Filmy duch, fotografia

Rodzina Kerriganów sąsiaduje swoim płotem z lotniskiem w Melbourne. Władze miasta postanowiły rozbudować lotnisko i po wypłaceniu odszkodowania nakazały rodzinie się wyprowadzić. Jednak ta nie chce zostawiać swojego domu. Wnosi sprawę do sądu i przegrywa. Wtedy obrony ich mienia podejmuje się emerytowany prawnik.

W wielkiej posiadłości położonej w odosobnionym miejscu mieszka Sandra Williams (Dimple Kapadia) z dwójką swych dzieci: Sarą i Dawidem. Mąż kobiety, major Frank (Amitabh Bachchan), zaginął podczas wojny, ale ona wciąż czeka na jego powrót. Jej dzieci, z powodu alergii na światło słoneczne, nie opuszczają domu. Krótko po przybyciu nowo zatrudnionej służby – pani Marty, ogrodnika Edgara i Marii, w domu zaczynają się dziać różne dziwne i niezwykłe rzeczy… w tym powraca odmieniony Frank... Kto lub co stoi za przerażającymi wydarzeniami?

Młody żydowski fotograf (w tej roli Ricardo Trêpa, wnuk reżysera i jego stały aktor) w deszczową noc wezwany zostaje przez bogatą miejscową rodzinę do zrobienia pamiątkowych zdjęć Angelice – zmarłej w niewyjaśnionych okolicznościach pięknej dziewczynie. Isaac przez obiektyw widzi jej otwarte oczy i skierowany do niego uśmiech. Od tego momentu staje się ona jego obsesją i obiektem szalonej, niemożliwej do spełnienia miłości. Miejsce akcji – portugalskie miasteczko Régua – trwa zawieszone między tradycją i nowoczesnością, stałością i zmianą; Isaac robi zdjęcia starym aparatem, fascynuje się dawnym sposobem uprawy ziemi (to nawiązanie do filmowego debiutu de Oliveiry, pokazującego pracę na rzece Douro). Reżyser posługuje się statyczną kamerą i teatralną, wystudiowaną formą. Deklamowane dialogi i proste obrazy codziennego życia przeplatają się ze snami o spotkaniach Isaaca z duchem Angeliki, estetycznie nawiązującymi do Mélièsa czy Chagalla.

Młody chłopak widzi nagą kobietę pod wodospadem, której tam nie ma. Okazuje się, że od tej chwili jest opętany przez diabła, zaczynają morderstwa. Siostra misjonarka, która wraca z Afryki prosi o pomoc egzorcystę.

Życie Armaana wydaje się doskonałe: ma piękną dziewczynę i świetną pracę jako fotograf w świecie mody. Jednak to tylko pozory: mężczyzna cierpi na bezsenność. Przyczyną jest to, że słyszy głosy; głosy, które męczą go, nie pozwalają odpocząć - i które słyszy tylko on. Przyjaciele mu współczują, lecz dziewczyna, Gehna, jest poirytowana jego ciągłym dziwacznym zachowaniem. Wygląda na to, że nikt nie rozumie przez co Armaan przechodzi. Mężczyzna, uświadamiając sobie swoje umiejętności komunikowania się z duszami zmarłych, chce spełnić życzenia duchów, które go odnalazły.

Rodzina Barańskich mieszka na przedmieściu. Matka całkowicie poświęca się roli pani domu, co jest źródłem jej nieustającej frustracji. Ojciec utrzymuje rodzinę, ale to nie jego zdanie jest w domu najważniejsze. Model życia Leszczyńskich jest zupełnie inny. Matka jest rozwódką. Ze swojego pierwszego związku ma dorastającą córkę, a z obecnego małżeństwa kilkuletniego syna. Spełnia się zawodowo, podczas gdy jej mąż zmaga się nie tylko z wychowaniem dzieci, ale również z własną niemocą w kwestii ponownego wyboru ścieżki kariery zawodowej. Jest bezrobotny. Choć Barańscy hołdują wartościom konserwatywnym, a Leszczyńscy wydają się być postępowymi intelektualistami, okazuje się, że tak naprawdę więcej ich łączy niż dzieli. Dobre chęci rodziców przynoszą często opłakane, choć zabawne rezultaty.