Filmy wina, zdrada, na podstawie sztuki

Akcja filmu rozpoczyna się wiosną 1794 r. W rewolucyjnej Francji szaleje terror. Billaud Varenne oskarża Dantona i jego przyjaciół o działalność kontrrewolucyjną. Robespierre nie zgadza się wprawdzie na sądzenie Dantona, ale inni członkowie Komitetu przytaczają wciąż nowe argumenty przeciwko niemu. Jednocześnie dochodzi do konfiskaty redagowanej przez Desmoulinsa gazety dantonistów „Vieux Cordelier”. Wkrótce Danton otrzymuje poufne ostrzeżenie, że rząd nosi się z zamiarem aresztowania go. Z inicjatywy Robespierre'a dochodzi do spotkania obu przywódców, ale nie udaje im się osiągnąć porozumienia. W Komitecie Ocalenia Robespierre domaga się aresztowania Dantona. Nalega, by nastąpiło to szybko, gdyż czas pracuje na korzyść jego przeciwnika, który może w ciągu paru dni zmobilizować przeciw rządowi armię. Na podstawie raportu Saint-Juste'a zostaje przygotowana lista osób do aresztowania.

Błyskotliwa, romantyczna i zarazem niebezpieczna historia miłosna o przypadkowych spotkaniach, niespodziewanych i gwałtownych namiętnościach, pociągu i zwykłych zdradach. Bliżej, stanowiący adaptację nagrodzonej sztuki teatralnej Patricka Marbera, jest historią czwórki nieznajomych, których losy przypadkowo splatają się ze sobą.

Hamlet, książe duński, traci ojca, którego podstępnie zamordowano. Matka nie bacząc na żałobę, poślubia brata swego zmarłego męża. Hamlet nie akceptuje ojczyma, a matce nie potrafi wybaczyć zdrady. Gdy poznaje prawdę, udając szaleństwo pragnie pomścić swojego ojca.

Film opowiadający losy Makbeta, lorda szkockiego który marzy o władzy i tronie królewskim. Za namową żony, podstępnie zabija króla Dunkana i sam zostaje królem. Polański zrobił film mroczny i posępny w tonacji, jednocześnie bardzo dramatyczny. Można dostrzec tu żal, rozgoryczenie i ból po niedawno zamordowanej ukochanej żonie Sharon Tate. Film był kręcony już po tej osobistej tragedii Polańskiego, po przyjeździe do Europy. Scenariusz napisał wspólnie z Kenethem Tynanem - krytykiem literackim i kierownikiem literackim brytyjskiego Teatru Narodowego. Krytycy zarzucali Polańskiemu iż powierzył główne role aktorom niedoświadczonym i zbyt młodym do tego dramatu, a taką właśnie obsadę - inną niż dotychczasowe inscenizacje i ekranizacje, Polański przygotował rozmyślnie Chciał przez to przełamać nieuzasadnioną według niego tradycję przedstawiania pary głównych bohaterów jako pary w średnim wieku.