Filmy prl, miasteczko, reportaż

W okresie "Aby Polska rosła w siłę, a ludzie dostali Żytniej" film Henryka Kluby do scenariusza Wiesława Dymnego nie mógł się ukazać i został tzw. "półkownikiem". A nie mógł z prostej przyczyny - pokazywał bowiem zachowania młodzieży, które, według propagandy PRL, w Polsce nie występowały. I tak - do miasteczka terroryzowanego przez bandę motocyklistów przyjeżdża młody dziennikarz, Tadeusz Rusin, który chce tą całą sytuację opisać. Już pierwszego dnia styka się z motocyklistami stając w obronie bitego przez nich chłopaka, ale sam również obrywa. Z pomocą przychodzi mu... Katarzyna - siostrzenica proboszcza i biegła w judo dziewczyna, która pomoże mu także zdobyć zaufanie bandy, niezbędne do napisania dobrego reportażu.

Mosz – kapitalnie grany przez Jerzego Stuhra – zaopatrzeniowiec w zakładzie przemysłowym gdzieś w podkrakowskim miasteczku. Momentem przełomowym w jego życiu staje się kupno amatorskiej kamery filmowej. Filip bowiem, jako człowiek bez reszty oddany rodzinie, pragnie uwiecznić narodziny i rozwój swojej córki. Więść o zakupie Mosza obiega zakład pracy. Filip otrzymuje propozycję nakręcenia filmu z okazji pięciolecia przedsiębiorstwa. Dyrektor zakładu obejmuje nawet protektorat nad nowo powstałym amatorskim klubem filmowym. Kieślowski z niezwykłą przenikliwością ukazuje powolna ewolucję Filipa, który z człowieka „schowanego“ we własną prywatnośći ceniącego ponad wszystko „święty spokój“ przeobraża się w społecznika i artystę, wrażliwego na ludzką krzywdę i niesprawiedliwość. Amatorskim filmom Mosza daleko bowiem do propagandy sukcesu. Wręcz przeciwnie – samorodny reżyser bezkompromisowo pokazuje wynaturzenia otaczającej go rzeczywistości. Cena prawdy jest jednak wysoka...