Filmy taniec, szef, relacja matka-córka

Barbara Patrycka (Sonia Bohosiewicz) jest 40-letnią rozwódką, która mieszka wraz ze swoją studiującą córką w Warszawie. Nie ma pracy, gdyż ją wyrzucono z redakcji, gdzie pisała o wszystkim i o niczym, a jej książka, delikatnie mówiąc, nie cieszy się popularnością. Za sprawą swojej koleżanki zaczyna pracować w magazynie dla kobiet, gdzie musi pisać o seksie. Z miejsca jej pierwszy artykuł odnosi sukces, co się odbija na życiu prywatnym Basi.

Sony i Duane są najlepszymi przyjaciółmi, i jak to zwykle bywa swój czas spędzają na zabawie, graniu w kosza, podrywaniu dziewczyn i chodzeniu do kina. Na jednym z takich seansów filmowych coś się kończy, dochodzą do wniosku, że w ich życiu kończy się pewien beztroski etap, a zaczyna dorosłe życie...

Mary Jo Walker ciągle przeprowadza się z miasta do miasta ze swoją 12-letnią córką aby uciec przed nieudanymi związkami. Film rozpoczyna się w San Diego. Kobieta pracuje tutaj jako kontrolerka kierowców ciężarówek i próbuje dogadać się z dziwacznym szefem...

Do kraju wraca sławny śpiewak Vinconti, który ostatnie siedemnaście lat spędził poza granicami kraju. O jego powrocie dowiaduje się Mira Stella, gwiazda polskiej rewii, niegdyś wielka miłość artysty, którego to uczucia owocem jest Lili – dziecko, o którym ojciec nic nie wie. W tym czasie młody reporter „Dzwonka Wieczornego”, Jerzy Murski, próbuje przeprowadzić wywiad z panią Stellą, lecz zainteresowanie swe dość szybko przenosi na jej córkę.

Rodzina Barańskich mieszka na przedmieściu. Matka całkowicie poświęca się roli pani domu, co jest źródłem jej nieustającej frustracji. Ojciec utrzymuje rodzinę, ale to nie jego zdanie jest w domu najważniejsze. Model życia Leszczyńskich jest zupełnie inny. Matka jest rozwódką. Ze swojego pierwszego związku ma dorastającą córkę, a z obecnego małżeństwa kilkuletniego syna. Spełnia się zawodowo, podczas gdy jej mąż zmaga się nie tylko z wychowaniem dzieci, ale również z własną niemocą w kwestii ponownego wyboru ścieżki kariery zawodowej. Jest bezrobotny. Choć Barańscy hołdują wartościom konserwatywnym, a Leszczyńscy wydają się być postępowymi intelektualistami, okazuje się, że tak naprawdę więcej ich łączy niż dzieli. Dobre chęci rodziców przynoszą często opłakane, choć zabawne rezultaty.