Filmy taniec, szef, relacja mąż-żona

Georgia – poważna pani profesor historii starożytnej Grecji pracuje jako pilot wycieczek w biurze podróży. Łatwo się domyślić, że nie jest to zajęcie jej marzeń. Zawsze pod jej opiekę trafiają typowi amerykańscy turyści, których bardziej niż zabytki interesują zakupy i lody. Ruszając w kolejną podróż, Georgia obiecuje sobie, że po powrocie odejdzie z pracy. Nie przeczuwa jednak, że pełen specyficznych wycieczkowiczów autokar, którym kieruje tajemniczy Poupie, odmieni nie tylko jej życie, lecz także całej wesołej załogi.

Sony i Duane są najlepszymi przyjaciółmi, i jak to zwykle bywa swój czas spędzają na zabawie, graniu w kosza, podrywaniu dziewczyn i chodzeniu do kina. Na jednym z takich seansów filmowych coś się kończy, dochodzą do wniosku, że w ich życiu kończy się pewien beztroski etap, a zaczyna dorosłe życie...

Mary Jo Walker ciągle przeprowadza się z miasta do miasta ze swoją 12-letnią córką aby uciec przed nieudanymi związkami. Film rozpoczyna się w San Diego. Kobieta pracuje tutaj jako kontrolerka kierowców ciężarówek i próbuje dogadać się z dziwacznym szefem...

Maxie ginie w katastrofie na dzień przed wyjazdem do Hollywood, na plan filmu samego Davida W. Griffitha. Jednak marzenia okazały się silniejsze od śmierci. Po sześćdziesięciu latach duch Maxie wcieli się w ciało Jan Chaney, sekretarki biskupa, by raz jeszcze spróbować sił w kinie.

Rodzina Barańskich mieszka na przedmieściu. Matka całkowicie poświęca się roli pani domu, co jest źródłem jej nieustającej frustracji. Ojciec utrzymuje rodzinę, ale to nie jego zdanie jest w domu najważniejsze. Model życia Leszczyńskich jest zupełnie inny. Matka jest rozwódką. Ze swojego pierwszego związku ma dorastającą córkę, a z obecnego małżeństwa kilkuletniego syna. Spełnia się zawodowo, podczas gdy jej mąż zmaga się nie tylko z wychowaniem dzieci, ale również z własną niemocą w kwestii ponownego wyboru ścieżki kariery zawodowej. Jest bezrobotny. Choć Barańscy hołdują wartościom konserwatywnym, a Leszczyńscy wydają się być postępowymi intelektualistami, okazuje się, że tak naprawdę więcej ich łączy niż dzieli. Dobre chęci rodziców przynoszą często opłakane, choć zabawne rezultaty.