Filmy muzyka, nastolatek, strach

Kilka arystokratycznych rodzin walczy o kontrolę nad krainą o nazwie Westeros.

17-letnia Katie (Bella Thorne) od dzieciństwa cierpi na rzadką chorobę genetyczną. Nawet najdrobniejszy promień słońca może być dla niej śmiertelnym zagrożeniem. Dzień spędza więc w domu, za specjalnymi zasłonami, mając za towarzystwo tylko swojego ojca. Dopiero w nocy wychodzi na zewnątrz. Od dawna przez okno obserwuje pewnego przystojnego chłopaka z sąsiedztwa, marząc o tym, że kiedyś ich drogi się skrzyżują. I oto pewnej nocy, kiedy dziewczyna gra na gitarze na miejscowej stacji kolejowej, Charlie (Patrick Schwarzenegger) pojawia się obok, zauroczony jej muzyką. Uszczęśliwiona Katie postanawia jak najdłużej zachować swoją chorobę w tajemnicy…

Policjant prowadzi prywatne śledztwo w sprawie zaginięcia córki swego przyjaciela. Przypadkowo zostaje uwięziony przez członków międzynarodowego gangu złodziei, którzy dają mu bolesną lekcję życia.

Tytułowa Mowa ptaków jest językiem, jakim posługują się wykluczeni z agresywnej, hałaśliwej większości: dręczony przez dzieci nauczyciel historii, wyrzucony z pracy polonista, trędowaty kompozytor, dziewczyna sprzątająca w domu bankiera, szpotawa kwiaciarka i zafascynowana kinem uczennica. Zepchnięci na out przez reprodukujący bezmyślność system, przez skandujące „Nie-na-wi-dzę! Nie-na-wi-dzę!” stadionowe bandy nazioli; na swoją obronę mają tylko ironię, kwiaty i cytaty z klasyków.

Lucky (Harry Dean Stanton) jest szczęściarzem. Dobiega powoli 90-tki, ale jego serce, krążenie i układ odpornościowy są w naprawdę niezłym stanie. Nawet płuca, mimo że od lat pali tyle, że zabiłoby to znacznie młodszego mężczyznę. Życie Lucky’ego jest wybijane rytmem codziennej rutyny, od porannej gimnastyki po obchód po znajomych sklepach, kafejkach i barach. Znajduje tam za każdym razem przyjaciół i znajomych, z którymi może porozmawiać, podroczyć się, porozwiązywać krzyżówki. Pewnego dnia upada we własnym domu. Przypadkiem. Nie wiadomo dlaczego. Lekarza stać jedynie na dość banalną diagnozę – choroba nazywa się starość – ale Lucky zostaje wyrwany ze swej monotonnej rutyny. Zaczyna angażować się emocjonalnie w dyskusje z przyjaciółmi. Traktuje inaczej ludzi, którzy mu się narazili. Otwiera się, prawdopodobnie pierwszy raz od wielu lat, na nieznajomych. Uświadamia sobie, że jego rola na tym świecie dobiega powoli końca i jedyne, co może zrobić, to ten fakt zaakceptować. I się uśmiechnąć.

Rok 1955, Missisipi. Emmett Till, czternastoletni czarnoskóry chłopiec spędza wakacje u kuzynów z Południa. Nieświadomy skali napięć na tle rasowym, pozwala sobie na drobny żart w kierunku białej kobiety, którego tragicznym finałem staje się jego brutalne morderstwo. Matka Emmetta, Mamie Till, podejmuje heroiczną walkę o sprawiedliwość i przekuwa druzgocącą żałobę w działanie. Prawdziwa historia, która stała się symbolem oporu Afroamerykanów wobec walki z rasizmem.

Historia dojrzewania Marjane Satrapi, wrażliwej irańskiej dziewczyny, w czasie rewolucji, która doprowadziła do upadku szacha i rządów Chomeiniego oraz dokonała głębokich przemian obyczajowych.

Błyskotliwa i jednocześnie przenikliwa opowieść o wielodzietnej rodzinie, w której jeden z synów odkrywa swe homoseksualne skłonności. Nie homoseksualizm jest tu jednak najważnieszy, to tylko punkt wyjścia do refleksji o tym, jaką drogą przez mękę potrafi być dorastanie jednostki nadwrażliwej i o tym, że tzw. normalna rodzina w tym bolesnym procesie wcale nie pomaga.

Po trzydziestu latach bez spotkania, Marianne odwiedza swojego byłego męża, Johana. Trafia jednak w środek wojny jaką prowadzi jej były ukochany, jego syn Henrik i jego córka Karin. Henrik nienawidzi Johana, ale stara się od niego pożyczyć pieniądze. Karin ma iść do konserwatorium w Helsinkach, ale woli studiować w Hamburgu, wbrew woli ojca. Wszystkie stare rany zostaną otwarte i doprowadzą do smutnego finału.

Claude i Ellen są najlepszymi przyjaciółkami, które żyją w nienajlepszej dzielnicy Nowego Jorku. Ich relacje zostają zaburzone w momencie gdy Ellen zaczyna spotykać się z chłopakiem. Ta sytuacja sprawia, że Claude podejmuje pracę w pizzerii, bardziej otwiera się na ludzi i zaczyna poznawać własną seksualność.