Filmy nastolatek, teściowa

Opowieść o trzypokoleniowej rodzinie Mostowiaków. Seniorzy rodu – Barbara i Lucjan Mostowiakowie wiodą szczęśliwe życie, na ogół pozbawione kłótni i nieszczęść, lecz ich dzieciom układa się różnie. Głównym wątkiem serialu jest oczywiście tytułowa miłość.

Kilka arystokratycznych rodzin walczy o kontrolę nad krainą o nazwie Westeros.

Satyryczna opowieść o losach dwóch rodzin, które borykają się z problemami dorastających dzieci. Anula i Paweł są typowymi przedstawicielami młodzieży lat 60. Marzą o wolności i dorosłości. Łatwo ulegają modom, zwłaszcza tym zachodnim. Ich opiekunowie, choć mają dobre intencje, nie radzą sobie z wyzwaniami stawianymi im przez dzieci i normy obyczajowe PRL. To staje się powodem wielu komicznych pomyłek. Scenariusz serialu powstał na podstawie książki, zawierającej felietony publikowane przez Mirę Zientarową na łamach „Przekroju” w latach 50. i 60. ubiegłego stulecia. Autorka z niezwykłym poczuciem humoru i ironią, opisywała stosunki rodzinne oraz obyczajowość polskiego społeczeństwa.

Holandia, rok 1665. W Delft mieszka wraz z rodziną 17-letnia Griet (Scarlett Johansson). Po wypadku ojca, aby pomóc swojej rodzinie, dziewczyna podejmuje pracę. Zostaje służącą w domu państwa Vermeerów. Śpi w piwnicy, ciężko pracuje w kuchni, sprząta. Szybko orientuje się, że stosunki między małżonkami nie układają się najlepiej. Pan domu, Johannes Vermeer (Colin Firth), jeden z najbardziej znanych malarzy w mieście, oddaje się w samotności swojej pasji. Żona artysty, Catharina (Essie Davis), nie podziela fascynacji męża i ma do niego pretensję, że zbyt wolno pracując wpędza rodzinę w długi. Vermeerowie mają już kilkoro dzieci, a Catharina właśnie spodziewa się kolejnego. Każdy obraz Johannes tworzy przez wiele miesięcy, dopracowując godzinami najmniejszy detal. Nie uczestniczy w życiu rodziny, która nie rozumie tego, co on robi - zamyka się w swojej pracowni, będącej dla niego prawdziwą oazą spokoju. Griet jest pierwszą osobą, której pozwala wtargnąć do swojego świata. Choć dzieli ich wszystko: pochodzenie, wychowanie i wykształcenie. Vermeer odnajduje w Griet pokrewną duszę, która tak jak on, ma intuicyjne wyczucie barwy i światła. Między służącą a jej panem narasta zażyłość...

Ja to mam szczęście to serial komediowy opowiadający losy przezabawnej pięcioosobowej rodziny. Akcja głównie dzieje się w kuchni – miejscu rodzinnych spotkań, gdzie poruszane są tematy codzienne, czasami komiczne, czasami tragiczne, gdzie się plotkuje przy kawie lub wypłakuje przy tabliczce czekolady. W rodzinie rządzi twardą ręką Joanna, z zawodu pielęgniarka. Jej obecny mąż Jerzy, oddany bezgranicznie i zakochany po uszy, pracuje jako deweloper. W domu jest troje dzieci: Ela –córka Joanny z poprzedniego związku, nastoletni syn Jerzego oraz 8-letnia Zosia, córka Jerzego i Joanny. W wychowaniu dzieci uczestniczą także była żona Jerzego i były mąż Joanny. Swoje trzy grosze wtrącają także dziadkowie: rodzice Joanny oraz pełna temperamentu, kochająca życie i… mężczyzn matka Jerzego. Taka mieszanka prowadzi do wielu zabawnych sytuacji.

Rodzina Barańskich mieszka na przedmieściu. Matka całkowicie poświęca się roli pani domu, co jest źródłem jej nieustającej frustracji. Ojciec utrzymuje rodzinę, ale to nie jego zdanie jest w domu najważniejsze. Model życia Leszczyńskich jest zupełnie inny. Matka jest rozwódką. Ze swojego pierwszego związku ma dorastającą córkę, a z obecnego małżeństwa kilkuletniego syna. Spełnia się zawodowo, podczas gdy jej mąż zmaga się nie tylko z wychowaniem dzieci, ale również z własną niemocą w kwestii ponownego wyboru ścieżki kariery zawodowej. Jest bezrobotny. Choć Barańscy hołdują wartościom konserwatywnym, a Leszczyńscy wydają się być postępowymi intelektualistami, okazuje się, że tak naprawdę więcej ich łączy niż dzieli. Dobre chęci rodziców przynoszą często opłakane, choć zabawne rezultaty.