Filmy adaptacja szekspira, władza

Rzymski wódz, Tytus Andronikus, wraca zwycięski z długiej kampanii przeciw barbarzyńcom. Tradycja każe, by w czasie triumfu złożył w ofierze jednego z jeńców. Wierny obyczajom, Tytus wybiera najstarszego syna królowej Gotów, Tamory i, głuchy na jej błagania, dopełnia ofiary. Tymczasem Tamora zostaje wyniesiona do władzy przez amoralnego i zepsutego do szpiku cesarza Saturnina. Jej dwaj synowie, Chiron i Demetriusz, dokonują zemsty na jedynej córce Tytusa, Lawinii. Tak zaczyna się najdziksza i najbardziej krwawa z szekspirowskich tragedii. Opowieść o zemście za zemstę, o obłędzie, o ideałach, które przestały cokolwiek znaczyć. Opowieść o człowieku, który w imię najwyższych wartości splamił sobie ręce niewinną krwią i przemienił Wieczny Rzym w piekło na ziemi.

Otello (Daniel Olbrychski), mauretański dowódca w służbie Wenecji, nieustraszony żołnierz, człowiek prawy, dumny i bezkompromisowy, wbrew woli Brabancja (Bronisław Pawlik) poślubia jego córkę Desdemonę (Joanna Pacuła), której serce podbił opowieściami o swych rycerskich przygodach. Doża, powołany na rozjemcę sporu, wyraża zgodę, by młodziutka żona towarzyszyła mężowi w wyprawie przeciwko Turkom. Jagon (Piotr Fronczewski), chorąży Otella, jest przekonany, że ten związek bez trudu można rozbić. Śliczna Desdemona, „wybredne dziecko Wenecji", nasyciwszy zmysły wkrótce zrozumie swój błąd, albo Otello zerwie małżeńskie więzy, bo Maurowie zmienni są i szybko się nudzą. Zawistny obłudnik ma też osobisty powód, by mścić się na swym dowódcy za to, że nie jego lecz Kasja (Piotr Garlicki) mianował namiestnikiem wojsk. Z pomocą Rodryga (Piotr Machalica) zamierza zrealizować intrygę, która wyeliminuje wszystkich uczestników gry, nieświadomych roli, jaką przypisał im reżyser wydarzeń. Podstępem doprowadza więc Jagon do usunięcia Kasja ze służby. Piękną Desdemonę nakłania, by nieustannie wstawiała się u męża za skrzywdzonym przyjacielem. W sercu Otella zasiewa ziarnko wątpliwości, czy jego ukochana żona przypadkiem nie zdradza go z Kasjem, a potem perfidnie podsyca płomień zazdrości.