Filmy samotność, narkotyk, męska nagość

Dionizy Złotopolski (Henryk Machalica) mieszka w Złotopolicach wraz z synem Markiem (Kazimierz Kaczor), niezależnym senatorem, najczęściej zresztą przebywającym w Warszawie, i jego żoną Barbarą (Anna Nehrebecka), którzy mają dwóch dorosłych synów. Starszy Waldemar (Andrzej Nejman) jest gospodarzem i prowadzi gospodarstwo. Nie ma szczęścia w miłości i wciąż szuka kandydatki na żonę. Okazuje się, ze znalezienie partnerki, która zgodziłaby się wraz z nim zamieszkać na wsi jest trudne. Młodszy syn – Kacper Złotopolski (Andrzej Piaseczny) to czarna owca w rodzinie. Rzucił szkołę i postanowił rozpocząć karierę muzyka. Druga linia rodu – Gabrielowie mieszkają w Warszawie. Wywodzą się od bliźniaczej siostry Dionizego, Eleonory (Alina Janowska). Jej syn – Wiesław (Paweł Wawrzecki) jest komendantem posterunku policji na Dworcu Centralnym, a jego żona Marta (Ewa Ziętek) prowadzi luksusową kawiarnię. Mają razem syna – Tomka (Piotr Szwedes), który ku rozpaczy rodziców rzucił studia medyczne i rozpoczął karierę akwizytora – jego zdaniem w ten sposób najszybciej dorobi się dużych pieniędzy. Starszy syn Mirek (Radosław Elis) i jego żona Weronika (Agnieszka Sitek) oczekują narodzin pierwszego dziecka. Córka Wiesława z pierwszego małżeństwa, Agata (Paulina Młynarska), pracuje w agencji pośredniczącej w sprzedaży nieruchomości.

Serial ukazuje codzienne życie policjantów z warszawskiego Wydziału Zabójstw. Codziennie muszą dokonywać bardzo trudnych, życiowych wyborów. Niestety wiele spraw przenoszą z pracy do domu, co bardzo niekorzystnie wpływa na ich stosunki domowe. Niektórzy nie wytrzymują presji i popadają w alkoholizm lub narkotyki.

Zdjęcia z rodzinnego archiwum, filmy kręcone kamerami 8 mm i VHS, wiadomości nagrane na automatycznej sekretarce – ten surowy materiał, zgromadzony w ciągu trzech dekad życia Jonathana Caouette'a, stał się podstawą autobiograficznego filmu dokumentalnego. Młody reżyser, aktor i pisarz tworzył swoje dzieło pod opieką Johna Camerona Mitchella (niezależnego aktora, reżysera i producenta) oraz Gusa Van Santa.

Luke Shapiro właśnie kończy liceum. Czekają go ostatnie wakacje przed pójściem na studia. Luke jest dealerem narkotyków. Dr Jeff Squires jest jego psychologiem i klientem. Podczas swoich długich rozmów starają się dociec, jaki jest sens życia i co jest w nim najważniejsze. W między czasie, Luke zakocha się, a Jeff będzie się musiał uporać z kryzysem małżeńskim.

Perypetie policjantów pracujących na 13 posterunku. Są oni niezdarni i pechowi.

Gdzie na świecie może dojść do bardziej nieprawdopodobnych tajemnic kryminalnych, jeśli nie w mieście, które nigdy nie śpi i nigdy nie odpoczywa? W mieście, w którym żyje ponad 8 milionów ludzi wszystkich ras, narodowości i religii, pracy dla detektywów jest naprawdę dużo. W tej wybuchowej mieszance pracuje drużyna, która posługując się bardzo nowoczesnym sprzętem wierzy, że każdy ma jakąś ciekawą opowieść i wszystko można połączyć, nawet na tak wielką skalę jaką jest Nowy Jork. Parze detektywów: Macowi Taylorowi (Gary Sinise) i pracoholiczce Stelii Bonaserze (Melina Kanakaredes) potrzebne będą doświadczenie, determinacja i pomoc kompetentnego zespołu.

Emerytowany podoficer postanawia wyjaśnić okoliczności zaginięcia swego syna. Nie przypuszcza jak będzie to trudne i bolesne.

Pobudka trójki przyjaciół po wieczorze kawalerskim nie należy do przyjemnych, gdy okazuje się, że pan młody zniknął.

W tropikalnym klimacie, wśród bogactwa kultur, w Miami działa zespół detektywów Horatia Caine’a. Jest w nim piękna, wykształcona Calleigh Duoquene, specjalistka od balistyki, Tim Speedle, doskonały oficer śledczy, znający wszystkie ulice i zaułki miasta, Eric Delko, przed którym drogi wodne Florydy nie mają tajemnic i wreszcie Alexx Woods, koroner. Wszyscy ci oficerowie zbierają dowody, analizują zbrodnie i przemawiają w imieniu tych, którzy mówić już nie mogą – ofiar.

Historia zaczyna się w 1964, kiedy malarz Francis Bacon (Derek Jacobi) zaskakuje włamywacza George'a Dyera (Daniel Craig) buszującego w jego londyńskiej pracowni i domu w poszukiwaniu czegoś wartościowego. "Kim mógłbyś być?" - wykrzykuje artysta - "niewiele jest w tobie z włamywacza. Rozbieraj się i chodź do łóżka, a będziesz miał wszystko, czego zapragniesz". W tym momencie na zawsze zmieniło się życie obydwu. Dyer przez siedem lat był stałym modelem Bacona i starał się - finansowo wspierany przez Bacona - wydobyć ze środowiska i kultury klasy robotniczej, dostosować do zamkniętego świata artystów. Dyer został obdarowany drogimi garniturami i pieniędzmi, był zabierany w podróże do Paryża i Nowego Jorku, choć nie tworzyli z Baconem dobranej pary. Najwięcej radości dawała mu zazwyczaj wędrówka z młodymi ludźmi po paryskich barach, ale nie był w stanie stawić czoła nieustającym żartom swego dobroczyńcy. Dowcipny Bacon był w swoim żywiole, kiedy zabawiał się i pił z modelkami pozującymi do fotograficznych aktów, kpiąc ze wszystkiego i wszystkich: "Szampan dla moich prawdziwych przyjaciół, prawdziwe cierpienie dla fałszywych" i przedstawiając swoje niekonwencjonalne towarzystwo: "Witamy w obozie koncentracyjnym". Kiedy Dyer skarżył się na nocne koszmary, Bacon krótko replikował "George, nocne koszmary nie mogą być bardziej przerażające, niż życie".