Filmy żołnierz, lekarz, film czarno-biały

Porucznik „Brzoza” zostaje ciężko ranny w starciu oddziału partyzantów z Niemcami. Nieprzytomny oficer musi zostać przeniesiony na prowizorycznych noszach w umówione miejsce, gdzie ma na niego czekać lekarz i transport. Porucznika należy chronić za wszelką cenę, gdyż jako jedyny zna treść ważnego rozkazu dowództwa... Zadanie ewakuowania z terenu walk porucznika „Brzozy” otrzymuje młody kapral „KORAL” (Daniel Olbrychski). Pomagają mu trzej inni członkowie oddziału – Maciek, Sierota i Wiatrak. Pod osłoną nocy partyzanci wycofują się z niemieckiego okrążenia. Docierają w umówione miejsce, lecz nikogo tam nie zastają. Tymczasem Niemcy zaczynają pacyfikować okoliczne wsie. Jeden z partyzantów dezerteruje. Pozostali na próżno czekają na przybycie pomocy. Nie mają nic do jedzenia ani do picia. „Koral” postanawia zdobyć prowiant i wodę. Długo błądzi po lesie. Nachodzą go rozmaite wątpliwości. Może bowiem z łatwością uciec. Nie decyduje się jednak na ten krok. Postanawia wrócić do swoich. Za wszelką cenę stara się wypełnić rozkaz do końca.

Klasyka polskiej kinematografii. Serial Konrada Nałęckiego powstał na podstawie książki Janusza Przymanowskiego, który jest także współautorem scenariusza. Nakręcono trzy serie przygód załogi „Rudego” – łącznie 21 odcinków. PRL-owskie władze chętnie traktowały serial jako materiał propagandowy, prezentujący obowiązującą wówczas wersję historii z polsko-radzieckim sojuszem na pierwszym planie. Janek wstępuje w szeregi Wojska Polskiego do oddziału wojsk pancernych. Zostaje włączony do załogi czołgu o numerze 102. Wraz ze swoimi wiernymi towarzyszami broni Olgierdem, Gustlikiem, Grigorijem i psem Szarikiem rusza wyzwolić ojczyznę. Dla dzisiejszego widza „Czterej pancerni i pies” pozostają znakomitą produkcją wojenno-przygodową. Zrealizowane z rozmachem sceny batalistyczne, trzymająca w napięciu akcja, zabawne dialogi i przede wszystkim doskonałe postacie stworzone przez wybitnych aktorów – to nieprzemijające wartości serialu.

Pierwszy film w twórczości Marka Piwowskiego, wówczas studenta drugiego roku PWSFTViT. Przedmiotem jego obserwacji są badania młodych ludzi przed Wojskową Komisją Uzupełnień. Ta sytuacja pozwoliła Piwowskiemu obnażyć głupotę i bezduszność komisji rekrutacyjnej.

Film przedstawia poszukiwania przez polskie władze bezpieczeństwa, już po zakończeniu działań wojennych, zbrodniarza wojennego – szefa warszawskiego Gestapo, doktora von Kniprode.