Filmy przyjaźń, film czarno-biały, romans

Pewien egipski archeolog, którego prawdziwą pasją i miłością życia są znaleziska archeologiczne, zaniedbuje swoją żonę. Kobieta zakochuje się w muzyku i zaczyna z nim romansować. Archeolog zaczyna coś podejrzewać i zwierza się ze swoich problemów przyjacielowi, nie wiedząc, że to on właśnie jest kochankiem żony.

Klasyka polskiej kinematografii. Serial Konrada Nałęckiego powstał na podstawie książki Janusza Przymanowskiego, który jest także współautorem scenariusza. Nakręcono trzy serie przygód załogi „Rudego” – łącznie 21 odcinków. PRL-owskie władze chętnie traktowały serial jako materiał propagandowy, prezentujący obowiązującą wówczas wersję historii z polsko-radzieckim sojuszem na pierwszym planie. Janek wstępuje w szeregi Wojska Polskiego do oddziału wojsk pancernych. Zostaje włączony do załogi czołgu o numerze 102. Wraz ze swoimi wiernymi towarzyszami broni Olgierdem, Gustlikiem, Grigorijem i psem Szarikiem rusza wyzwolić ojczyznę. Dla dzisiejszego widza „Czterej pancerni i pies” pozostają znakomitą produkcją wojenno-przygodową. Zrealizowane z rozmachem sceny batalistyczne, trzymająca w napięciu akcja, zabawne dialogi i przede wszystkim doskonałe postacie stworzone przez wybitnych aktorów – to nieprzemijające wartości serialu.

Jest 1941 rok, gdy młody Staszek ucieka z niemieckiej niewoli i przedostaje się na radziecką stronę frontu. Okazuje się, że jest niezwykle podobny do schwytanego przez Rosjan porucznika Abwehry Hansa Klossa. Po raz pierwszy polscy widzowie zobaczyli Hansa Klossa w Teatrze Telewizji. Od 1965 do 1967 roku zostało wyemitowanych 14 spektakli o agencie J-23. Spodobały się tak bardzo, że natychmiast zapadła decyzja o produkcji serialu telewizyjnego Stawka większa niż życie.

Trzynastoodcinkowy serial telewizyjny, którego scenariusz opiera się na trzeciej części „Trylogii” Henryka Sienkiewicza. Wyreżyserowany przez Pawła Komorowskiego serial różni się nieco obsadą niektórych ról w stosunku do powstałej w tym samym roku produkcji Jerzego Hoffmana pt. Pan Wołodyjowski. I tak w roli stolnikowej Makowieckiej zobaczymy Barbarę Krafftównę (zamiast Hanki Bielickiej), Ludwika Benoita w roli Luśni (miast Gustawa Lutkiewicza) i przede wszystkim Andrzeja Łapickiego grającego Hasslinga-Ketlinga of Elgin (u Hoffmana rolę tę powierzono Janowi Nowickiemu). Pułkownika Michała Wołodyjowskiego poznajemy w chwili, gdy po śmierci ukochanej zaszywa się on w klasztorze, gdzie planuje na medytacjach spędzić resztę życia. Ale Rzeczypospolita potrzebuje swojej „pierwszej szabli”, wierni przyjaciele, Ketling i Zagłoba postanawiają go stamtąd wydostać. Jak twierdzi sam hetman Sobieski, „bardziej Ojczyźnie jego szabla niż jego modły potrzebne”. Po przekonaniu „małego rycerza” do swoich racji hetman wysyła go do stanicy na kresach Rzeczypospolitej, zbliża się bowiem od strony dzikich pól turecka nawałnica…

Franek i Paweł nie zdali matury i uciekli z domu nad morze. Na plaży zaczepia ich nieznajomy mężczyzna, Filip. Obserwował chłopców i zorientował się w ich sytuacji. Chce im ułatwić zaciągnięcie się na statek w zamian za pomoc w skoku na kasę pobliskiego PGR-u. Franek i Paweł zgadzają się na „męską przygodę”. Jadą do PGR-u i zatrudniają się do pracy przy żniwach. Mają działać według ustalonego planu. Ale Paweł umawia się na randki z Teresą i nie interesuje go udział we włamaniu. Zadziorny Franek pięścią zdobywa sobie pozycję wśród robotników. Przekazuje Filipowi zdobyte informacje i umożliwia kradzież wiertarki z warsztatu.

Tytułowa dziewczyna z dobrego domu to Joanna Kossakowska, która właśnie ma zaręczyć się z młodym inżynierem, Andrzejem z Katowic. Rodzice organizują z tej okazji dla córki huczne przyjęcie w noc sylwestrową, w Domu Pracy Twórczej pod Krakowem. Narzeczony ma tam dojechać z Katowic. Do spotkania jednak nie dochodzi, gdyż w ostatniej chwili Joanna zmienia plany...

Kiedy Kpt. Sorrell wraca do Londynu, okazuje się że jego żona ma już innego mężczyznę.