Filmy kobieta, film czarno-biały, psychologia

Koniec lat pięćdziesiątych XX wieku. Zofia Stańczakowa samotnie wychowuje czworo dzieci. Mąż ją opuścił wybierając karierę działacza związkowego. Zofia pracuje w nowohuckim kombinacie, a w wychowaniu i pracach domowych pomaga jej najstarszy syn – Adam. Chłopak wyśmiewany przez rówieśników buntuje się i ucieka z domu. Przystaje do bandy chuliganów, z którymi pod wpływem alkoholu terroryzuje pasażerów tramwaju...

Na opustoszałej plaży spotykają się w ostatnim dniu pobytu nad morzem dojrzała kobieta i młody mężczyzna. On obserwował ją od wielu dni, ale dopiero teraz odważył się na zawarcie znajomości. Namawia ją do pozostania. Ona jest wypalona wewnętrznie, obarczona przeżyciami wojennymi, utratą bliskiego człowieka – pilota – pełna goryczy i nieufności do ludzi… Pierwszy film autorski w Polsce, pierwsza poważna próba odnalezienia nowego języka filmowego.