Filmy 2007

Utrzymana w surowej, czarno-białej tonacji opowieść o krótkiej karierze jednego z najsłynniejszych brytyjskich zespołów końca lat 70. Dawni muzycy Joy Division (obecnie New Order) oraz ich współpracownicy i przyjaciele wspominają m.in. pierwszy smak sukcesu, przerwanego samobójczą śmiercią niekwestionowanego lidera grupy Iana Curtisa, ale przede wszystkim mówią o niezwykłej atmosferze tamtych czasów - o tym, jaki miała na wpływ na młodych artystów oraz jakie oni sami odcisnęli na niej piętno.

Rozbitkowie to adaptacja filmowa katastrofy samolotu, który w 12 października 1972 roku rozbił się podczas burzy śnieżnej w Andach. Film opowiedziany jest w formie dokumentu ustami uczestników wypadku, z perspektywy 35 lat po nim. Nie jest to wierna rekonstrukcja zdarzeń, ale raczej rodzaj niezwykłego wywiadu - ubrana w artystyczne inscenizacje wydarzeń dokumentalna wiwisekcja ludzkiej psychiki i pamięci. Gonzago Arijon wnika w głąb sytuacji i zdarzeń, jakie miały miejsce w grupie ocalałych z katastrofy osób, aby za pomocą czarno-białych metaforycznych ujęć zestawić na ekranie ich przeszłość z teraźniejszością. Film pokazuje prawdziwy sens dramatu ludzi, którzy, aby przeżyć zmuszeni zostali stosować praktykę kanibalizmu. Instynktowna walka o życie i przetrwanie doprowadziła do konieczności zbudowania nowej, zminiaturyzowanej i pozbawionej cywilizacji, formy społeczeństwa. Czy było ono trwałe? Czy okazało się na tyle spójne, aby przetrwać? Wiele lat po katastrofie, jej uczestnicy, w towarzystwie bliskich osób, po raz pierwszy ujawnili tajemnicę przeżytej w młodości tragedii. Po raz pierwszy też wybrali się z rodzinami na miejsce katastrofy.

Próba nowej sztuki w teatrze. Reżyser postanawia zastąpić aktora, który wiecznie się spóźnia, robotem na pilota. Po próbie robot rusza w miasto. Film dyplomowy Martina Dudy z praskiej FAMU łączy animację 3D z grą żywych aktorów w melancholijnej i komicznej zarazem wizji przyszłości.

Współczesna Moskwa jest błyszcząca, europejska, ale jednocześnie brutalna. To miasto nadziei i niespełnionych oczekiwań, tu wygrywa silniejszy. Po zakończeniu służby wojskowej Anton przyjeżdża tu za ukochaną dziewczyną. Zostaje odrzucony, ale chłopak nie przywykł do ustępstw. Aby osiągnąć swój cel jest gotowy na wszystko. „Słowo jak głaz” to film o dwudziestolatkach- ludziach należących do epoki MTV, kierujących się w życiu reklamowym sloganem „Bierz od życia to, co najlepsze”.

Nie mogąc ciągle dojść do siebie po śmierci ojca, młoda dziewczyna postanawia spędzić ostatnie wakacje przed pójściem na studia nad wybrzeżem Atlantyku. Tam zostaje wciągnięta w podejrzane towarzystwo rosyjskich marynarzy, wysoko obstawiających hazardzistów i nieoczekiwanie spotyka swoją miłość.

Balsa, żeńska wojowniczka dzierżąca krótką włócznię jako broń, odwiedza Nowe Cesarstwo Yogo po długiej nieobecności. Uczestniczy w wypadku, ratując życie młodego chłopca. Jego imię brzmi Chagum i jest ni mniej, ni więcej jak drugim księciem Cesarstwa. Jednak jego przeznaczenie okazuje się być jeszcze większe niż pozycja: wewnątrz ciała chłopca kryje się jajo Ducha Wody, co czyni go Strażnikiem Ducha, pojawiającym się raz na sto lat. Druga Cesarzowa przeczuwając, iż ojciec Chaguma niezadowolony ową sytuacja spróbuje pozbyć się chłopca, zdesperowana prosi Balsę o zostanie obrończynią Chaguma oraz zabranie go w bezpieczne miejsce. Przyjmując zadanie, które naraża jej życie na niebezpieczeństwo i czyni cały cesarski dwór jej wrogiem, Balsa ucieka z pałacu wraz z Chagumem. Dwójkę zbiegów ścigają także istoty z równoległego świata, zwanego Nayugu. Ich cel jest prosty i przerażający: chcą pożreć ciało wewnątrz ciała Chaguma. Ucieczka przed nieustępliwymi prześladowcami dopiero rozpoczęła się.

Niezwykle utalentowany aktor i samotnik Harish Mishrav (Amitabh Bachchan) ponad wszystko kocha teatr. Młody reżyser Siddharth (Arjun Rampal) za wszelką cenę chce, aby gwiazdor wystąpił w jego najnowszej produkcji. Mimo wielkiej pogardy Harisha do kina w końcu zgadza się on na propozycję reżysera. To zdarzenie całkowicie odmieni jego dotychczasowe życie…

Najlepszy film marokański ubiegłego roku. Bohaterem jest Amin, młody architekt mieszkający w Paryżu, który przyjeżdża do rodzinnego Fes, by odwiedzić umierającego wujka. Nie kontaktował się z nim ponad 10 lat. Wizyta wywołuje w nim wspomnienia z trudnego dzieciństwa.

Kosmici stawiają Ziemianom ultimatum. Jeżeli w ciągu roku mieszkańcy Ziemi nie wyłonią swoich reprezentantów do międzygalaktycznego turnieju walk, losy planety będą przesądzone.

Mężczyznę i kobietę "łączy" traumatyczne doświadczenie. Jego córka została zamordowana przez koleżankę z klasy, która jest córką tej kobiety. Mimo, że ona próbuje go przeprosić, on nie chce mieć z nią nic wspólnego. Każde, pogrążone w cierpieniu, odchodzi w swoją stronę, izolując się od całego świata. Rok później ich ścieżki przecinają się, by ponownie mogli się narodzić.