Filmy komunizm

Lata 80. w Polsce – sam środek ponurego krajobrazu pomiędzy stanem wojennym a Okrągłym Stołem. W niedużym, zapomnianym mieście gdzieś na południowym zachodzie Polski, dochodzi do brutalnego podwójnego morderstwa: młodej prostytutki i miejscowego komunistycznego działacza. W tym samym czasie samobójstwo popełnia również para nastolatków. W miejscowej gazecie o morderstwie ma napisać Witold Wanycz (Andrzej Seweryn), doświadczony, nieco zgorzkniały dziennikarz. Jednocześnie w tej samej redakcji zatrudnia się młody redaktor: Piotr Zarzycki (Dawid Ogrodnik) – syn wysoko postawionego działacza partyjnego. Rozpoczyna na własny rachunek dziennikarskie śledztwo. Czym bardziej angażuje się w sprawę, tym głębiej grzęźnie w tytułowy rojst – bagno, z którego trudno się wydostać.

Film, nagrodzony Oscarem przez Amerykańska Akademię, który powstał w oparciu o słynną powieść Güntera Grassa pod tym samym tytułem, portretuje mieszkańców Gdańska – Polaków, Niemców i Kaszubów – na tle historycznych wydarzeń pomiędzy rokiem 1924 i końcem II wojny światowej. Bacznym obserwatorem owych zdarzeń jest Oskar Matzerath, nad wiek rozwinięty chłopiec, którego świat dorosłych napawa sceptycyzmem i niechęcią. Nie chcąc stać się jego częścią, w dniu trzecich urodzin postanawia, że nie będzie dalej rosnąć. Z okazji urodzin rodzice kupują mu blaszany bębenek, który odtąd będzie jego nieodłącznym towarzyszem. Głośnym bębnieniem i przenikliwym wrzaskiem chłopiec potrafi kruszyć szkło, tym samym protestując przeciwko braku zainteresowania i kłamstwom dorosłych.

28 kwietnia 1986 roku w elektrowni jądrowej w Czarnobylu na Ukrainie, na terenie ówczesnego ZSRR, doszło do ogromnej eksplozji. Uwolniona podczas wybuchu chmura radioaktywna spowodowała skażenie promieniotwórcze na terenie Białorusi, Rosji, Ukrainy i rozprzestrzeniła się po całej Europie, w tym w Polsce, Skandynawii, Europie Środkowej i Zachodniej.

Historia dojrzewania Marjane Satrapi, wrażliwej irańskiej dziewczyny, w czasie rewolucji, która doprowadziła do upadku szacha i rządów Chomeiniego oraz dokonała głębokich przemian obyczajowych.

Witek Długosz wychowywany był tylko przez ojca. Matka i jego brat bliźniak zmarli w trakcie porodu w 1956. Mieszkali wówczas w Poznaniu. Potem przeprowadzili się do Łodzi i zamieszkali u ciotki zagorzałej komunistki… Po maturze Witek rozpoczyna studia medyczne. Kiedy umiera ojciec, bierze urlop dziekański i przeprowadza się do Warszawy… Losy bohatera to nieustanne poszukiwanie własnej drogi. Z wielkim przekonaniem angażuje się w działalność organizacji młodzieżowej pod patronatem działacza partyjnego. Kiedy nie spełnia to jego oczekiwań, z nie mniejszym zapałem poświęca się pracy konspiracyjnej w opozycji. Odmawia przyjęcia paszportu, gdy warunkiem jego otrzymania jest współpraca ze służbami. Poświęca się pracy naukowej, odmawia wstąpienia do partii… Wydaje się, że wreszcie znalazł swoje miejsce na ziemi… Ale czy na długo?

Do władzy w Hiszpanii dochodzi generał Franco. 12-letnia Ofelia, razem ze swoimi rodzicami uciekającymi przed rządami faszystów, wyprowadza się do wiejskiego domu na północy Hiszpanii. Niedaleko ich posiadłości znajduje się stary zrujnowany labirynt. Ofelia, która nie lubi otaczającego ją świata i żyje w świecie swojej wyobraźni, spędza w labiryncie większość czasu.

Mały, kilkuletni chłopczyk traci rodzinę. Z maleńkiej, rosyjskiej wioski wyjeżdża do miasta. Ma tam zamieszkać w domu wujostwa. Kończy studia, zostaje lekarzem. To doktor Żywago. Nastają bardzo trudne dni rewolucji w Rosji. Żywago trafia do armii. Nie jest mu łatwo. Z wojny wraca cały. Ma śliczną żonę i dziecko. Ale w jego życiu od dawna jest inna kobieta. Losy ich wszystkich mieszają się, zmieniają niemal z dnia na dzień...

Opowieść o niezłomnej woli i wielkiej wierze przeciwstawionym fizycznej sile i politycznym mechanizmom. To prawdziwa historia Tenzina Gyatso - tybetańskiego chłopca, który jako Dalaj Lama prowadził swój naród przez najbardziej burzliwe czasy w jego historii.

Z maszyny o zębatych kołach, wielkich przekładniach i kilometrach pasów transmisyjnych niczym mała śrubka wypada, grany przez Chaplina, robotnik. Wycieńczony pracą i załamany nowym sposobem podawania pracownikom posiłków - przez rurkę do ust, ląduje w zakładzie psychiatrycznym. Wyleczony ponownie trafia do zakładu zamkniętego, tym razem karnego, gdy podczas nielegalnej demonstracji nieopatrznie podnosi z ulicy czerwoną szmatę.

W 1980 roku władze radiokomitetu wysyłają do Gdańska nie stroniącego od alkoholu redaktora Winkla, aby zebrał informacje oczerniające jednego z organizatorów stoczniowych strajków, Maćka Tomczyka. Wspomnienia ludzi, z którymi Winkiel przeprowadza wywiady, wykorzystują prawdzie materiały filmowe z protestów 1968 i 1970 roku oraz z okresu powstawania wolnych związków zawodowych i narodzin Solidarności.