciekającym mordercą. Robert zostaje aresztowany, ale ze względu na zamieszanie w sądzie, ucieka i próbuje wraz z córką policjanta, Ericą, udowodnić swoją niewinność...

Nastolatka z pomocą przyjaciół walczy z wampirami, demonami i innymi piekielnymi stworzeniami.

Pi, syn właściciela zoo w Indiach, od najmłodszych lat poszukuje własnej duchowej drogi. Na kluczowe pytania szuka odpowiedzi zarówno w hinduizmie, w którego duchu został wychowany przez matkę, jak i chrześcijaństwie czy islamie. W każdej z tych religii odnajduje prawdę o Bogu. Kiedy Pi ma 17 lat, ojciec z przyczyn finansowych podejmuje decyzję o przeprowadzce rodziny do Kanady. Podczas morskiej przeprawy rozpętuje się burza i statek tonie. Przeżywa tylko Pi i kilkoro dzikich zwierząt, w tym tygrys bengalski o imieniu Richard Parker. Przez ponad siedem miesięcy dryfują na otwartym ocenie na małej szalupie ratunkowej. Żeby przetrwać, Pi próbuje oswoić drapieżnika.

Trzeci film wyreżyserowany przez Federico Felliniego obrazuje historię pięciu przyjaciół, zbliżających się już do progu 30 lat. Żyją oni niezobowiązującym, "dziecięcym" życiem, wymigując się od poważnych obowiązków oraz pracy, od których preferują szwędanie się po nocach i grę w bilard. Wszystko zaczyna się jednak komplikować, kiedy Fausto (Franco Fabrizi) się żeni, a od Alberto (Alberto Sordi) odchodzi siostra zostawiając jego i matkę niemal bez środków do życia. Przyjaciele zdają sobie sprawę, że trzeba znaleźć pracę i zmierzyć się z "dorosłym" życiem. Nie okaże się to jednak proste.

W 1933 roku, w okresie wielkiego kryzysu amerykańskiego, baronowa przemysłu piwnego organizuje w Winnipeg konkurs na najsmutniejszą muzykę. Muzycy ze wszystkich stron świata przybywają by powalczyć o główną nagrodę, którą jest 25,000$.

Rodzina Barańskich mieszka na przedmieściu. Matka całkowicie poświęca się roli pani domu, co jest źródłem jej nieustającej frustracji. Ojciec utrzymuje rodzinę, ale to nie jego zdanie jest w domu najważniejsze. Model życia Leszczyńskich jest zupełnie inny. Matka jest rozwódką. Ze swojego pierwszego związku ma dorastającą córkę, a z obecnego małżeństwa kilkuletniego syna. Spełnia się zawodowo, podczas gdy jej mąż zmaga się nie tylko z wychowaniem dzieci, ale również z własną niemocą w kwestii ponownego wyboru ścieżki kariery zawodowej. Jest bezrobotny. Choć Barańscy hołdują wartościom konserwatywnym, a Leszczyńscy wydają się być postępowymi intelektualistami, okazuje się, że tak naprawdę więcej ich łączy niż dzieli. Dobre chęci rodziców przynoszą często opłakane, choć zabawne rezultaty.