Filmy lata 70., lesbijka

Marinette Pichon to jedna z największych gwiazd futbolu na świecie. Przez prawie dwie dekady była rekordzistką pod względem liczby bramek i występów w reprezentacji Francji (łącznie kobiet i mężczyzn), zanim stała się Legendą FIFA, będąc pierwszą francuską zawodniczka, która zrobiła karierę w USA. Szła ścieżka pełna pułapek - od zniszczonego dzieciństwa i agresywnego ojca alkoholika po ciężar coming outu się w epoce, w której nie istniały prawa osób LGBTQ+.

Czwórka nobliwych przyjaciół z wyższych klas burżuazyjnego społeczeństwa organizuje sesję kulinarnego szaleństwa. Zapraszają piękne dziewczyny. Obżarstwo bez opamiętania, obfitość wykwintnych potraw przeradza się w erotyczną orgię...

Nicolas Mallet (Jean-Louis Trintignant) to skromny pracownik banku, który pogodził się ze swoją przeciętnością na rzecz poczucia bezpieczeństwa, jakie daje mu nudna praca. Jednak pod wpływem przypadkowo spotkanego, dawnego przyjaciela z liceum, powieściopisarza Claude'a Fabre'a (Jean-Pierre Cassel), staje się pewnym siebie uwodzicielem oraz aroganckim człowiekiem działającym bez skrupułów.

Fetyszem dwudziestodwuletniego Dominica jest… on sam. Nic nie podnieca go bardziej niż własne odbicie. Wiele czasu spędza na robieniu sobie zdjęć Polaroidem. Gdy jego ukochana babcia umiera, chłopak odkrywa głęboko skrywany rodzinny sekret: jego matka-lesbijka nie umarła przy porodzie, jak mu kiedyś powiedziano. Ma także brata bliźniaka, który był wychowywany w odległym klasztorze przez zdeprawowanego księdza. Moc przeznaczenia sprawia, że przystojni, identyczni bracia odnajdują siebie i matkę. Wkrótce wszyscy wikłają się w dziwną sieć seksu, zemsty i odkupienia.

Zainspirowany prawdziwymi wydarzeniami, które miały miejsce w Australii w 1978 roku, film opowiada o grupie aktywistów z Sydney, którzy opowiedzieli się za dekryminalizacją homoseksualizmu, organizując i uczestnicząc w pierwszym Sydney Mardi Gras dla gejów i lesbijek.

Lata 70. XX w. Dwie dziewczyny uciekają z ponurego angielskiego poprawczaka. Jedna w poszukiwaniu córeczki, druga, by dostać się do zakładu, w którym osadzona jest jej dziewczyna. W Scrubbers, szwedzka reżyserka Mai Zetterling pokazuje feministyczne podejście do gatunku „filmów więziennych”. Przełamuje stereotypy, odrzucając kojarzone z tym gatunkiem podglądactwo i przemoc.