Filmy rytuał, śmierć, muzyka

Pewnego razu, wracając do domu, prof. Parker Wilson znajduje na stacji kolejowej uroczego szczeniaka. Zabiera go do domu, by tam – tymczasowo – przeczekał do chwili, kiedy ktoś się po niego zgłosi. Dni mijają, jednak nikt nie poszukuje psiaka, zaś rodzina szybko przyzwyczaja się do obecności puchatej kulki. Pies otrzymuje imię Hachiko i wyrasta na dużego i mądrego zwierzaka. Niezależnie od pogody czy pory roku, co dzień rano odprowadza profesora na pociąg, którym jeździ on do pracy, zaś po południu czeka na stacji na jego powrót. Jednak przychodzi dzień, kiedy profesor nie wraca z pracy. Mimo wszystko, Hachiko kontynuuje ich wspólny rytuał, mając nadzieję, że pewnego dnia doczeka się na powrót swojego pana… Historia tej wielkiej miłości i wierności czworonoga, opisana przez jedną z gazet, porusza serca wielu ludzi. Film oparty jest na prawdziwych wydarzeniach, mających miejsce w Japonii, gdzie w Tokio wystawiono pomnik ku pamięci Hachiko.

Na maleńkiej szkockiej wyspie zaginęła mała dziewczynka. Policja chcąc wyjaśnić całą sprawę wysyła tam sierżanta Howiego. Pewny siebie i znakomicie znający się na swoim fachu policjant, nie jest jednak przygotowany na to co zastanie na wyspie. Zamieszkują ją bowiem poganie wyznający tajemniczy kult, który sierżanta, zagorzałego katolika napawa obrzydzeniem. Jednak po pewnym czasie, tajemniczy kult i jego wyznawcy zaczynają obezwładniać go magnetyzmem swojej naturalności i całkowitego poddania się żądzom. Ale za fasadą radosnego wyznania czai się mroczny sekret, którego rozwiązanie wiąże się ze sprawą zaginionego dziecka.

Film oparty na prawdziwych wydarzeniach. Podpułkownik Michael Strobl (Kevin Bacon) jako ochotnik zgłasza się do eskortowania ciała zabitego w Iraku starszego szeregowego Chance'a Phelpsa. Podczas długiej podróży oficer marines dowiaduje się, co dla Amerykanów znaczy poległy żołnierz.

Oliver Stone twórca takich filmów jak Pluton, Urodzony 4 lipca czy JFK przedstawia historię jednego z najsłynniejszych zespołów w historii muzyki rockowej i jego charyzmatycznego lidera Jima Morrisona. Lata sześćdziesiąte przesiąknięte duchem rewolucji obyczajowej, wolna miłość, eksperymenty z narkotykami i wszechobecny rock’n’roll. Oto tło, na którym rozgrywa się historia krótkiego, ale burzliwego życia człowieka, który stał się obok Jimi'ego Hendrixa i Janis Joplin, symbolem swoich czasów. Jim Morrison swoją muzyką i zachowaniem budził od początku skrajne emocje – od bezgranicznego zachwytu do oburzenia, ale nikogo nie pozostawiał obojętnym.

Po trzydziestu latach bez spotkania, Marianne odwiedza swojego byłego męża, Johana. Trafia jednak w środek wojny jaką prowadzi jej były ukochany, jego syn Henrik i jego córka Karin. Henrik nienawidzi Johana, ale stara się od niego pożyczyć pieniądze. Karin ma iść do konserwatorium w Helsinkach, ale woli studiować w Hamburgu, wbrew woli ojca. Wszystkie stare rany zostaną otwarte i doprowadzą do smutnego finału.

Główną bohaterką opowieści jest Jeliza Rose, młoda dziewczyna z Teksasu, która ucieka przed szarą rzeczywistością w świat wyobraźni. W podróżach po wyimaginowanych światach towarzyszą jej głowy czterech lalek.

Rzym, I wiek n.e.. Dwóch studentów przyjaciół, Encolpio i Ascilto, spierają się o to do kogo należy chłopiec, Gitone. Chłopiec, mając możliwość wyboru z kim idzie, wybiera Ascilta. Tylko nagłe trzęsienie ziemi ratuje Encolpio od popełnienia samobójstwa...

Zdolny wiolonczelista Daigo Kobayashi (Masahiro Motoki) traci pracę, gdy rozwiązuje się jego orkiestra. Postanawia wraz z żoną (Ryôko Hirosue) powrócić do rodzinnego miasteczka i tam poszukać dla siebie nowej pracy i nowego życia. Odpowiada na ogłoszenie zatytułowane "Okuribito" (ang. "Departures") w nadziei na pracę w agencji turystycznej. Jak się jednak okazuje, jest to praca w domu pogrzebowym, Daigo zostaje tzw. "nokanshi" (osobą, która składa ciało zmarłego do trumny). Choć całe jego otoczenie patrzy raczej niechętnie na nową pracę Daigo, on odnajduje się w nowej roli strażnika bram życia i śmierci, pośrednika i przewodnika ku zaświatom. Jednocześnie paradoksalnie uczy się odkrywać radość i piękno życia.