Filmy bogactwo, dziecko, taniec

„Cud w Mediolanie” zrealizowany trzy lata po “Złodziejach rowerów” przez duet Vittorio De Sica – Cesare Zavattini świadczy o odwrocie włoskiego reżysera od czystego neorealizmu. Jest tym dla De Sici, co „Noce Cabirii” dla Federico Felliniego – problemy społeczne powojennych Włoch ustępują rzeczywistości sacrum i profanum, pobożności instytucjonalnej i ludowej, mieszance pogaństwa i religii. To, co w „Złodziejach rowerów” de Sica jedynie zaznaczył na marginesie poprzez wprowadzenie postaci wróżbitki, w “Cudzie w Mediolanie” wybucha z pełną, prostoduszną siłą. Mały Totò znaleziony w zagonie kapusty, a obdarzony łaską czynienia cudów, ratuje swych przyjaciół z opresji i sprawia, że ulatują na miotłach do nieba, zostawiając za sobą pałace bogaczy, lepianki żebraków i przepych Duomo. Nakręcony w 1951 roku film de Sici został nagrodzony Złotą Palmą wraz ze szwedzkim filmem „Fröken Julie”, ekranizacją dramatu Strindberga, w którym panna z arystokratycznych sfer zakochuje się w służącym. Tym żyła Europa początku lat 50.

Akcja serialu rozpoczyna się w roku 1492, po śmierci papieża Innocentego VIII, kiedy to w Watykanie doszło do zaciekłej rywalizacji o Tron Piotrowy. Biskupi Rzymu tradycyjnie wybierani byli spośród przedstawicieli możnych rodów rzymskich. Kardynał Rodrigo Borgia, Hiszpan z pochodzenia, zdawał się nie liczyć w rozgrywce. Przeciwnicy nie docenili jego ambicji i determinacji. Katalończyk rozpoczął pontyfikat jako Aleksander VI. Wykorzystywał władzę, by pomnożyć wpływy i bogactwo rodu, a także zapewnić dzieciom jak najlepszą przyszłość. Miał wielu wrogów, którzy wszelkimi sposobami starali się go obalić.

Błyskotliwa, romantyczna i zarazem niebezpieczna historia miłosna o przypadkowych spotkaniach, niespodziewanych i gwałtownych namiętnościach, pociągu i zwykłych zdradach. Bliżej, stanowiący adaptację nagrodzonej sztuki teatralnej Patricka Marbera, jest historią czwórki nieznajomych, których losy przypadkowo splatają się ze sobą.

Historia o niesprawiedliwości społecznej. Monumentalna kronika konfliktów chłopów z właścicielami ziemskimi na początku XX wieku we Włoszech. Dochodzi do konfrontacji między młodym wieśniakiem a pierworodnym synem miejscowego dziedzica.

Wszyscy gracze są w mieście i wszyscy są zależni od Nathana Detroita, który organizuje "The Oldest Established Permanent Floating Crap Game in New York" w tym tygodniu, tylko problem jest taki, że potrzebuje $1000 na zaliczkę dla właściciela lokalu...

Powszechnie szanowany prawnik Walter Bridge jest głową statecznej rodziny. Jego konserwatywne poglądy nadają ton życiu pozostałych domowników. Żona Waltera India nauczyła się podporządkowywać woli męża, jednak w głębi duszy tęskni za partnerskim układem i ciepłem miłości. Dorastające dzieci państwa Bridge zaczynają kwestionować surowe zasady ojca. Rodziną wstrząsają coraz silniejsze konflikty. Walter Bridge musi zweryfikować swoje podejście do życia, jeśli nie chce dopuścić do rozpadu rodziny.

Włochy, rok 1492. Papież Innocenty VIII stoi nad grobem. W oczekiwaniu na konklawe, kardynałowie, reprezentujący głowy najsilniejszych włoskich rodzin, zaczynają już walkę o wpływy i popleczników. Wśród chętnych do przejęcia tronu papieskiego jest Hiszpan, Rodrigo Borgia, człowiek, którego pontyfikat ostatecznie zapisał się w historii jako istna fala skandali. Zarzucano mu okrucieństwo, nepotyzm i symonię, ale najbardziej szokował poziomem zepsucia moralnego. W wyścigu do niesławy nie ustępowały mu jego dzieci: Juan, Cesare, Lukrecja oraz Joffre. Serial serwuje więc mieszankę polityki, intryg, morderstw, pożądania, zdrad i krwawych egzekucji.

Druga połowa XIII wieku. Na półwyspie Iberyjskim trwają walki pomiędzy królestwami chrześcijańskimi i muzułmańskimi. Chrześcijański rycerz Rodrigo powraca z wojny do domu. Po przyjeździe dowiaduje się, że jego zamek został zdobyty przez muzułmanów, a jego najstarszy syn został zamordowany przez wojowników Abu Bakra. Rodrigo poprzysięga zemstę.

Historia niemieckiej rodziny Essenbeck, przemysłowców, właścicieli fabryki, rozgrywająca się w latach 1933-34, czyli od pożaru Reichstagu do "nocy długich noży". Opowieść o zawiści, walce i upadku godności. Visconti czerpie tu z MacBeth'a, Demonów Dostojewskiego, jak i z Thomasa Manna i z Götterdämmerung Wagnera.

W okupowanym przez nazistów Paryżu, młoda akompaniatorka Sophie Vasseur dostaje pracę u słynnej piosenkarki Ireny Brice. Gdy mąż Ireny, Charles, biznesmen współpracujący z nazistami, walczy z własnym sumieniem, Irena staje się obsesją Sophie...