Filmy łza, lekarz, romans

Barbara Patrycka (Sonia Bohosiewicz) jest 40-letnią rozwódką, która mieszka wraz ze swoją studiującą córką w Warszawie. Nie ma pracy, gdyż ją wyrzucono z redakcji, gdzie pisała o wszystkim i o niczym, a jej książka, delikatnie mówiąc, nie cieszy się popularnością. Za sprawą swojej koleżanki zaczyna pracować w magazynie dla kobiet, gdzie musi pisać o seksie. Z miejsca jej pierwszy artykuł odnosi sukces, co się odbija na życiu prywatnym Basi.

Serial ukazuje codzienne życie policjantów z warszawskiego Wydziału Zabójstw. Codziennie muszą dokonywać bardzo trudnych, życiowych wyborów. Niestety wiele spraw przenoszą z pracy do domu, co bardzo niekorzystnie wpływa na ich stosunki domowe. Niektórzy nie wytrzymują presji i popadają w alkoholizm lub narkotyki.

Klasyka polskiej kinematografii. Serial Konrada Nałęckiego powstał na podstawie książki Janusza Przymanowskiego, który jest także współautorem scenariusza. Nakręcono trzy serie przygód załogi „Rudego” – łącznie 21 odcinków. PRL-owskie władze chętnie traktowały serial jako materiał propagandowy, prezentujący obowiązującą wówczas wersję historii z polsko-radzieckim sojuszem na pierwszym planie. Janek wstępuje w szeregi Wojska Polskiego do oddziału wojsk pancernych. Zostaje włączony do załogi czołgu o numerze 102. Wraz ze swoimi wiernymi towarzyszami broni Olgierdem, Gustlikiem, Grigorijem i psem Szarikiem rusza wyzwolić ojczyznę. Dla dzisiejszego widza „Czterej pancerni i pies” pozostają znakomitą produkcją wojenno-przygodową. Zrealizowane z rozmachem sceny batalistyczne, trzymająca w napięciu akcja, zabawne dialogi i przede wszystkim doskonałe postacie stworzone przez wybitnych aktorów – to nieprzemijające wartości serialu.

Wypalony reżyser filmowy, nie ma już weny aby nakręcić kolejny film. Ucieka w świat fantazji przed przytłaczającym go otoczeniem.

Sony i Duane są najlepszymi przyjaciółmi, i jak to zwykle bywa swój czas spędzają na zabawie, graniu w kosza, podrywaniu dziewczyn i chodzeniu do kina. Na jednym z takich seansów filmowych coś się kończy, dochodzą do wniosku, że w ich życiu kończy się pewien beztroski etap, a zaczyna dorosłe życie...

Codzienne życie zwykłych ludzi – pracowników laboratorium w jednym z instytutów medycznych w Warszawie oraz ich rodzin. Losy i drogi życiowe głównych bohaterów przecinają się w coraz to nowych punktach, powstają różne nowe relacje. Na przemiany w życiu prywatnym głównych postaci niebagatelny wpływ mają coraz dynamiczniejsze przekształcenia związane z rokiem 1989.

Mieszkający w Gdańsku Anna i Paweł Kowalscy świętują ósme urodziny ich syna, Tomka. Radość w rodzinie nie trwa długo: podczas przejażdżki rowerem, otrzymanym w prezencie od rodziców, Tomek ulega groźnemu wypadkowi. Chłopcu potrzebna jest krew. I tu zaczyna się dramat. Paweł ze względu na niezgodność grupy krwi z grupą krwi Tomka, nie może być dawcą. Powtórne badanie rozwiewa wszelkie wątpliwości: Paweł nie jest biologicznym ojcem Tomka. Rodzi to podejrzenia, że Anna miała kiedyś romans ze swoim szefem. Żona Pawła stanowczo temu zaprzecza; przysięga, że nie miała seksualnych stosunków pozamałżeńskich. W takim razie skoro Paweł nie jest ojcem Tomka, ona nie może być matką! Zdesperowana, niespokojna o los swego małżeństwa, robi badania, które potwierdzają to najgorsze przypuszczenie. Mając przeciw sobie lekarzy i wciąż pełnego wątpliwości Pawła, próbuje na własną rękę dojść prawdy. Zachodzi podejrzenie, że prawdziwy syn państwa Kowalskich mieszka w Dreźnie, w rodzinie niemieckiego inżyniera, Horsta Schneidera, który pod koniec lat 80. pracował w Gdańsku. Kowalscy prawdopodobnie wychowują dziecko Schneiderów. Jak mogło do tego dojść? Żona Horsta, Maria urodziła syna w Gdańsku. Chłopiec przyszedł na świat w tym samym dniu 1989 roku i w tym samym szpitalu, w którym urodził się syn Kowalskich. Podobnie jak on, był wcześniakiem. Personel szpitala omyłkowo zamienił dzieci. Annie udaje się odnaleźć Schneiderów.

Współczesny serial, zarazem zabawny i sentymentalny, utrzymany w tonacji pół żartem - pół serio. Pokazuje świat młodych i wykształconych ludzi, którzy choć nastawieni na realizację osobistych ambicji dostrzegają, że życie nie ogranicza się do kariery zawodowej i finansowego sukcesu. To opowieść o związkach międzyludzkich, poszukiwaniu bliskości, przyjaźni i miłości.

Paryż, 1922 rok. Ciężko chory Marcel Proust (Marcello Mazzarella), którego dni są policzone, kończy swe monumentalne dzieło "W poszukiwaniu straconego czasu". Na łożu śmierci przegląda zdjęcia. Pamięta swoje życie. Ale postacie rzeczywiste mieszają się z postaciami z fikcji. A fikcja stopniowo zyskuje pierwszeństwo przed rzeczywistością. Oto odwiedza Gilbertę (Emmanuelle Béart), swoją miłość z dzieciństwa, teraz żonę Saint-Loupa (Pascal Greggory). Marcel słucha wynurzeń Gilberty, ale jednocześnie powracają do niego inne wspomnienia. Z zakamarków pamięci wynurzają się kolejne osoby: baron de Charlus (John Malkovich), księżna Oriane (Edith Scob), pani Verdurin (Marie-France Pisier) i Odette (Catherine Deneuve).

Druga połowa XIII wieku. Na półwyspie Iberyjskim trwają walki pomiędzy królestwami chrześcijańskimi i muzułmańskimi. Chrześcijański rycerz Rodrigo powraca z wojny do domu. Po przyjeździe dowiaduje się, że jego zamek został zdobyty przez muzułmanów, a jego najstarszy syn został zamordowany przez wojowników Abu Bakra. Rodrigo poprzysięga zemstę.