Filmy śledztwo, policja, polska

Dionizy Złotopolski (Henryk Machalica) mieszka w Złotopolicach wraz z synem Markiem (Kazimierz Kaczor), niezależnym senatorem, najczęściej zresztą przebywającym w Warszawie, i jego żoną Barbarą (Anna Nehrebecka), którzy mają dwóch dorosłych synów. Starszy Waldemar (Andrzej Nejman) jest gospodarzem i prowadzi gospodarstwo. Nie ma szczęścia w miłości i wciąż szuka kandydatki na żonę. Okazuje się, ze znalezienie partnerki, która zgodziłaby się wraz z nim zamieszkać na wsi jest trudne. Młodszy syn – Kacper Złotopolski (Andrzej Piaseczny) to czarna owca w rodzinie. Rzucił szkołę i postanowił rozpocząć karierę muzyka. Druga linia rodu – Gabrielowie mieszkają w Warszawie. Wywodzą się od bliźniaczej siostry Dionizego, Eleonory (Alina Janowska). Jej syn – Wiesław (Paweł Wawrzecki) jest komendantem posterunku policji na Dworcu Centralnym, a jego żona Marta (Ewa Ziętek) prowadzi luksusową kawiarnię. Mają razem syna – Tomka (Piotr Szwedes), który ku rozpaczy rodziców rzucił studia medyczne i rozpoczął karierę akwizytora – jego zdaniem w ten sposób najszybciej dorobi się dużych pieniędzy. Starszy syn Mirek (Radosław Elis) i jego żona Weronika (Agnieszka Sitek) oczekują narodzin pierwszego dziecka. Córka Wiesława z pierwszego małżeństwa, Agata (Paulina Młynarska), pracuje w agencji pośredniczącej w sprzedaży nieruchomości.

Serial ukazuje codzienne życie policjantów z warszawskiego Wydziału Zabójstw. Codziennie muszą dokonywać bardzo trudnych, życiowych wyborów. Niestety wiele spraw przenoszą z pracy do domu, co bardzo niekorzystnie wpływa na ich stosunki domowe. Niektórzy nie wytrzymują presji i popadają w alkoholizm lub narkotyki.

W Trójmieście dochodzi do seryjnych zabójstw taksówkarzy. Gdyńska milicja poszukuje sprawcy morderstw. W mieście wśród taksówkarzy panuje panika, jeden z nich jest podejrzewany przez prowadzącego dochodzenie porucznika Szymańskiego. Tymczasem trop prowadzi do piosenkarki Krystyny…

Trzecia część przygód komisarza Halskiego nawiązuje do konwencji political fiction. Bohater wychodzi cało z zamachu, ale zostaje zwolniony ze służby za zniszczenie dowodów przestępstwa. Tymczasem w sekretnych zakamarkach Pałacu Kultury zawiązuje się złowrogi spisek… Halski, choć wciąż jest „najszlachetniejszym człowiekiem trzeciej Rzeczypospolitej”, ma jednak momenty głębokiego załamania. Nie zgrywa umięśnionego, wygimnastykowanego młodzieniaszka, który bez trudu rozprawia się z tuzinem napastników. Nie mami widza iluzją macho, który może mieć tyle kobiet, ile zechce w dowolnym miejscu i czasie. Jego życiowe i uczuciowe wybory są adekwatne do kondycji dojrzałego mężczyzny z lekkim brzuszkiem. Dzielny komisarz nie jest też, jedynym sprawiedliwym. Może, jak zwykle, liczyć na pomoc niezawodnego Sawki.

Jest 1943 rok, Monachium. Sophie i Hans, rodzeństwo Scholl są członkami organizacji antyfaszystowskiej „Biała róża”, należącej do ruchu oporu. Kiedy rodzeństwo rozrzuca ulotki na uniwersytecie, przyłapuje ich woźny, który wzywa Gestapo. Po aresztowaniu zostają osadzeni w areszcie i przesłuchiwani wielokrotnie. Początkowo Sophie blefuje podczas przesłuchania z Robertem Mohrem, ale Hans w końcu zgadza się zeznawać. Sophie w tej sytuacji stara się ochronić innych członków grupy.

Funkcjonariusz w czarnej, skórzanej marynarce i sweterku polo, łamiący wszelkie opory moralne, 500-złotowy banknot z „górnikiem”, szczyt dobrego smaku – papierosy Silesia, radiowóz marki Warszawa i mrożący krew w żyłach pościg na brukowanych kostką ulicach Warszawy – syrenką za starym wartburgiem. To klimat, który – wyprany dziś z politycznych i propagandowych kontekstów – budzi w widzach odruch sympatycznej nostalgii za starymi, dobrymi czasami.

Codzienne życie zwykłych ludzi – pracowników laboratorium w jednym z instytutów medycznych w Warszawie oraz ich rodzin. Losy i drogi życiowe głównych bohaterów przecinają się w coraz to nowych punktach, powstają różne nowe relacje. Na przemiany w życiu prywatnym głównych postaci niebagatelny wpływ mają coraz dynamiczniejsze przekształcenia związane z rokiem 1989.

Noc, mgła, deszcz. Wąska mazurska droga. Rozpędzone tiry. Samotny mężczyzna za kierownicą starego samochodu spieszy do domu na koncert córki. Wyprzedza tiry, zdążając ku swemu przeznaczeniu. Tym przeznaczeniem jest zaćpana dziewczyna, tańcząca na drodze i wymachująca płonącą kurtką jak pochodnią. Cudem omijają ją ciężarówki. Mężczyzna jest komendantem miejscowego posterunku policji, dziewczyna narkomanką z pobliskiego schroniska odwykowego. Ona zginie pod kołami, a on zrobi wszystko, żeby wyjaśnić, co robiła w nocy na drodze. Podejmie heroiczne próby, aby nie upodobnić się do otoczenia: skorumpowanej władzy i policji, dealerów narkotyków sprzedających towar nawet pod oknem burmistrza. Nazywa się Leon Kamelski, lecz wszyscy nazywają go Kameleon.

Historia rozgrywa się w prowincjonalnym, pomorskim miasteczku, w okresie międzywojennym. Miasto wstrząsa seria okrutnych morderstw kilkuletnich chłopców. Morderca przy ciałach ofiar zostawia zabawkę z rysunkiem kotka. Czy ten ślad pomoże komisarzowi Teofilowi Hermanowi odnaleźć zbrodniarza?

Kwiatkowscy mają dwoje dzieci – córkę Majkę i syna Filipa. Pewnego dnia przez przypadek trafia do ich domu Romek, który na stałe przebywa w domu dziecka. Rodzina postanawia stworzyć dla niego dom zastępczy. To pociąga za sobą niespodziewane konsekwencje – wraz z Romkiem u Kwiatkowskich zamieszkają „bliźniaczki z wyboru” – Eliza i Zosia. Dom pełen dzieci zaczyna tętnić życiem w zupełnie nowy sposób.