Filmy lata 90., aids

W filmie Robina Campillo euforia spotyka rozpacz, a przyspieszone bicie serca przypomina tykanie odliczającego czas zegara. Bo o wyścig z czasem tu chodzi. Są wczesne lata 90., epidemia AIDS we Francji zbiera żniwo przy cichej zgodzie rządu i koncernów farmaceutycznych. Zmowę milczenia wokół choroby akcjami, marszami, happeningami starają się przerwać aktywiści z paryskiego ACT UP. „120 uderzeń serca” to pełen pasji i furii portret młodości, spotykającej śmierć, rasowe rozdyskutowane kino polityczne i poruszająca love story. To także zbiorowy portret pokolenia – chyba ostatniego – które tak namiętnie wierzyło w możliwość zmiany i w to, że politykę trzeba uprawiać na ulicach.

Pod koniec XX wieku na Ziemi wybuchła śmiertelna zaraza. W czterdzieści lat później niedobitki próbują ustalić przyczynę kataklizmu. Mają do dyspozycji wynalazek dawniej nie znany: umieją podróżować w czasie.

Akcja "Rent" - rock-opery rozgrywa się w nowojorskiej East Village. Jest to historia grupy ekscentrycznych młodych ludzi, swoistej Cyganerii, którzy z trudem wiążą koniec z końcem. Ubodzy artyści marzą o sukcesie i akceptacji, pokonują przeszkody, znosząc biedę i choroby. Film zrealizowany został na podstawie słynnego musicalu Jonathana Larsona.

Dokument ukazuje historię życia wokalisty Freddiego Mercury'ego.

18-letnia Jeanne (Virginie Ledoyen) przeskakuje od chłopca do chłopca, czekając na prawdziwą miłość. Pewnego dnia siedzi w metrze naprzeciwko Oliviera (Mathieu Demy) i jest to wzajemna miłość od pierwszego wejrzenia. Po pewnym czasie wyjawia jej, że był narkomanem i ujawnia swój status HIV.

Rozgrywająca się wśród grupki 30-latków opowieść, która chwyta ich w momencie pierwszego życiowego kryzysu. Nagła choroba i widmo śmierci uświadamia wszystkim własną śmiertelność i kruchość. Bezpośrednią inspiracją dla filmu były doświadczenia samego Assayasa, który mierzył się z odejściem swoich przyjaciół, ofiar AIDS. Akcja rozgrywa się w środowisku ludzi związanych ze sztuką i literaturą - pisarzy, wydawców, projektantów mody. A jednym z ważniejszych rekwizytów jest praca Josepha Beuysa. Podzielony na sześć rozdziałów i prowadzony charakterystycznymi brzmieniami gitary Alego Farka Touré’go "Koniec sierpnia, początek września" wprowadza nas w aurę wczesnej jesieni. Chodzi oczywiście nie tyle o porę roku, ile porę życia, kiedy nieodwracalnie zatrzaskują się wrota młodości, nadchodzi czas pierwszych rozliczeń, rozczarowań, rozstań.