Filmy nagość, relacja ojciec-syn

Emma i Adam to dwoje młodych i ambitnych ludzi. On ciągle szuka miłości, ona zaś uparcie twierdzi, że jej w ogóle nie potrzebuje. Jednak w wyniku pewnego zdarzenia zawierają między sobą układ, tworząc związek bez zobowiązań. Sytuacja komplikuje się, gdy jednemu z nich zaczyna zależeć na czymś więcej...

Jean-Christophe (Gaëtan Vettier) jest synem prostytutki. Jako młodzieniec eksperymentuje ze swoją tożsamością. Przekracza kolejne granice, aż w końcu odnajduje zawsze nieobecnego ojca, o którym ciągle fantazjował. JC porusza się między brutalnością i marzeniami, spotyka demony z przeszłości i mierzy się z nimi w poszukiwaniu własnej drogi. „Little Gay Boy – Tryptyk” składa się z trzech części. Pierwsza to „Zwiastowanie”, kolejna nosi tytuł „Little Gay Boy Chrystus nie żyje”, a trzecia to „Ostatnia wieczerza”. Druga część filmu funkcjonowała najpierw jako niezależny film krótkometrażowy, który z sukcesem prezentowany był na festiwalach na całym świecie. „Little Gay Boy – Tryptyk” to pełnometrażowa, spójna forma. Mimo niskiego budżetu, może skłaniać do różnych interpretacji, a z pewnością nie pozostawia obojętnym.

Human Traffic opowiada o życiu i miłości pięciorga przyjaciół – Jipa (John Simm), Lulu (Lorraine Pilkington), Koopa (Shaun Parkes), Niny (Nicola Reynolds) i Moffa (Danny Dyer), którzy w weekendy w pubach i klubach rekompensują sobie ciężką pracę w tygodniu. Jim i Lulu mają problemy emocjonalne. Jim martwi się, że niepowodzenia łóżkowe spowodowane zbyt dużą ilością zażywanych narkotyków doprowadzą go do trwałej impotencji. Chłopcy Lulu takich problemów nie mają, szczególnie wtedy, gdy Lulu nie ma w pobliżu. Stosunki pomiędzy Koopem a Niną układają się świetnie, pomijając fakt, że Koop podejrzewa Ninę, iż śpi z każdym napotkanym chłopakiem. Moff to kwintesencja trudnego dziecka – zaopatruje przyjaciół w drugi i jest na najlepszej drodze do uzależnienia.

Jest to filmowa wersja wyprawy Krzysztofa Kolumba. Opowiada nie tylko o wyprawie w nieznane na poszukiwanie Nowego świata, lecz także o życiu sławnego podróżnika. Film został stworzony dla uczczenia pięćsetnej rocznicy wyprawy Kolumba. Była to już druga produkcja tego roku dotycząca Wyprawy. Film Scott'a, chociaż zdobył mniejszą widownię, jest uważany za lepszy obraz.

W roku 3028 rasa okrutnych Drejów zniszczyła Ziemię. Piętnaście lat później pewien młody człowiek o imieniu Cale odkrywa, że posiada zakodowaną mapę wskazującą drogę do Titana - wspaniałego statku kosmicznego - jedynej nadziei ludzkości. Cale zbiera załogę i na pokładzie Walkirii wyrusza na spotkanie największej przygody swego życia. Musi odnaleźć Titana, zanim zniszczą go okrutni Drejowie i powieść innych do mitycznego Nowego Świata.

Siedemdziesięcioletni milioner, Joe McTeague, powoduje ogromne zamieszanie w jego licznej rodzinie. Większość powinowatych niecierpliwie oczekuje śmierci złośliwego sknery i marzy o spadku. Tymczasem dziarski staruszek wcale nie zamierza przenosić się na tamten świat. Wprost przeciwnie: zatrudnia Molly Richardson, młodą i niezwykle seksowną dziewczynę jako osobistą pielęgniarkę, której okazuje duże zainteresowanie. Przerażona rodzina stara się pozbyć niebezpiecznej rywalki...

Erik najmłodszy członek rodziny Stiflerów, już niedługo skończy liceum. Niestety wciąż jest prawiczkiem o czym wie zarówno jego rodzina jak i przyjaciele. Pewnego dnia Erik zostaje zaproszony przez swojego kuzyna Steve'a, aby spędzić weekend w domu jego bractwa. Wierząc, że jest to jego życiowa szansa chłopak wraz z kolegami wyrusza do kampusu. Przyjaciele nie wiedzą jeszcze, że oprócz szalonych zabaw, mnóstwa alkoholu i pięknych kobiet czeka ich jeszcze bieg golasów zwany nagą milą.

Billy, młody fotograf jest homoseksualistą i prawdę mówiąc ma już dosyć "bycia innym". Zakochuje się w Gabrielu, kelnerze z pobliskiej restauracji i początkującym muzyku. Billy obawia się, że chłopiec jest heteroseksualny i nigdy nie odwzajemni jego uczucia. Fotograf jednak wpada na pomysł, by zainteresować Gabriela projektem, nad którym obecnie pracuje. Zachęca młodego kelnera, by był modelem do serii zdjęć przedstawiających słynne filmowe, męskie pocałunki.

Michèle ma 20 lat. W pamiętniku pisze: "Mam 20 lat i zmarnowane życie.” Właśnie rozstała się z Bertrandem. Musiała poddać się aborcji. Czuje się źle. Czuje się sama, mała, nic nie znacząca wobec świata. Wszyscy wokół niej to olbrzymy. Wszystko wiedzą, wszystko rozumieją, umieją ŻYĆ. Chciałaby urosnąć, żeby być taka jak oni. Prosi Boga, by jej pomógł, następnie zwraca się do Buddy. A później jeszcze spotyka François, Żyda, weterynarza, lat 32. Dwadzieścia pięć stron wyrwanych z jej pamiętnika opowiada nam o burzliwym poszukiwaniu tożsamości przez młodą kobietę, która w głębi wciąż jest nastolatką. Chciałaby wierzyć w życie, w coś (na przykład w Boga, czemuż by nie?), w kogoś, we François, z braku wiary w siebie.

Dwóch braci (Francisco i Thomás) zakochuje się w sobie ze wzajemnością.