Filmy teatr, film czarno-biały, aktor

Przeszukaj katalog

Zestawienie najlepszych i najpopularniejszych filmów w których występuje teatr, film czarno-biały, aktor. Zobacz zwiastuny, oceny, oraz dowiedz się kto reżyserował i jacy aktorzy występowali w tych filmach.

Dyrektor teatru ma kłopoty z wystawieniem nowej sztuki autorstwa młodego dramaturga. Gwiazda teatru nie może się zdecydować, którą zagrać rolę, główny amant żąda podwyżki, a dyrektor faworyzuje swą przyjaciółkę. Premiera nieuchronnie zmierza ku katastrofie. Na szczęście jest ktoś, kto może uratować spektakl. Tym kimś jest suflerka.
Lata osiemdziesiąte XIX wieku. Objazdowa trupa teatralna ma zamiar wystawić w Bochni „Hamleta”. Całą grupą kieruje starsza aktorka, której kochankiem jest Hipolit. W nim z kolei zakochana jest utalentowana Dziunia. Zespół na przemian odnosi sukcesy i porażki. Nie wszyscy dostrzegają talent Dziuni. Bogaty hrabia widząc jej aktorskie umiejętności, stara się namówić ją na wyjazd do zachodniej Europy.
Wincenty Poziomka, lekkoduch, ma duże problemy z utrzymaniem. Prowadzi szkołę rewiowo-filmową, ale nie jest to wystarczające źródło dochodów. Los się do niego uśmiecha, ponieważ otrzymuje spadek - połowę sklepu. Na miejscu zastaje piękną pannę Helenkę, w której z miejsca się zakochuje. Okazuje się jednak, że właścicielką drugiej połowy sklepu jest kilkuletnia Basia.


Publiczny wykład Adama Grzymały-Siedleckiego na temat nieprzeciętnych zdolności aktorskich Ludwika Solskiego, artysty, który na scenie spędził niemal swe całe długie życie. Prezentacja została poparta przedstawieniem jego trzynastu ról teatralnych.
Film, będący fabularyzowanym dokumentem, przedstawia ludzi związanych ze środowiskiem kina. Mówią oni o niezwykłej sile tej sztuki, która pozwala na chwile zapomnienia, pocieszenia i oderwania od rzeczywistości. Jednoczy ona wszystkie pokolenia, które mimo wojen, klęsk i przeciwności losu chętnie oglądają filmy, podziwiając pomysłowość i idee ich twórców. Jak wygląda kino po 100 latach i czy jest to obraz optymistyczny?

Mistrz

7,1
Autorem dramatu jest Zdzisław Skowroński, który napisał sztukę dla 70-letniego wówczas aktora, Janusza Warneckiego, człowieka schorowanego, u schyłku kariery zawodowej. Przedstawia aktora tułającego się w młodości po prowincjonalnych teatrach, człowieka, który przeżył Pawiak, okupację, poniżenie i wielkie cierpienie. Przeszłość powraca we wspomnieniach młodego aktora, który kreuje postać mistrza sprzed wielu lat. W czasie okupacji przygotowuje się do roli „Makbeta”, wierząc, że zagra wymarzoną rolę po wojnie. Kiedy zjawia się gestapo, zabiera zakładników, zostawiając mistrza, który ma dokumenty księgowego…
Słowa kluczowe

Proszę czekać…