Filmy film czarno-biały, warszawa, fotografia

„Barbara i Jan” to serial, którego bohaterami są młoda, początkująca dziennikarka i fotoreporter jednego z pism warszawskich. Każdy odcinek to kolejne ich przygody dziennikarskie.

Ania jest współczesną, rozkapryszoną dziewczyną. Za sprawą starego, magicznego zegara, przenosi się w czasie do XIX wieku. Nagle z tętniącej życiem teraźniejszej metropolii wyluzowana Ania ląduje w mieście dorożek, w świecie gorsetów, otoczona staroświeckimi dziwakami. Nie ma wyboru, musi jakoś żyć w tej rzeczywistości, gdzie wszyscy traktują ją jak dziwaczkę. Jedyna szansa powrotu do normalności to zdobyć zegar…

Henryk jest wiejskim chłopakiem, z trudem zdobył upragniony zawód tokarza. Z dyplomem w ręku wyrusza z rodzinnej Wólki do Warszawy, do dużej fabryki, o jakiej marzył. Nie wie, że dopiero teraz zaczną się przysłowiowe schody – walka z biurokracją. Jest nowym pracownikiem, więc żeby być przyjęty musi dostarczyć najpierw mnóstwo dokumentów: zdjęcia, badania lekarskie, opinię z poprzedniego zakładu pracy, skierowanie z Urzędu Zatrudnienia, zezwolenie na pracę w Warszawie. Zajęło mu to cztery dni, ale to nie wszystko, teraz musi tylko zebrać niezbędne pieczątki na karcie obiegowej, a potem to już z górki – tylko załatwić angaż, pobrać odzież ochronną i środki higieny… i już można pracować.

Janik jest oficerem kontrwywiadu. Zostaje zabity w podwarszawskiej elektrowni. Pojawiają się przypuszczenia, że mógł wpaść na ślad tajemnej organizacji o nazwie „Korn” działającej w Kamieńcu. Rozwiązaniem zagadki zajmuje się kapitan Nawrot.

Dramatyczna opowieść z czasów okupacji. Gestapo dokonuje rewizji w jednym z mieszkań warszawskich.

Do młodego reportera zgłasza się kobieta, która prosi go odnalezienie siostry. Odwiedza miejsca z nią związane: fabrykę, w której pracowała, wieś, gdzie mieszkała. Zaczyna rozumieć sytuację Marii – zdecydowała się ona na odrzucenie statusu społecznego, na odrzucenie roli, którą przyszło jej grać w zastałym społeczeństwie.